HELSINKI - Weekend, tijd om een beetje bij te koment van een drukke week. Het was mijn vierde week hier. Soms lijkt het veel langer, maar vaak ook lijkt het alsof ik hier nog maar net ben. Vrijdagavond met vader gebeld, alles ok in Nederland, zo lijkt het.

De foto links is van afgelopen dinsdagavond, tijdens mijn night-on-the-town, en toont mijn voormalige huisgenote Saara (met typisch kunstenaarshoofd).

Typen gaat toch een stuk lekkerder op mijn eigen toetsenbord; de computers op kantoor, inclusief m'n IBM T41 laptop, hebben een Fins/Zweeds toetsenbord. Het lijkt een beetje op het Brits-Engelse toetsenbord, met " boven de 2 enzo, maar dan met wat lokale letters (Ö, Ä) rechts van de 'L', de haakjes een plek opgeschoven etc. Vervelend genoeg in ieder geval om mijn toetsenbord in te stellen op Amerikaans-Engels.

Maar goed, het blijft soms zoeken naar de juiste toets; mijn blinde-typvaardigheid blijkt soms toch even behoefte te hebben aan een toetsenbord om naar te kijken, en als dat toetsenbord mij subtiel verkeerde hints geeft, dan wordt het vervelend.

Ik kreeg ook een aantal reacties op ttb, mijn teletekstbrowsertje, en zelfs een 'patch'; bij bepaalde gtk-themes vallen en er namelijk wat pixels weg. Ik heb al een tamelijk verbeterde versie, maar ik kan 'm nu niet echt goed testen, omdat ik nog geen internetverbinding heb. Maar dat zou over enkele weken verholpen moeten zijn. Hetzelfde geldt voor gnuvd (dat ik eens grondig opgeschoond heb).

Nu kan ik best leven zonder internet thuis (geloof het of niet), maar het zou dingen wel makkelijker maken... zoals het beantwoorden van e-mail, waarvoor ik nu vaak onvoldoende tijd heb. Nu neem ik de mails vaak mee om ze thuis te beantwoorden, maar da's toch anders.

Vandaag (zondag) las ik als laatste op deze wereld Dan Browns The Da Vinci Code. Het was zeker een onderhoudend boek - ik had weinig moeite om er doorheen te komen. Alsof ik een spannende film bekeek. Wel wat ergerlijk zijn de raadsels die de hoofdpersonen moeten oplossen - je zag de oplossing was òf al pagina's lang aankomen (de Fibonacci-getallen, het spiegelschrift), òf het was onwaarschijnlijk dat iemand ooit de oplossing zou vinden, laat staan die als zodanig zou herkennen. Veel hing ook af van totale toevalligheden. En de hele achterliggende mythologie was een soort Von Däniken/Hancock-fabrikaat. De hele Tempelierskwestie is al eens afdoende afgehandeld in Umberto Eco's De Slinger van Foucault (kan ik aanraden). Ondanks alle kritiek, de Da Vinci Code was best aardig om te lezen, zoveel verschil ik nu ook weer niet van de rest van de boekenlezende mensheid... En een goed startpunt om me eens te verdiepen in, zeg, Leonardo da Vinci.

Het lezen zelf was ook wel aangenaam. Ik had een elektronische versie van het boek, en ik ging in bed zitten met m'n T41, en zette de autoscroll-modus aan zodat ik zelfs geen bladzijde hoefde om te slaan. Vanuit mijn bed kon ik precies mijn PC aansturen (Freevo) met de afstandsbediening, wat muziek beluisteren enzovoort.

Vanmiddag ook nog eens dik ingepakt (want -10°C) gaan hardlopen - best leuk, beetje bos, heuveltjes, bruggetjes en sneeuw, veel sneeuw. Van Lauttasaari, via Kaskisaari naar Lehtisaari en weer terug. Het was nog een beetje het parcours verkennen - volgende week ga ik eens mijn tijd opnemen.

Ok, tenslotte nog een plaatje van het kantoor waar ik mijn dagen slijt. Morgen begint de show weer. Enkele belangrijke vergaderingen, ik moet wat knopen doorhakken enzovoort. Vooralsnog is het absoluut niet saai. Het is wel een klus om de email-tsunami te blijven beheersen. Veel mensen sturen alles maar aan iedereen - voor het geval dat, inclusief 'me too'-antwoorden. Ook niet iedereen begrijpt dat bovenquoten geen goed idee is voor discussies.

bovenquoten is het geven van het antwoord op een email *boven* het origineel, ipv van de antwoorden direct achter geselecteerde delen van het origineel die worden voorafgegaan door '> '

-- djcb @ 14:22 | 0 comments

 
HELSINKI - Ik drink een Finse Kukko biertje (goudkleurig met een (Kukko!) haan, na eerder kennisgemaakt te hebben met het Estse Saku bier. Blikjes bier met een halve liter bier kosten hier tussen de €1,50 en €2,50 in de supermarkt (+ 15 cent statiegeld), en er zijn nog wel duurdere te krijgen. In een kroeg betaal je tussen de €4,- en €5,- voor een pint. De prijzen zijn overigens behoorlijk gedaald sinds het nabijgelegen Estland lid van de EU geworden is, en mensen daar vrijwel onbeperkt goedkope alcohol kunnen kopen.

Melk is aanzienlijk goedkoper, maar een aanzienlijk deel van de Finse bevolking (zo'n 20%) kan niet tegen lactose, een van de bestanddelen van melk. En overal zie je daarom lactose-arme melk. In Nederland heb ik nog nooit lactose-arme melk gezien, het is opvallend hoe zo'n lactose-allergie kennelijk in (een deel van) de Finse genen zit. De Finnen hebben ook deels Mongools bloed in de aderen - de precieze afstamming is niet helemaal duidelijk, maar het is vast van lang vòòr Dzjengis Kahn.

Woensdag was een vermoeiende dag, zoals ik al eerder aangaf, na wat nachtelijke escapades in de vrieskou. Desondanks was het best een goede dag, waarin ik behoorlijk wat werk heb kunnen verzetten. Wat hoog-niveau regelwerk, maar ook wat echt technisch werk. Er is hier een grote groep tamelijk deskundige mensen, en ik weet nu zo ongeveer wat ik van iedereen kan verwachten. Ik sprak geruime tijd met een Rus en met een Spanjaard. En donderdagochtend moet ik reeds om zeven uur 's ochtends ten kantore aantreden voor een tochtje naar Jyväskylä... *gaaaap*. Ik ga (het is woensdagavond als ik dit schrijf) zo maar eens slapen,

Oh, en het is inmiddels vrijdagmiddag, ik ben net terug van mijn tweedaags tournee naar Jyväskylä (donderdag) en Tampere (vrijdag). Tamelijk intens allemaal. Donderdag vertrok ik om zeven uur 's ochtends met m'n manager in zijn auto. Die auto was verwarmd, en da's maar goed ook gezien de temperaturen, maar bij mijn voeten daalde de temperatuur tot welhaast Siberische niveaus. Toen we eindelijk (de toeristische route...) in Jyväskylä aankwamen waren mijn voeten dan ook een tikje gevoelloos. Maar goed, aldaar kon ik weer opwarmen, paar presentaties, vergaderingen enzovoort. Ik had daar al enige bekendheid verworven; men had gegoogled op mijn naam en mijn blog ontdekt. Gelukkig ben ik meestal voorzichtig. En spreken ze geen Nederlands.

Na die harde arbeid hadden we de gelegenheid om wat te gaan langlaufen en wat te recreëren in een soort chalet. Langlaufen ging me best aardig af, al zeg ik het zelf, en ik kreeg wat complimentjes van de instructrice. Maar ik zal nog wel even moeten oefenen voordat ik een van de 60 km tochten kan maken... Na meer dan een uur op de lange latten was ik wel behoorlijk afgepeigerd, en was het tijd voor de volgende stap: de sauna. En wat is er nu leuker om met collega's en leveranciers naakt en hevig zwetend in een klein hokje te zitten? Inderdaad, niet veel. Nadat er werkelijk geen druppel zweet meer uit mijn poriën te persen was, was het tijd voor wat afkoeling. En in dit geval kon dat door buiten in de sneeuw te gaan rollen! Het was best koud (vannochtend maten we -20°C), maar de sneeuw was heerlijk verkoelend. Veel Finnen vinden het ook leuk om na de sauna in een wak te springen; maar daarvoor ontbreekt mij de moed nog even (evenals een wak :-). Was mich nicht umbringt, macht mich stärker sprak Nietzsche ooit.

Vervolgens was er eten en bier, en discussies over allerlei werkgerelateerde en -ongerelateerde onderwerpen. En een aantal interessante productconcepten kwamen aan bod, en tegen middernacht sliep iedereen (we waren met 7(?) personen) tevreden in.

Vanochtend weer op tijd vertrokken, richting Tampere. Daar aangekomen (met wederom erg koude voeten), was het weer tijd voor wat kennismakingen, vergaderingen etc. Om zes uur was ik weer terug in Helsinki. Nu snel nog even wat email verwerken, en ik ga naar huis. Mijn huisgenote is reeds vertrokken, zodat het hele huis nu voor mij is! Prettig weekend. En geen foto's want de batterijen waren uitgeput.

-- djcb @ 19:25 | 0 comments

 
HELSINKI - Het is woensdag, en een stuk kouder dan voorheen.

Het was een tamelijk drukke week. Zondagavond heb ik video (Ocean 11) gekeken en pizza gegeten met Saara, mij huisgenote. Maandag was een interessante dag, veel gedaan, gepraat en geschreven. Lunch met baas' baas' baas. Dinsdag was ook tamelijk druk, gelukkig flink wat dingen van mijn to-dolijst kunnen schrappen.

Gisteravond heb ik mij op het gladde pad richting het stadscentrum begeven. Ik had afgesproken met Saara, bij wijze van 'laatste avond'. Donderdag vertrekt ze naar Londen voor haar ecologische theaterwerk, en dan heb ik het huis helemaal voor mijzelf - da's de eerste keer sinds medio 2002. En afgezien van die vijf maanden in 2002 heb ik *nog nooit* een huis voor mij alleen gehad. Dus ik ga nu af op een volledig nieuwe situatie.

We gingen naar Molly Mallone's, de archetypische niet-echt-Ierse Ierse pub in Helsinki, samen met Saara's nicht en neef. Het werd er tamelijk druk voor een dinsdagavond. De Finnen komen natuurlijk een beetje los wanneer er alcohol in het spel is, maar ik bewaarde (zoals verwacht) mijn natuurlijke rust en balans. Even naar tweeën waren we weer thuis, nog net op tijd om een uur of vijf te slapen... *gaap*.

Ik begon de dag van vandaag met een drie uur durend college over wat juridische aspecten aan ons werk; een stuk interessanter dan het klinkt :-) al deed een vaag vermoeden van hoofdpijn enige afbreuk aan mijn scherpte. En nu heb ik niet eens tijd voor lunch, maar moet rennen naar de volgende 'kick-off meeting', omdat ik mij al had opgeworpen als 'virtual subteam lead' (of subteam virtual lead? virtual team sublead?) voor weer een ander aspect van mijn dynamische werkomgeving. De rest van de dag besteed aan nog een 'kick-off', en wat technisch werk.

Morgen gaat het verder naar wat bijeenkomsten in Jyväskylä, en donderdagmiddag schijnt er tijd te zijn voor wat extracurriculaire activiteiten zoals langlaufen. Leuk. En vrijdag ga ik naar Tampere om nog wat meer handen te schudden; en over de dagen verdeeld nog wat telefonische vergaderingen. We vertrekken al vroeg, morgenochtend om zeven uur ofzo. Vanavond vroeg onder de wol...

sms.ac is een zwendel - maar ik heb al twee uitnodigingen ontvangen van goedbedoelende bekenden, voor 'gratis' SMS.

-- djcb @ 18:07 | 0 comments

 
HELSINKI - Het is weekend (als ik dit schrijf). Vrijdag was een behoorlijk lange dag op kantoor - ik moest nogal wat dingen regelen, mensen lastigvallen, berichten versturen etc. Ik begin enig gevoel te ontwikkelen voor de vele mensen waarmee ik moet communiceren, wat ik van wie kan en/of moet verwachten, enzovoort. Rond een uur of elf 's ochtends komt er altijd wel een van de schaarse Finse collega's vragen of het niet eens tijd wordt voor lunch. De gewoonte zo vroeg het middagmaal te eten zal nog wel stammen uit de tijd dat de meeste Finnen in de land- en bosbouw werkten (niet zo heel lang geleden - de tijd dan Nokia nog rubberlaarzen produceerde). Als je vanaf zes uur 's ochtends bomen aan het kappen bent, dan heb je vast wel enige honger om elf uur! Maar tijden veranderen, en er zijn genoeg niet-Finnen waarmee ik rond het middaguur kan gaan eten.

En dan de lunch zelf - die lijkt meer op een diner! Een broodje kaas of iets dergelijks zal je tevergeefs zoeken. Er is een dagelijks wisselend buffet waar rijst, aardappelen, salade en iets vlezigs verkrijgbaar zijn. Zo zag ik de afgelopen week al fajita's, callimares, carbonara en stukken pizza en vis voorbijkomen. Niet echt typisch Fins, maar het smaakt prima, en ik hoef 's avonds ook niet te koken :-) Ik beperk de hoeveelheid echter een beetje, anders val ik 's middags in slaap, als mijn maag het bloed aan mijn hersenen onttrekt.

Maar de lunch is niet de enige faciliteit waarvan ik gebruikmaak - er is ook nog de fitnessruimte in de kelder, waar ik een paar maal per week tracht te komen. Na werktijd is het best lekker een beetje dom aan die gewichten de hangen, of om de boksbal wat te mishandelen. En na afloop is er de sauna, om de laatste restjes zweet uit mijn poriën te persen. En als dat allemaal achter de rug is, kan ik eindelijk naar huis, via de supermarkt. Oh ja, en na het beantwoorden van wat persoonlijk e-mail. Zodoende ben ik vaak niet voor 20:30 ofzo thuis. Wat een leven.

Vrijdagavond was ik dan ook behoorlijk uitgeput, dronk nog een biertje en las wat, en viel nog semi-gekleed in een diepe slaap, met veel dromen, die me over de hele wereld brachten. Dat herinnert me eraan, ik moet een wereldkaart kopen. In m'n Haagse huis hing een wereldkaart in de woonkamer, en ik vaak staan kijken welke plekken nog op ontdekking door mij wachten. En natuurlijk de avonturen die mij voor altijd verbinden met de plaatsen waar ik al wel geweest ben. In de keuken heb ik een kaart van Finland opgehangen, da's al een begin...

Ik werd zaterdag pas tamelijk laat wakker. Mijn zuster uit Amsterdam belde me, en daarna besloot ik naar het stadscentrum te gaan - een wandeling van ongeveer een half uur. En ik kwam terug met een overhemd en een trui, gekocht in de ale (uitverkoop) bij Aleksi 13. Ik was ook op zoek naar een goed woordenboek, maar slaagde daar vooralsnog niet in. Ik zag er wel weer dat woordenboek voor Engelstaligen die Nederlands willen leren. Het is echter tamelijk waardeloos, omdat ze geslachten van woorden niet aangeven, en men dus wel kan opzoeken dat book in het Nederlands boek is, maar of het 'de boek' of 'het boek' is, tja, dat wordt ter oefening aan de lezer overgelaten.

In de stad kwam ik nog twee collega's tegen (zo groot is Helsinki!), waaronder mijn baas, waarmee ik koffie dronk, en waarbij ik om zijn grappen lachte, natuurlijk :-) En daarna weer naar huis gelopen, boodschappen gedaan, nou ja, de normale zaterdagmiddagdingen, zeg maar.

Ik las A Short History of Nearly Everything van Bill Bryson, een populair-wetenschappelijk boek dat de geschiedenis van onze huidige kennis beschrijft. Met name leuk zijn de vele anekdotes rond de vele bekenden en onbekenden die de wereld veranderd hebben. Erg interessant, en aardig om m'n kennis van, zeg, gentechnologie of geologie weer eens op te frissen.

Lezen is een stuk interessanter dan televisiekijken, zeker hier... Ik kan nu (zaterdagavond) kiezen uit een soort Finse Idols, schansspringen, een kwis en aflevering van het Amerikaanse Bespioneer Uw Overspelige Partner. Tja. En natuurlijk geldt er een heftig kijk- en luistergeld in Volksrepubliek Finland, dus misschien moet ik die televisie gewoon de deur uit doen...

Voor wie zich afvraagt waarom er de laatste tijd minder foto's in mijn blog te bewonderen zijn, da's met name om het nogal moeilijk bleek om de foto's op de ftp-server te krijgen. Op kantoor zit ik achter een http-proxy, en veel ftp-programma's kunnen daar niet mee overweg. Webbladeraars kunnen dat vaak wel, maar die ondersteunen vaak geen upload. Behalve... vergeet Internet Explorer, Netscape en Firefox, alleen Mozilla ondersteunt upload. En zo kwam alles toch nog goed! Vandaag daarom weer een paar foto's, van café Amsterdam, en van mijzelf, poserend voor een berg sneeuw. En de St.-Nicolaaskerk ('De Kathedraal'), voltooid in 1852. Verder nog wat foto's vanuit diverse ramen in mijn huis.

En als ik dit schrijf is het alweer zondag. Net gebeld met mijn andere zuster. Heerlijk geslapen, maar een wat bizarre droom - voer voor psychologen. De foto links toont wat ik zag toen ik uit mijn slaapkamerraam naar buiten keek. Ik zit nog in de fase dat ik de sneeuw echt prachtig vind, zeker omdat die sneeuw het vaak laat afweten in Nederland. Maar hier kan ik me nog uitleven! De voorzijde van mijn huis (dat wil zeggen, de zijde met de meeste ramen) kijkt uit op een grote speeltuin, en de kinderen en hun ouders zijn in de weer met sleetjes, sneeuwpoppen of diepvrieswipkippen. Welhaast een prent uit lang vervlogen tijden.

Koud is het niet - rond het vriespunt. Een jaar geleden vroor het hier een graad of 20! Maar volgens Bill Bryson zitten we in een uitloper van de laatste ijstijd, en was de aarde tijdens een groot deel van haar geschiedenis veel warmer dan nu; maar soms ook niet - ongeveer een miljard jaar geleden waren de oceanen ongeveer tot aan de evenaar dichtgevroren. Men had leuke schaatstochten kunnen maken - maar ja, het duurde nog ca. een miljard jaar voordat er elven of stedentochten waren.

Ik ben net terug van een wandeling over Lauttasaari en de aangrenzende prachtige beboste eilandjes, die met bruggetjes verbonden zijn. Prachtig om zo door de sneeuw te lopen, soms kniediep. En eindeloos veel mogelijkheden om foto's te maken. Een paar meter het bos in en je ziet geen enkel teken van beschaving meer. Behalve ikzelf dan, maar daar kun je ook nog over twisten :-) Op een van de eilandjes schijnt F1-courreur Mika Hakkonen (niet te verwarren met Harkonnen) te wonen. Er staan inderdaad heel wat mooie huizen. En men rijdt er opvallend hard.

-- djcb @ 11:10 | 0 comments

 
HELSINKI - Echt koud is het nog steeds niet (behalve op die brug dan, maar ik heb een muts aangeschaft die mijn oren warm houdt), maar het is hier wel een prachtige witte wereld. Er is een beetje sneeuw gevallen, en als ik zo naar mijn huis terugwandel, is het toch wel een erg mooi gezicht, die sneeuw. Als een prent van vroeger in Nederland, altijd goed voor uitgebreide sneeuwpoppen en -ballengevechten enzo. De foto heb ik vanochtend (vrijdag) gemaakt, vanuit het raam in de woonkamer.

Woensdag had ik mijn introductiebijeenkomst, waar allerlei HR-types de bedrijfsfilosofie probeerden uit te storten over de Nokia-neophyten. Ik ben zelf natuurlijk veel te cynisch om me al te veel gelegen te laten zijn aan dit soort corporate vetrandjes, maar ach. Baat het niet dan schaadt het niet.

Daarna zowaar nog wat werk kunnen doen op kantoor. Ik krijg toenemende hoeveelheden e-mail, op zichzelf natuurlijk een goed teken, maar het vergt wel enig management om niet te verdrinken in de informatietsunami. Daartoe heb ik mijn oude gewoonte maar weer opgepakt, waarbij ik er steeds naar streef mijn Inbox *leeg* te maken; afgehandelde email wis ik (zoveel mogelijk), of verplaats ik naar andere mapjes, zodat steeds duidelijk is wat ik nog moet doen. De verdere onderverdeling in mapjes is eigenlijk niet zo interessant, daar is de zoekfunctionaliteit voor. MS-Outlook is hier zeker geen slecht programma, maar ik mis bepaalde Evolution-functionaliteit, zoals het tonen van discussiebomen (threads). Ik kan (nog) geen Evolution gebruiken op mijn (administratieve) Windows-doos, maar er wordt gewerkt aan een port, zo verklaren betrouwbare bronnen.

Ik heb het adresboek van Evolution ingevuld met ongeveer iedereen met wie ik de afgelopen paar jaar mail heb uitgewisseld, inclusief fotootjes en verjaardagen (voorzover ik die kon vinden natuurlijk). Nu moet ik een paar weken wachten voordat ik weer *nieuwe* privémail kan verwachten op m'n eigen machine, maar goed, mijn mailer is er klaar voor. Een aardige feature is ook het Contact Lookup Applet; ik typ er iemands naam of bijnaam in, en een venstertje komt naar voren dat vraagt of ik de desbetreffende persoon een mail of IM-bericht wil sturen. Natuurlijk ook met de fotootjes die ik al noemde, het adres van de betreffende persoon, en wat er nog meer bekend is.

Het leuke van de Hoary-versie van Ubuntu is dat ze er veel van dat soort grapje al ingestopt hebben, en een apt-get mij het allernieuwste verschaft (als ik tenminste een internetverbinding had...). Ubuntu heeft al het goede van Debian, maar is een stuk sneller met updates, en doet meer werk om een geïntegreerd desktopsysteem aan te bieden. En dat alles bij wijze van dienst aan de mensheid.

Debian is ook niet helemaal gek natuurlijk; zo zit mijn sendxmpp tegenwoordig ook in de Debian-distro, nadat eerder Gentoo al besloot niet langer zonder te kunnen :-)

-- djcb @ 20:16 | 0 comments

 
HELSINKI - Maandagavond. De dagen vliegen werkelijk voorbij. Sterker, nog, het is al dinsdagavond! Vandaag weer een hard gewerkt, met veel mensen gepraat, bugs gefixt, documenten afgerond en afgetekend, vergaderd, veel gelezen etc. Kortom, een drukke dag. Het is wel zo dat ik mijn eigen weg moet vinden; ik kan natuurlijk alles wel gaan vragen, maar ik probeer in contact te blijven met alle stakeholders, en ook mensen daaromheen. Er blijkt een heel circuit met allerlei informatie te zijn, die bij veel dingen van pas komt. Natuurlijk is er een wegingsfactor voor al die informatie, die elkaar soms tegenspreekt. Maar ik kan het haast als een optimalisatieprobleem behandelen om mij het best te informeren en op basis daarvan te besluiten. Hmmm... dit klinkt wel allemaal erg abstract. Ander onderwerp.

Na het werk ben ik weer een uurtje gaan sporten in de fitnesskelder, en heb daarna nog even een sauna genomen. Na afloop was ik maar liefst een liter zweet kwijtgeraakt, zo verried de weegschaal mij. Sinds gisteren een kilo kwijtgeraakt (beide metingen na sauna, huh?!)

Wow! Mijn huisgenote blijkt mijn bed te hebben opgemaakt! Ik zal haar nog missen!

Morgen is het tijd voor een Nokia introductie, waar mij het bedrijfslied zal worden geleerd, de bedrijfsnormen en -waarden, en waarschijnlijk wordt het logo op mijn arm getatoeerd, samen met mijn personeelsnummer. Heerlijk, dat soort bijeenkomsten - Ik heb d'r zin an - en ik moet er jaarlijks een aantal bijwonen. Oh well.

Ok, nu ga ik toch echt weg, het is al 19:45, en ik moet nog eten. Het is ongeveer twintig minuten lopen (deze week loop ik) naar mijn huis, en da's best te doen met dit weer.

-- djcb @ 19:37 | 0 comments

 
HELSINKI - Zo, terwijl ik dit schrijf ben ik aan het genieten van het eerste weekend in mijn nieuwe huis. Tot nu toe bevalt alles prima. Het is zaterdagmiddag, bijna half vijf, en het is hier al bijna donker. Het begint de laatste dagen wat kouder te worden, en het vriest enkele graden. Maar nog niets extreems, en mijn oren zitten er nog aan!

Zaterdagmiddag heb ik een monitor gekocht bij PC World, zodat ik ook kan *zien* wat ik typ. Mijn plan was eigenlijk om zo'n elegante TFT platbeeld monitor te kopen. Maar ik heb toch maar een 'ouderwetse' CRT monitor gekocht (zo'n groot bakbeest). TFT-beeldschermen hebben als sterk punt dat ze weinig ruimte innemen, en dat is het wel. CRT-beeldschermen zijn echter veel goedkoper en hebben een betere beeldkwaliteit. In het bijzonder, de resolutie is veel beter. Ik heb nu dus een 19-inch monitor waarmee ik 1600x1200 kan draaien, voor veel minder geld dan een 17-inch TFT die hoogstens 1280x1024 ofzo aankan. En een TFT-scherm met een echt goede resolutie kost meer dan het BNP van de gemiddelde bananenrepubliek. Zolang ik niet al te snel weer hoef te verhuizen, is het CRT-bakbeest vast een goede keuze...

Zaterdagavond zag ik A Beautiful Mind met Russel Crowe, over de wiskundige John Nash, die allerlei waanbeelden ziet, maar uiteindelijk zijn mentale problemen weet te overwinnen dankzij zijn vrouw, en het tenslotte nog tot een Nobelprijs schopt (voor economie). En het is allemaal nog echt gebeurd ook. Best een goede film. Hoe genialiteit en waanzin aan elkaar kunnen grenzen. Dat wil zeggen, genialiteit blijkt soms tot waanzin te leiden, andersom is een stuk zeldzamer. Misschien moet ik dat eens proberen. De film heet hier overigens Kaunis Mieli; de titels worden vertaald, maar de film is ondertiteld.

Nou ja, ik heb weer een werkende computerinstallatie, ik kan m'n muziek weer beluisteren, en eens wat gaan kijken naar mijn eigen hobbyprojectjes enzo. Zo heb ik vandaag mijn woordenboekprogrammaatje gnuvd eens onderhanden genomen. Ik heb alle library-rommel etc. weggewerkt, en wat overblijft is het uiterst simpele programmaatje dat het natuurlijk ook is. Ik vermoed dat ik ook het het AMD64-probleem heb gefixt (een size_t en int conflictje, AMD64 is kennelijk strenger). Zodra ik het heb kunnen testen (als ik een internetverbinding heb), zal ik gnuvd 1.0 uitbrengen. Eindelijk 1.0, na bijna 4 jaar! En mijn 'mediacenter' werkt ook, via freevo, inclusief de afstandsbediening, zodat ik liggend in bed uit mijn bijna acht dagen muziek net dat ene nummer kan kiezen. Wat nog even lastig bleek was de DVD-speler; die werd niet gedetecteerd, zelfs niet tijdens de hardware bootup. Het bleek dat de IDE-kabel was losgeraakt tijdens het transport. Eerst probeerde ik natuurlijk of ik misschien ergens een BIOS-instelling verkeerd had gezet, en daarmee zorgde ik voor een kernel panic aan het begin... *slik*. Het duurde even voordat ik er achter kwam dat ik de seriële poorten op 'auto' IRQ-toewijzing moest zetten, en nu werkt alles weer als een zonnetje.

Het enige wat nu dus nog ontbreekt aan mijn vrijwel totale gelukzaligheid, is een internetverbinding. Maar daar wordt aan gewerkt, en hopelijk is dat ook geregeld binnen een week of drie. Internetaansluitingen zijn een stuk duurder (ca. 2x) in Finland dan in Nederland, maar gelukkig kan ik via mijn werkgever wat regelen. Het is interessant om te zien hoe veel van het nut van een computer wordt bepaald door een verbinding met de buitenwereld; en dat terwijl ik toch jaren niet of zelden verbonden was met BBS'en of het internet. Maar tegenwoordig is een computer zonder toegang tot 'de rest van de wereld' haast een beetje saai. Zeker voor mij, mijn sociale contacten verlopen voor een belangrijk deel elektronisch. Maar er is meer in het leven :-)

Het werk bevalt ook prima, tot nu toe. Ik heb nog geen echte harde noten hoeven te kraken, dus wellicht wordt het later vervelend... Ik heb met *heel* veel mensen gepraat, en herken al snel de verschillende archetypen, en pas mijn handelswijze daar op aan. Mijn manager-achtige taken worden gelukkig afgewisseld met veel technisch werk; het is aardig om te zien hoe de 'manager'-titel bij de echte technici de nodige reserves oproept, die pas na het etaleren van wat technisch inzicht wegsmelten. Are you a hacker or a manager. Hehe.

Oh, hier zijn ook wat foto's van in en om mijn nieuwe huis. Het zeezicht is gefotografeerd vanaf de brug die Lauttasaari met het vasteland verbindt. Verder ben ik zichtbaar in mijn woonkamer (met piano), en in mijn hippe open keuken. Mijn flat telt verder nog twee slaapkamers en een badkamer (met bad!). Niet echt duidelijk zichtbaar in de keuken, maar toch echt een innovatie is dat het afdruiprek voor de afwas in de keukenkastjes boven de gootsteen geïntegreerd is. Een aangezien je hier afspoelt en niet -droogt, scheelt dat tijd bij de afwas. Ik had dat nog nooit eerder gezien, maar ik moet toegeven dat ik de vakliteratuur op dit gebied niet echt scherp heb bijgehouden.

-- djcb @ 19:41 | 0 comments

 
HELSINKI - Zo. Het weekend is al weer daar. Ik heb de afgelopen twee dagen behoorlijk hard gewerkt, veel geleerd, en met heel veel mensen gepraat. En mijn email-account is eindelijk actief, na vele dreigementen aan het adres van de betrokken instantie. Ik heb ook de Bluetooth-sync van PC <-> telefoon opgezet, zodat mijn telefoon nu voortdurend sensueel vibreert als ik er een of andere vergadering op stapel staat.

Ik heb ook kennis gemaakt met het fitness-centrum hier in de kelder. dat redelijk geoutilleerd is , maar geoptimalisserd lijkt voor gorilla's. Nou ja, misschien moet ik gewoon harder trainen. Na de training spring ik in de sauna, om ook de laatste restjes zweet uit mijn lichaam te bannen, zodat ik geheel getraind, en gereinigd tot in de poriën de avond in kan. En zou moet het zijn.

Dit weekeinde ga ik me eens verdiepen in een monitor voor mijn computer, die de user-experience toch dramatisch verhoogt. En dan ik misschien ook weer eens wat aan mijn hobbyprojectjes werken, om die voeling met de code een beetje vast te houden. Eerder bemerkte ik dat zowel ttb als gnuvd wat problemen hebben op het AMD64-platform. Maar er is ook goed nieuws, sendxmpp is nu beschikbaar in Debian, en ik kreeg al wat verzoekjes.

Genoeg voor nu - prettig weekend!

-- djcb @ 18:00 | 0 comments

 
HELSINKI - Eindelijk weer tijd om wat te schrijven, na twee drukke dagen...

Ik was gisteren (dinsdag) al vroeg op kantoor, omdat ik een besprekingen had. Die bespreking was echter kort, omdat mijn teamgenoten en ik gemaand werden om naar een ander kantoor te gaan, in Espoo (nabij Helsinki). De eerste gedachte in zo'n geval is natuurlijk dat er 2000 mensen ontslagen gaan worden, en dat ik ook wel bij de overtollige krachten zou horen, hetgeen natuurlijk wel bijzonder zou zijn, na net een week gewerkt te hebben. Maar echt ongerust was ik niet, en het geruchtencircuit gaf al aan dat de bijl niet in de richting van mijn team zou vallen. En dat bleek ook het geval; wat minder direct succesvolle projecten worden wat in omvang teruggebracht, en inmiddels schijnt het nieuws ook al in de pers verschenen te zijn (anders maakte ik daar als trouwe medewerker natuurlijk ook geen melding van). Maar wie er precies gaan verdwijnen, dat is pas over een aantal weken bekend, dus wellicht treft het noodlot mij alsnog. Oh well.

De stemming was dus al gezet voor een uitstekende feestavond van mijn project (vanwege het behalen van een mijlpaal). Ik kon er echter pas later naar toe, want ik moest eerst nog de toegang van mijn winterpaleis ophalen. Da's gelukt. Na het invoeren van allerlei formulieren etc. kreeg ik dan eindelijk die felbegeerde sleutel. Woohoo. Mijn huisgenote bleek een 'ecologisch actrice' wat wil zeggen dat ze mensen door middel van toneel een ecologisch bewustzijn wil bijbrengen. Klinkt interessant. "Ok Pietje, jij speelt nu een lege batterij".

En daarna kon ik alsnog op weg naar de feestavond, sfeervol gesitueerd in een locatie aan zee, vlakbij Espoo

Esbo zeggen de Zweden; Finnen lijken allergisch voor de letter B, en voor leenwoorden met die gewraakte letter vervangen ze 'm vaak met een P, hampurgerri en pankki. Hopelijk hoef ik mijn naam niet te veranderen. .

Nu moest ik natuurlijk nog wel eerst bij de locatie aankomen, maar er was gelukkig een routebeschrijving beschikbaar, waarmee ik de buschauffeur confronteerde, die geen Engels sprak en me ongeveer een kilometer van de plek dropte, waar ik eigenlijk had moeten uitstappen. Hmmm... en zo liep ik door de overigens prachtige omgeving naar de plaats van bestemming, daarbij tot tweemaal toe op een dwaalspoor gezet door buurtbewoners. Hmmm... En toen was ik er eindelijk, best saai overigens, hoewel ik natuurlijk het voorbereidende drinkwerk had gemist; enkele collega's deden het wat beter, maar ook zij bleven vooralsnog binnen de fatsoensgrenzen. En Finnen blijven meestel netjes, wachten keurig voor een rood voetgangerslicht, gooien hun rommel in de prullenbak en ruimen zelfs de hondenpoep op. Maar geef ze wat alcohol, en ze gaan volledig door het lint. Zo schijnt het. Sommige collega's meenden zich voorzichtig op de dansvloer te moeten begeven, en met de vijf dames te dansen; die waren zoals gebruikelijk bij een technisch team sterk in de minderheid, en dan ook nog meestal in de niet-technische rollen. Helaas viel ik niet in prijzen, en dan heb ik het niet over die vijf vrouwen, maar over de fluffy pinguins die werden gegeven aan de mensen die zich onderscheiden hadden bij het behalen van de mijlpaal. Tja. Volgende mijlpaal beter.

Circa middernacht was er een bus die ons allen weer terugbracht naar Helsinki, waar ik me realiseerde dat ik mijn tas had laten liggen in de garderobe van de feestzaal. Niet zo erg, behalve dan dat daar mijn sleutelcalculator (telebankieren) in zat. En dat was wat vervelend, want de volgende dag (vandaag dus) zou ik uitchecken bij het hotel, waarbij ik een flinke rekening zou krijgen (die ik moest voorschieten), vast over mijn kredietlimiet. Argh... en dus moest ik vanochtend weer de bus nemen, ditmaal de 147 in plaats van de 150, en wederom werd ik op een wat typische plek gedropt... *zucht*. Maar ik kreeg uiteindelijk mijn tas terug, spoedde mij terug naar het hotel, maakte een overboeking, pakte mijn bezittingen (drie dozen; de rest had ik gisteren al versleept), en nam een taxi naar Lautasaari, mijn nieuwe woonplaats! Snel mijn dozen naar 4 hoog (geen lift) gesleept, en snel naar mijn werk, waar een drukke dag wachtte. Met activiteiten als lezen, analyseren en, geloof het of niet, behoedzaam politiek manoevreren.

Maar uiteindelijk kwam het allemaal nog goed. En ik ga nu naar mijn nieuwe huis, waar ik de befaamde eerste nacht zal gaan beleven. Later meer nieuws.

-- djcb @ 19:22 | 0 comments

 
HELSINKI - Maandagavond. Eindelijk, eindelijk zijn mijn spullen uit Nederland aangekomen. Ik begon me een beetje ongerust te maken - anderhalve week om een paar dozen van Den Haag naar Finland te krijgen, dit is toch de 21e eeuw?! Maar goed, het is toch nog goed gekomen. En mijn nieuwe computer doet het ook nog. Ik had geen beeldscherm meegenomen, maar wel een oude laptop waarmee ik een shell kan openen (na wat blind typen...). En ik kan eindelijk mijn 15 Gig muziek weer eens beluisten, ik begon een beetje ziek te worden van de muziek op mijn 256Mb El-Cheapod. Adagio en Magnitude-9 zullen in ieder geval voor altijd verbonden blijven met mijn eerste week in Finland, zoals Rhapsody's Rain of a thousand flames voor altijd verbonden blijft met begin 2002 (samen met Silverbergs Majipoor-boeken). Nu kan ik weer luisteren naar de mannen van Lost Horizon, die in een soort Braveheart-tenue een van de beste platen hebben gemaakt die ik de afgelopen tijd gehoord heb. En de zanger verdient een Nobelprijs.

Ik kom net uit de sauna en het zwembad, waar ik wat heel wat zweet ben kwijtgeraakt. Nergens als in een sauna wordt zo duidelijk wat de luchtvochtigheid met (sic) gevoelstemperatuur doet. Als je een plens water op die kolen werpt lijkt het plots een stuk warmer, en neemt de transpiratie natuurlijk ook toe, omdat de huid haar vocht niet meer zo gemakkelijk aan de lucht kwijt kan.

Hard gewerkt vandaag (al zeg ik het zelf). Mijn mailaccount is nog steeds niet geactiveerd ondanks diverse vriendelijke telefoontjes met de helpdesk. Morgen ga ik over op harde dreigementen. Maar ik heb wel inmiddels een naambordje op mijn deur. Dat ik het nog eens zover zou schoppen...

Ik denk dat ik woensdag echt 'over' ga, maar morgen krijg ik de sleutel enzo van mijn nieuwe winterpaleis in Lauttasaari. Eindelijk. Nou ja, 'eindelijk', na iets meer dan een week heb ik al een nieuw optrekje gevonden. Zoals te verwachten heb ik het eerste geschikte wat me aangeboden werd ook aangenomen, maar het was dan ook ongeveer het enige. En morgen nog een feestje omdat 'we' een belangrijke mijlpaal gehaald hebben! Free as in free beer!

-- djcb @ 21:58 | 0 comments

 
HELSINKI - Zondagavond. Ik ben nu een week in Helsinki. Nog steeds geen strenge vorst (-20 een jaar geleden), maar iedereen verzekert mij dat dat nog wel komt...

Vandaag wilde ik eigenlijk wat inkopen doen in de ale (uitverkoop), maar de winkels blijken op zondag gesloten. Het laatste overblijfsel van de Finse gewoonte om winkelsluitingswet erg serieus te nemen, net als in Nederland tot een jaar of zeven geleden. Geen inkopen dus - en dus ben ik maar op museum gegaan naar het Fins Nationaal Museum, dat de geschiedenis van Finland toont, van de prehistorie (die erg lang duurde in Finland) tot nu. Ik ben heel wat wijzer geworden over Finland, maar ben nog niet helemaal up-to-date met de laatste twee eeuwen, die slechts karig belicht werden. Ik wilde graag wat meer weten over de burgeroorlog van begin 20e eeuw, 'Finlandisering', de Kavala etc. Nou ja, gelukkig is er >Wikipedia.

Verder heb ik No Logo gelezen, Naomi Kleins manifest tegen de macht van grote bedrijven, de alomtegenwoordigheid van reclame, de sweatshops etc. Interessant om te lezen, niet echt veel nieuws, maar ik kende de vele vaak stuitende voorbeelden niet. Waar ik haar niet helemaal kan volgen is waar ze een groeiende trend ziet van hoe allerlei mensen zich te weer stellen tegen die bedrijven, 'verzet' plegen etc. Enkele jaren later (het boek is van 2000) zie ik daar geen aanwijzingen voor.

Na alle verhalen over sweatshops, wilde ik de zaak eens van dichtbij bekijken. In Finland noemt men ze "sauna's", en nu dat eindelijk gerepareerd was, heb ik me eens in de 95C begeven. Nu, twee rondes later (sauna + afkoelen in zwembad) voel ik behoorlijk loom, maar ook wel erg schoon. De sauna is op de negende verdieping, en het is best aardig om in die hitte over de stad te kunnen uitkijken.

Oh, over Alexander, ik vond dat er wat teveel in gepraat werd; ik mistte ook wat van de klassieke verhalen, de Gordiaanse knoop, het verdriet over de dood van Buchephalos etc. En... de acteurs spraken in het Engels, ok, dat begrijp ik. Maar om de mozaieken in Alexandrie ook in het Engelse te tonen, in een soort hoekige letters die ze bij Asterix-stripboeken wordt gebruikt om Grieks te verbeelden?!

Ok, ik moet weg, iemand anders is aan de beurt voor deze machine...

-- djcb @ 21:40 | 0 comments

 
HELSINKI - Vanavond heb ik Aleksanteri (Alexander) gezien, in een grote bioscoop (14 zalen) met de typische naam Tennispalasti. Ik stond in een van de rijen, en zag op een soort scorebord hoeveel plaatsen nog beschikbaar waren voor elke film. Voor mijn film waren dat er niet zo veel..., 7, 5, 3, 1... bijna aan de beurt, en ik kreeg het *aller*laatste kaartje, op de eerste rij. Nu heb ik zelf nooit zo'n hekel aan de eerste rij, behalve dan die keer in SF dat ik Two Towers vanaf de eerste rij van de IMAX-bioscoop zag, toen had ik een beetje een zere nek...

Alexander film was wat matig, maar niet slecht. In ieder geval niet slechter dan ik op grond van de recensies had kunnen verwachten.

Een beetje verontrustend is, is dat ik mijn spullen nog steeds niet ontvangen heb. Waarom duurt dat in vredesnaam zo lang? Is er een schip gezonken ofzo?

-- djcb @ 00:59 | 0 comments

 
HELSINKI - Vrijdagavond. Of eigenlijk al zaterdagochtend. Mijn eerste week zit er op. Niet onverwacht lijkt het een stuk langer. Het werk gaat prima, ik heb al het gevoel enigszins in de materie te zijn ingewerkt. En volgende week heb ik een aantal bijeenkomsten met diverse mensen die meer gaan vertellen over wat onderdelen. Het is een hele nieuwe wereld, embedded software, er is veel te leren. Maar dat gaat prima. Ik heb nu in ieder geval een paar computers op m'n bureau staan, en wat geheime prototypes natuurlijk - de eetbare telefoon.

Zoals ik al aangaf, houden de Finnen van een stevige lunch. En al vroeg! Om half twaalf 's ochtends gaat men richting de eetzaal, om daar een groot bord eten weg te werken. Het zal wel een overblijfsel zijn uit het niet al te verre verleden, toen de meeste Finnen hun calorieen verbranden in de kou en bij de harde landarbeid. In ieder geval krijg ik zo elke dag een warme maaltijd (een boterham oid is nergens te bekennen), zonder dat ik uit mijn slof hoef te schieten in mijn keuken... (hoewel ik dat natuurlijk graag doe, vanaf dinsdag...)

Ik heb nog geen plannen voor dit weekend, maar heb wel wat informatie over de diverse festiviteiten. Verder hoop dat mijn spullen eindelijk hier aankomen, is er een tsoenami over de oostzee gekomen ofzo?! Het tracking-systeem werkt slechts tot aan de Nederlandse grens, *grmpff*

Ik ga maar eens slapen, ik ben moe. Of zoals men in Finland zegt: ????!!!!

-- djcb @ 00:43 | 0 comments

 
HELSINKI - Ik ben net terug van m'n huizenbezichtiging, en heb besloten een flat te aanvaarden! Dinsdag verhuis ik naar het hippe Lauttasaari, een eiland vlak voor de kust, dat via twee bruggen is verbonden met het vaste land. De flat is vier hoog, en in goede staat. Twee slaapkamers, houten vloer, meubels, keukengerei, wasmachine etc., alles is aanwezig. Ik zal snel wat foto's plaatsen. Ik ben erg blij dat ik wat gevonden heb; gemeubileerde kamers zijn nogal zeldzaam hier en/of tamelijk duur (> 1200 euro).

Omdat ik nogal snel wil verhuizen, deel ik het huis nog twee weken ofzo met de dochter van de eigenaresse, een actrice. En daarna heb ik het hele huis voor mezelf! Het is ongeveer 15 minuten lopen van m'n huis naar kantoor, net een leuke afstand voor een wandeling (zolang het geen twintig graden vriest natuurlijk...)

Vandaag heb ik een vrije dag vanwege Driekoningen. Ik overweeg wat ik kan gaan doen; de meeste dingen zijn gesloten. Ik zou kunnen gaan verdwalen in een van de wouden hier vlakbij, maar het weer is niet echt geweldig, druilerig, regen, dooi. En de hele dag een beetje schemerig. Vandaar al die zelfmoorden hier. Nou ja, ik verzin wel wat...

-- djcb @ 15:29 | 0 comments

 
HELSINKI - Alweer is een dag voorbij. Het weer blijft hier opvallend warm (vdtvhj); het sneeuwt en op de stoepen ligt een laag smeltende sneeuw, die 's avonds bevriest.

Het werk blijft interessant; ik had vandaag een paar goed gesprekken. Wat ik nog *niet* heb is een computer, maar die schijnt nu binnen handbereik te zijn... vrijdag. Want morgen is het een vrije dag, want dan is het Drie Koningen, of Loppiainen zoals men het hier noemt.

Morgen gaat ik een huis bekijken; op papier lijkt het aardig. Ik hoop dat het wat is, dit hotel wordt wat vervelend. Nu is een eigen huis niet direct *minder* vervelend, maar in ieder geval kan ik er dan zelf meer aan doen. Mijn schamele bezittingen die ik per post richting Finland gestuurd heb, zijn nog niet aangekomen. Hopelijk snel...

-- djcb @ 20:03 | 0 comments

 
HELSINKI - Mijn tweede werkdag is achter de rug. Tot nu toe verloopt alles prima. Ik heb me een weg geworsteld door de bureaucratie, maar wacht nog op 'n paar laptops en toegangspassen. Gelukkig kon ik wel van start, en heb me ingelezen. Verschillende malen heeft men ook geprobeerd me de Het is een interessante werkomgeving, veel slimme mensen, leuke ideeen en producten. Echt een R&D afdeling. Men probeerde meermaals de n-dimensionale matrixorganisatie uit te leggen (die ook nogal veranderlijk is...). Nou ja, het is niet moeilijker dan de Finse taal ;-). Ze zijn wel nogal paranoide over de geheimhouding enzo, en daarom zal ik niets zeggen over de nieuwe eetbare telefoon.

Over eten gesproken, een van de opvallende dingen is de Finse lunch; ze zijn hier gek op grote uitgebreide lunches met gebakken vis, aardappelen, stukken vlees enzo. Ik was eigenlijk op zoek naar een broodje kaas ofzo, maar dat wordt geheel niet aangeboden. Het is echt alsof ze het avondeten 's middags hebben, maar het schijnt dat het er het bij het avondmaal nog wilder aan toe gaat. Een Franse collega merkte over de lunch op dat 'ie bijna net zo uitgebreid is als in Frankrijk, al wordt de kwaliteit natuurlijk niet gehaald.

Dit hotel is nog steeds een beetje saai, maar heeft ook nog steeds gratis internet, zodat ik niet helemaal verstoken ben van de buitenwereld. De hotelbar zit vol met verveelde hotelgasten, waaronder een aanzienlijk aantal Russen, die hun best doen de vooroordelen te bevestigen. Ikzelf hou me daar natuurlijk verre van.

Ik probeer wat Fins te leren aan de hand van mijn boekje Fins voor beginners en de ondertitelde Amerikaanse programma's op televisie. Van Fins naar Nederlands is een stuk makkelijker dan andersom, omdat ik de meest vervelende eigenschappen van de Finse grammatica (15 naamvallen!) tot op zekere hoogte kan negeren. Maar mijn woordenschat is nog zeer gering, en ik kan nauwelijks putten uit mijn kennis van Romaanse en Germaanse talen, omdat Fins daar niet aan verwant is, en men ook niet echt enthousiast leenwoorden heeft ingevoerd.

Genoeg voor nu, ik ga zo maar eens slapen. Ik kreeg wel wat goed nieuws uit Maleisie - Aini had haar broer levend terug weten te vinden, nadat hij vermist was sinds de overstromingen van vorige week.

-- djcb @ 23:35 | 0 comments

 
HELSINKI - Het is ongewoon warm in Helsinki.

Vandaag was mijn eerste werkdag bij Nokia Research. Nou ja, werkdag, de ochtend werd besteed aan het allerlei formaliteiten die nu eenmaal horen bij het wonen en werken in een ander land. Gelukkig werd ik geholpen door Marjo van het relocation-team, die me om 0900 uur bij m'n hotel kwam oppikken. Het moet een goed business zijn, want ze reed me in een Jaguar(!) door de stad, van het politiebureau naar de bank, en van het belastingkantoor naar de huizenbemiddelaar. Het is in nu in ieder geval allemaal geregeld. Behalve de huisvesting, maar ook daar heb ik vorderingen gemaakt; ik ga donderdag op bezoek bij een aardig apartement (zo lijkt het), en ga nog een afspraak maken voor een bezoek aan een andere.

's Middags ben ik naar m'n kantoor gewandeld. Er was nog een beetje papierwerk, maar het verliep allemaal tamelijk gladjes. Even met HR gesproken, een kamer gekregen, een nieuwe telefoon, me een beetje ingelezen en met wat teamleden gepraat (18 nationaliteiten!). En toen was het alweer na zessen. Er zijn ook tamelijk veel extracurriculaire activiteiten mogelijk, zoals pottenbakken, fitness en de onvermijdelijke sauna. Ik zal eens kijken waar ik me in gaan.

Na werktijd ben ik met de tram de stad ingegaan, een beetje rondkijken. De meeste winkels zijn 's avonds tot een uur of negen open. Helsinki is geen Amsterdam, maar er is meer te doen dan in, zeg, Den Haag. Wat gegeten en weer teruggewandeld naar m'n hotel.

Morgen is mijn directe baas weer aanwezig, en zal ik me verder in mijn werkzaamheden verdiepen, die ik natuurlijk strikt geheim hou :-) Ik ga de rest van de avond maar besteden aan het kijken van het Finse televisieaanbod, en meld me snel weer...

-- djcb @ 20:25 | 0 comments

 
HELSINKI - Ik heb het gehaald - ik ben nu in Helsinki, vanavond ben ik aangekomen. Ik zit hier in een hotelkamer met een tv, een bad, een pornokanaal en een bijbel. En die bijbel is helemaal gratis! Later meer nieuws, nu eerst maar eens slapen.
-- djcb @ 00:23 | 0 comments