HELSINKI - Weekend, tijd om een beetje bij te koment van een drukke week. Het was mijn vierde week hier. Soms lijkt het veel langer, maar vaak ook lijkt het alsof ik hier nog maar net ben. Vrijdagavond met vader gebeld, alles ok in Nederland, zo lijkt het.

De foto links is van afgelopen dinsdagavond, tijdens mijn night-on-the-town, en toont mijn voormalige huisgenote Saara (met typisch kunstenaarshoofd).

Typen gaat toch een stuk lekkerder op mijn eigen toetsenbord; de computers op kantoor, inclusief m'n IBM T41 laptop, hebben een Fins/Zweeds toetsenbord. Het lijkt een beetje op het Brits-Engelse toetsenbord, met " boven de 2 enzo, maar dan met wat lokale letters (Ö, Ä) rechts van de 'L', de haakjes een plek opgeschoven etc. Vervelend genoeg in ieder geval om mijn toetsenbord in te stellen op Amerikaans-Engels.

Maar goed, het blijft soms zoeken naar de juiste toets; mijn blinde-typvaardigheid blijkt soms toch even behoefte te hebben aan een toetsenbord om naar te kijken, en als dat toetsenbord mij subtiel verkeerde hints geeft, dan wordt het vervelend.

Ik kreeg ook een aantal reacties op ttb, mijn teletekstbrowsertje, en zelfs een 'patch'; bij bepaalde gtk-themes vallen en er namelijk wat pixels weg. Ik heb al een tamelijk verbeterde versie, maar ik kan 'm nu niet echt goed testen, omdat ik nog geen internetverbinding heb. Maar dat zou over enkele weken verholpen moeten zijn. Hetzelfde geldt voor gnuvd (dat ik eens grondig opgeschoond heb).

Nu kan ik best leven zonder internet thuis (geloof het of niet), maar het zou dingen wel makkelijker maken... zoals het beantwoorden van e-mail, waarvoor ik nu vaak onvoldoende tijd heb. Nu neem ik de mails vaak mee om ze thuis te beantwoorden, maar da's toch anders.

Vandaag (zondag) las ik als laatste op deze wereld Dan Browns The Da Vinci Code. Het was zeker een onderhoudend boek - ik had weinig moeite om er doorheen te komen. Alsof ik een spannende film bekeek. Wel wat ergerlijk zijn de raadsels die de hoofdpersonen moeten oplossen - je zag de oplossing was òf al pagina's lang aankomen (de Fibonacci-getallen, het spiegelschrift), òf het was onwaarschijnlijk dat iemand ooit de oplossing zou vinden, laat staan die als zodanig zou herkennen. Veel hing ook af van totale toevalligheden. En de hele achterliggende mythologie was een soort Von Däniken/Hancock-fabrikaat. De hele Tempelierskwestie is al eens afdoende afgehandeld in Umberto Eco's De Slinger van Foucault (kan ik aanraden). Ondanks alle kritiek, de Da Vinci Code was best aardig om te lezen, zoveel verschil ik nu ook weer niet van de rest van de boekenlezende mensheid... En een goed startpunt om me eens te verdiepen in, zeg, Leonardo da Vinci.

Het lezen zelf was ook wel aangenaam. Ik had een elektronische versie van het boek, en ik ging in bed zitten met m'n T41, en zette de autoscroll-modus aan zodat ik zelfs geen bladzijde hoefde om te slaan. Vanuit mijn bed kon ik precies mijn PC aansturen (Freevo) met de afstandsbediening, wat muziek beluisteren enzovoort.

Vanmiddag ook nog eens dik ingepakt (want -10°C) gaan hardlopen - best leuk, beetje bos, heuveltjes, bruggetjes en sneeuw, veel sneeuw. Van Lauttasaari, via Kaskisaari naar Lehtisaari en weer terug. Het was nog een beetje het parcours verkennen - volgende week ga ik eens mijn tijd opnemen.

Ok, tenslotte nog een plaatje van het kantoor waar ik mijn dagen slijt. Morgen begint de show weer. Enkele belangrijke vergaderingen, ik moet wat knopen doorhakken enzovoort. Vooralsnog is het absoluut niet saai. Het is wel een klus om de email-tsunami te blijven beheersen. Veel mensen sturen alles maar aan iedereen - voor het geval dat, inclusief 'me too'-antwoorden. Ook niet iedereen begrijpt dat bovenquoten geen goed idee is voor discussies.

bovenquoten is het geven van het antwoord op een email *boven* het origineel, ipv van de antwoorden direct achter geselecteerde delen van het origineel die worden voorafgegaan door '> '

-- djcb @ 14:22 | 0 comments