sint, math, handwaiving
HELSINKI - Nadat Sinterklaas ons in Madrid ternauwernood ontkomen was, hopen we 'm volgende week hier in Helsinki te vinden. We proberen het traditionele feest ook buiten de Nederlandse landsgrenzen te populariseren, om te beginnen in Finland. We hebben dan ook al een feestelijke avond gepland, volgende dinsdag 5 december, waarbij de gasten elk een lootje krijgen met daarop de naam van de degene voor wie ze een cadeautje moeten kopen. Met een gedicht, uiteraard.

de laatste lootjes

Het trekken van de lootjes is natuurlijk bij uitstek een taak voor de computer. We kunnen het resultaat van het lootjestrekken voorstellen als een relatie R, met elementen (x,y), waarbij (x,y) betekent "x krijgt het lootje van y". Ik heb in eerste instantie twee eisen aan het eindresulaat, R:

1. niemand kan zijn eigen lootje trekken: (x,y) ∈ R → x ≠ y (irreflexief);
2. als x het lootje trekt voor y, dan mag y niet het lootje trekken voor x: (x,y) ∈ R → (y,x) ∉ R (asymmetrisch).

De eerste eis is vanzelfsprekend, en met de twee eis probeer ik de deelnemers wat meer met elkaar te verbinden;

Hoe kan ik dit probleem oplossen? Het resultaat R bestaat uit n elementen, en ik moet kiezen uit een totaal aantal mogelijkheden van n!. Bij 10 deelnemers zijn er 362880 mogelijkheden, zo vertelt emacs mij:

(defun fac (n) (if (= 1 n) n (* n (fac (- n 1)))))
(fac 10)
=> 3628800

Da's behoorlijk veel! Ik kan de lootjes voorstellen als een lijst met namen a,b,c,d,e. Als ik die lijst 'randomiseer' (ie. schud), krijg ik bijvoorbeeld:

b

a

d

e

c

Nu neem ik een kopie van die lijst, en verschuif de elementen cyclisch een plaats naar rechts, en krijg dan:

c

b

a

d

e

De paren worden dan eenvoudig gevormd uit de corresponderende kolommen in de twee lijsten, dus

R = {(b,c), (a,b), (d,a), (e,d), (c,e)}, ofwel (x,(x+1) mod n)

Kan ik er nu zeker van zijn dat deze lijst aan mijn eisen (1) en (2) voldoet?

1. Een paar wordt beschreven als (x,(x+1) mod n); derhalve is de vraag wanneer geldt: x ≠ (x + 1) mod n. Dat geldt altijd, zolang n > 1;
2. Eis (2) stelt dat (x,y) ∈ R → (y,x) ∉ R. Laten we eens bekijken wanneer (y,x) wel ∈ R. Voor y kunnen we x+1 mod n invullen, en we krijgen dan dus (x+1+1 mod n,x). Aangezien dat paar moet voldoen aan (x, x + 1 mod n) geldt dat voor het eerste element van het paar: (x + 2) mod n = x, wat alleen oplossingen heeft voor n > 2. Het tweede element gaat zoals bij eis (1); eindconclusie: eis 2 wordt voldaan, zolang n > 2.

implementatie

Ik wilde de implementatie eigenlijk in Haskell (zie onder) doen, maar kwam uiteindelijk toch bij Ruby terecht. Da's simpel; de kern bestaat uit twee simpele functies, shuffle 'schudt' mijn lijst met namen, en rcs_pairs genereert de lijst met paren uit de corresponderende lijst en de verschoven lijst.

srand # seed the random num generator

# shuffle the lst in random order
def shuffle (lst)
return lst.sort{|x,y| 0.5 <=> rand }
end

# make a list of pairs from a list
# by pairing each item n in the list with item n
# in a n-element cyclically shifted version of the same list
def rcs_pairs (lst,n)
pairs = []
0.upto((lst.length)-1) do |i|
pairs.push([lst[i], lst[(i+n)%lst.length]])
end
return pairs
end

De invoer voor het programma komt vanaf stdin, een naam per regel:

donald
katrien
george
barbara
peter
lois
rupert

We kunnen die name simpel in een lijst lezen, en de resultaten printen:

lst = []
# read strings from stdin
while gets
lst.push($_.chomp)
end

# give me the results!
tickets = rcs_pairs(shuffle(lst), 1)
tickets.each {|n| print "#{n[0]} -> #{n[1]}\n"}

en klaar is kees..., de uitvoer:

% ruby tickets.rb <> rupert
rupert -> donald
donald -> george
george -> barbara
barbara -> peter
peter -> katrien
katrien -> lois

Of? Ik bedacht me nog een derde nuttige eis: partners mogen elkaar niet kiezen. Als bijv. in het bovenstaande george en barbara partners zijn, zouden ze niet elkaars lootje mogen trekken. Oftewel, eis nummer 3:

3. (x,y) ∈ R → not P(x,y) , waarbij het predicaat P(x,y) betekent dat x en y partners (in de intermenselijke zin) zijn.

hack

Dat zou ik natuurlijk ook wel in mijn model kunnen opnemen, maar... ik ben geen drs. of dr. maar slechts een eenvoudige ir. en derhalve zoek ik naar een eenvoudige, werkende oplosing... Mijn hack is de volgende: normaalgesproken verwacht mijn program een naam per regel vanaf stdin. Als ik nu eens de beide partners op dezelfde regel zet? De invoer ziet er dan uit als:

donald katrien
george barbara
peter lois
rupert

Ruby staat heterogene lijsten toe, en ik kan dus in plaats van enkelvoudige namen daarnaast ook (a,b)-paren in dezelfde lijst zetten; de inleesroutine wordt nu:

lst = []
# read strings from stdin, version 2
while gets
#lst.push($_.chomp.split)
end

(de 'split' splitst de namen in paren)

Vervolgens sorteer ik de lijst zoals tevoren, en dan 'flatten' ik de lijst. Dat wil zeggen dat ['rupert', ['peter', 'lois'] .... ] nu gewoon ['rupert', 'peter', 'lois' ... ] wordt. Maar omdat ik de dat pas na het schudden doe, weet ik zeker dat de beide partners nog steeds naast elkaar staan in de lijst.

De rest van de oplossing ligt voor de hand: in plaats van de tweede lijst nu een plek te verschuiven, verschuif ik 'm twee plekken. Dan kan niemand meer het lootje van zijn of haar partner trekken (zolang n > 3, analoog aan wat ik boven aannemelijk maak):

# print the pairs, version 2
tickets = rcs_pairs(shuffle(lst).flatten,2)
tickets.each {|n| print "#{n[0]} -> #{n[1]}\n"}

Het totale script wordt dan:

#!/usr/bin/ruby
#Time-stamp: <2006-11-28>

# script that takes a list of n newline-separated strings from stdin;
# and print n pairs P of those names, with the following properties:
#
# (a,b) -> a != b          ,n > 1: no element is paired with itself
# (a,b) E R -> (b,a) ! E R ,n > 2: ie. if (a,b) is part of the set of pairs,
#                                  then (b,a) is not         
# (a,b) are not in some human relationship;
# a relationship is indicated by having the two names on the same row
# in the input (separated by a ' '), and the script will make sure that
# (a,b) !E R and (b,a) !E R


srand # seed the random num generator

# shuffle the lst in random order
def shuffle (lst)
return lst.sort{|x,y| 0.5 <=> rand }
end

# make a list of pairs from a list
# by pairing each item n in the list with item n
# in a one-element cyclically shifted version of the same list
def rcs_pairs (lst,n)
pairs = []
0.upto((lst.length)-1) do |i|
pairs.push([lst[i], lst[(i+n)%lst.length]])
end
return pairs
end

lst = []
# read strings from stdin
while gets
lst.push($_.chomp.split)
#lst.push($_.chomp)
end

# print the pairs
#tickets = rcs_pairs(shuffle(lst),1)
tickets = rcs_pairs(shuffle(lst).flatten, 2)
tickets.each {|n| print "#{n[0]} -> #{n[1]}\n"}

En dat geeft me de gewenste lijst:

% ./tickets.rb <> peter
katrien -> lois
peter -> george
lois -> barbara
george -> rupert
barbara -> donald
rupert -> katrien

Terzijde: ik wilde dit eigenlijk in Haskell implementeren (met hugs), maar dat bleek wat lastig - eigenlijk om een enkele reden: het verkrijgen van random-getallen in Haskell is niet mogelijk zonder in te gaan op monads. Het opvragen van een random-getal verandert echter de toestand (entropie etc.) van psuedo-randomgenerator, en aangezien puur-functionele talen zoals Haskell nogal nerveus worden van dit soort side-effects, heeft men het monad-concept geïntroduceerd. Maar dat bewaar ik voor een andere keer...
-- djcb @ 00:40 | 0 comments

 
code
HELSINKI - Oh, ik zag Philips entry over zijn GTypeGenerator. In dat kader wil ik graag nog eens herinneren aan spuug, mijn GObject-generator. Kan GObjects en Gtk+-widgets genereren, begrijpt de FOO_BAR/foo_bar/FooBar-inflecties etc. Werken met GObject's wordt bijna leuk, met een code-generator...

Dat je een code-generator nodig hebt voor iets simpels als het genereren van objecten, duidt al op de beperkingen van GObject. Maar - in 2001 schreef ik een code-generator in Emacs-Lisp voor het maken van Bonobo-objecten, dat was nog veel erger... en ik was nog jong... Uit melancholische gronden, rechts het resultaat van liefst 200 regels code...

-- djcb @ 23:53 | 0 comments

 
lezen
HELSINKI - Zondagavond - het weekeinde nadert zijn einde. Vorige week veranderde er nogal wat bij mijn hosting provider, en dat gaf wat problemen... bijvoorbeeld met e-mail... Wie mij vorige week e-mail gestuurd heeft, kan het misschien nog een keer proberen...

guns, germs and steel

Ik las Guns, Germs and Steel van Jared Diamond. De centrale vraag die het boek probeert te beantwoorden is waarom Europeanen (en hun afstammelingen) een groot deel van de rest de wereld verovert hebben, en anderen niet. Waarom is Europa niet ingenomen door de Afrikanen, of China door de Australische Aboriginals? Daar zijn natuurlijk allerlei cultureel/raciale redenen voor aan te geven, maar de schrijver probeert aan te tonen dat het daar niets mee te maken heeft.

Waarmee dan wel? Het draait allemaal om de omgeving. Bijna alle goede gewassen, en bijna alle geschikte dieren komen voor in Europa/Azië, en nergens anders. Bovendien is het een groot, goed verbonden gebied, zodat uitvindingen snel verspreid kunnen worden. Door al die dieren zijn Europeanen/Aziaten ook immuun geworden voor veel ziekten (de germs). Door die goede uitgangspositie kon men sneller innoveren, en met de guns en steel de wereld veroveren. De schrijver versterkt zijn argument door te laten zien dat eenzelfde ontwikkeling zich op vele plaatsen in de wereld op kleinere schaal ook heeft voorgedaan, zoals in Oceanië.

Interessant boek; het ademt wel een beetje uit dat de schrijver het 'gewenste' antwoord al kende, en toen een zoektocht begon om die te bewijzen. Hij gaat zelfs zover in zijn betoog dat hij aangeeft dat Papoea's van Nieuw-Guinea eigenlijk intelligenter zijn dan Europeanen, zonder dat goed te ondersteunen. Oftewel, zolang het maar een 'sympathieke' conclusie is, knijpen we oogje dicht voor het bewijs. De rest van het boek is echter wel behoorlijk onderbouwd, voorzover ik kan zien. Dit boek werkt op 'continentniveau', maar de schrijver heeft een volgend boek geschreven over de principes voor individuele beschavingen.

the end of history

Het volgende boek dat ik las was The End of History and the Last Man van Francis Fukuyama, waarin hij betoogt dat de loop der geschiedenis ten einde komt, en zich stabiliseert in open democratiëen met een vrije markt. Het sloot wel aardig aan op het vorige boek - ook een boek dat een duidelijke logica meent te ontwaren in de geschiedenis.

Een simpele blik op het aantal democratieën in de wereld ondersteunt het betoog empirisch. Maar de schrijver deelt nog liever zijn kennis van Hegel en andere filosofen met ons, om zijn stelling te ondersteunen. Mijn analytische geest heeft echter nogal wat moeite om, zeg, Hegels meester-slaaf-dialectiek te aanvaarden - intellectuele masturbatie. en de toepassing op de vraag of democratie het 'einde van de geschiedenis' is, lijkt daarmee moeilijk te beantwoorden. Van een boek dat claimt dat het Einde der Geschiedenis aangebroken is, had ik toch wat meer verwacht.

Kortom: ik vond het eerste boek een stuk interessanter dan het tweede.

-- djcb @ 23:35 | 0 comments

 
thuis
HELSINKI - Ik ben weer terug in Helsinki, na mijn Spaanse avontuur van de afgelopen week. Zoals ik al kort aangaf vanuit Castellón, was het een zeer geslaagd uitstapje. Na Castellón brachten we nog ruim een dag door in Barcelona, waar ik begin juli ook al was.

Barcelona is nog steeds een prachtige stad. Meest indrukwekkend is natuurlijk Gaudi's Sagrada Familia (ooit wordt 'ie voltooid...), maar de stad is vol met prachtige, kunstzinnige gebouwen, parken, enzovoort. Wat verder opviel is dat je in Barcelona geen 'tapas' krijgt bij de borrel, terwijl dat in Madrid wel de gewoonte is. Zou er iets waar zijn van het (in Madrid gehoorde) verwijt dat de Barcelonezen zo zuinig zijn?

Gisteren kwam ik weer op kantoor - inbox vol met zo'n 150 berichten die mijn strenge mailfilters overleefd hadden. Het kostte me een uur ze weg te werken (ie. te sorteren in NextActions / Trash / Archief, en direct te verwerken volgens de twee-minuten-regel); en vervolgens had ik zoveel vergaderingen dat het me ternauwernood lukte om de ca. 40 NextActions + 10 nieuwe uit te voeren. Ik heb er nog 15 over - en vandaag nog 8 hardnekkige.

-- djcb @ 20:49 | 0 comments

 
corazones locos
CASTELLON - Na een dagje Barcelona en twee dagen Madrid, ben ik nu met Ann-Christin in Castellon, waar we wachten op de trein terug naar Barcelona, en dinsdag vliegen we terug naar Helsinki.

Madrid is een bijzonder mooie stad, vol met cultuur en prachtige gebouwen. We bezochten het bekende Museo del Prado, en we troffen Nokia-collega Javier tweemaal voor wat bier en eten. In Madrid krijgt men bij het bestellen van een biertje ook ¨tapas¨ -- een klein hapje, plakjes worst, olijven etc. Maar in een restaurant ¨tapas¨ eten is een buitenlandse uitvinding.

In Helsinki houdt men niet zo van dat soort hapjes bij de borrel: zonder eten word je sneller dronken.

Gisteren volgde de bruiloft van Grisela en Antti. Het Spaans/Finse koppel had Castellon uitgezocht voor een enorm feest. Na een light-weight-katholieke en mooie huwelijksplechtigheid volgde een enorm diner-dansant, met de nadruk op diner. Ik ben eigenlijk niet zo´n liefhebber van bruiloften, maar het was bijzonder geslaagd, en zeer, zeer overvloedig. 200 mensen, 50-50 mensen uit Spanje en Finland, en de verschillende culturen vermengden zich soepeltjes - met als hoogtepunt de bruidegom die op het podium sprong en een emotionele versie van ¨You look wonderful tonight" speelde op de piano en zong, voor zijn vrouw.

Oh ja - de oplossing van het raadsel van de vorige keer: leg de eerste munt precies in het midden van de tafel, en spiegel dan elke munt van de ander.

-- djcb @ 17:39 | 0 comments

 
end of faith
HELSINKI - Zondag. Vrijdag hadden we een verjaardagdiner voor Agathe - en ik bakte een grote speculaas-A voor haar. Het bleef nog lang onrustig in Helsinki. Zaterdagavond kwamen Fredrik en Agathe op bezoek, en brachten mij <blink>vla</blink>. Ann-Christin had een enorme zalm opgevist en we aten en we aten en dronken... tot vier uur 's ochtends.

end of faith

Ik las The End of Faith en Letter to a Christian Nation, twee boeken van Sam Harris, de posterboy van het Amerikaanse atheïsme. In beide boeken trekt hij van leer tegen religie. In het eerste boek richt hij zich tegen alle grote godsdiensten; in het tweede concentreert hij zich op de grote groep sterk-gelovige christenen in de VS.

Alle bezwaren tegen religie en godsgeloof had ik al eens gehoord, maar Harris weet ze op zeer heldere wijze te formuleren. Met koele logica bekijkt hij allerlei geloofsuitingen, en wijst op de tegenstrijdigheden en kwalijke gevolgen, zoals de inquisitie en de heksenjachten. En Harris geeft ook alvast het antwoord op de "Ja, maar..."-reacties die zijn analyses opwekken. Tussen de regels door lees je z'n woede en spot.

Ik vond twee mindere punten in het boek. Ten eerste schuift Harris wel heel veel problemen op het konto van religie - Hitler/Stalin en de wandaden die zij inspireerden waren toch niet in eerste instantie religieus van aard, denk ik. Een tweede zwakke punt vond ik de spiritualiteit en ethiek die Harris aan het eind van zijn boek presenteert. Ik vond het moeilijk dat te verenigen met de analytische benadering daarvoor. Het is natuurlijk ook niet zo'n eenvoudige vraag - wat is ethiek, wat is goed en kwaad, als er geen godheid is die die regels in stenen tafels gebeiteld heeft? Harris probeert de vraag te beantwoorden, maar niet zo overtuigend. Ik kom zelf ook niet veel verder dan de suggestie van de Gulden Regel - 'behandel anderen zoals je zelf behandelt wenst te worden'. Zonder bewijs.

Een ander nogal opvallend punt in het boek is de rechtvaardiging voor marteling, in bepaalde gevallen. Het begint met een klassieke 'hij weet waar de bom zit die twintigduizend mensen gaat ombrengen, maar wil het niet zeggen'. In zo'n geval kan een beetje waterboarding natuurlijk uitkomst bieden. Soms is dreigen al genoeg, zoals in de geruchtmakende zaak in Duitsland, waar een politiechef een weigerachtige arrestant dreigde met geweld als hij niet vertelde waar zijn (inmiddels dode) slachtoffer verborgen was. Hoewel ik me situaties kan voorstellen dat het niet immoreel zou zijn om heel ver te gaan in het verkrijgen van informatie, lijkt het me praktische gezien verkeerd om dat explicitiet in de wet toe te staan, zelfs niet voor extreme situaties. Voor je het weet je het weet is het een standaardmethode. En martel je onschuldigen - nou ja, als ze maar bekennen... Harris beschouwt dat als 'collateral damage', als ik zijn betoog een beetje simplificeer.

Het tweede boek, Letter to a Christian Nation, is geschreven in de vorm van een brief aan een denkbeeldige sterkgelovige christen. Dit boek is ook een reactie op de kritiek die het eerste ontving. Het is interessant om de reacties te lezen in de christelijke pers op het eerste boek (het Wikipedia-artikel heeft links). De invloed van strenggelovigen is sterk in de VS, en het is niet moeilijk om allerlei nogal verwrongen denkbeelden te vinden op belangrijke posities. Maar hoewel Harris zijn scherpste pijlen richt op de sterkst-gelovigen, worden ook gematigden aangevallen. Zij schuiven minder gewenste delen van het onfeilbare Woord Gods naar de achtergrond (bijv. doodstraf voor werken op de Sabbat, Ex 31); en volgens Harris vormen de gematigden een buffer waarbinnen fundamentalisme kan groeien, en stellen de gematigden nooit de fundamentalisten aan de kaak.

Harris heeft zijn ideeën aardig samengevat in een webpagina: An Atheist Manifesto.

raadsel

Vrijdag deelde David een raadsel met mij, dat ik in eerste instantie echter niet oplossen kon. Ik hou het er dat de alcohol mijn brein verdoofde :-) Goed, het raadsel:

Ik heb een ronde tafel, en een emmer met munten van 20 eurocent, genoeg om de hele tafel te bedekken. Ik en mijn tegenstander leggen om de beurt een munt op de tafel. Het is niet toegestaan munten te verplaatsen. Verliezer is degene die als eerste geen munt meer op de tafel kan leggen, zonder die (deels of geheel) bovenop een andere munt te leggen.

Hoe luidt mijn strategie om gegarandeerd te winnen, als ik mag beginnen?

De volgende keer komt het antwoord...
-- djcb @ 20:26 | 2 comments

 
मोहनदास करमचंद गांधी
HELSINKI - Maandagavond. Het diner van zaterdag was alleszins geslaagd. Het vlees was geweldig, de gratins, de chocoladepudding...alles ging op. Daarna bespraken we de zaken des levens - tot vier uur 's ochtends.

gandhi

Het kostte me een flink deel van de zondag om een beetje te ontwaken - maar ik las Gandhi: A very short introduction (inderdaad, 150 bladzijden). Ik was wel een beetje bekend met Gandhi's strijd voor de Indiase onafhankelijkheid (de minstens zo belangrijke Netaji wordt vaak vergeten). Ik leerde wat over zijn leven, zijn reli-filosofie van geweldloosheid en zijn algehele politieke visie. Van die laatste ben ik niet zo overtuigd. Gandhi voorzag een pre-modernistische wereld van semi-gedwongen samenwerkende burgers in kleine gemeenschappen, met elk hun eigen rechtspraak. En misdadigers als slachtoffer van de maatschappij. Gandhi's verdiensten als geweldloze vrijheidstrijder kan ik slechts bewonderen. Het politieke wereldbeeld lijkt nogal naïef te vertrouwen op een aangeboren goedheid van de mens. Misschien ben ik te cynisch...

In tegenstelling tot Machiavelli en Wu-Tsu, die ik eerder las, zijn Ghandi's ideeën niet erg populair als management-strategie. Maar misschien moet ik het toch eens proberen - geweldloosheid...

gstreamer

Het is altijd leuk wat te spelen met Gstreamer:

% gst-launch v4lsrc device=/dev/webcam ! ffmpegcolorspace ! vertigotv ! ffmpegcolorspace ! xvimagesink

Bij elke beweging blijft de oude toestand nog even bestaan, als een schim. Toppop had dat soort beelden soms van nu lang vergeten artiesten...
-- djcb @ 22:47 | 0 comments

 
sushi met mayonaise
HELSINKI - Vrijdagavond. De werkweek is weer voorbij.

Vandaag Google'de ik een beetje rond naar e-mailprogramma's, en wat mensen nuttig vinden, wat ze graag willen, en waarover ze ontevreden zijn. Ik ben met name geïnteresseerd in programma's voor (semi-)embedded devices, maar ik denk dat er veel te leren is van allerlei e-mail programma's, vooral wanneer die een beetje afwijkend zijn. We willen tenslotte software met een mening. Ik denk dat e-mailprogramma's nog niet hun hoogtepunt bereikt hebben. En dat zeg ik, die de 21^e tot nu toe doorstaan heeft met mutt... Ik heb veel ideeën voor het perfecte e-mailprogramma. Maar first things first...

Veel Mac-gebruikers blijken niet al te tevreden met het standaard Mail.app programma. En Thunderbird is niet 'Mac'-genoeg. Maar, er blijkt een interessant project Kiwi te zijn, dat vooralsnog net zoveel vaporware is als het mythische 'modest'. Kiwi gebruikt LibEtPan en Mailcore (een Objective-C/Cocoa-wrapper), te vergelijken met het libcamel/tinymail combo. (terzijde: proto-libcamel was ook in Objective-C geschreven). Interessant om te zien wat er komt van Kiwi. (En van modest - hoe zou dat er uitzien met de MacOS-port van GTK+? Hmmmm....)

Morgenavond heb ik wat collega's uitgenodigd voor het avondeten. Dat vergt enige planning, temeer daar de meeste winkels morgen gesloten zijn hier. Het is Pyhäinpäivä, Allerheiligen, dat de praktische Finnen van 2 november naar morgen verplaatst hebben. Hoewel ik ongetwijfeld bijzonder lekker koken kan, is dat talent vooralsnog nog niet opgebloeid... gelukkig weet Ann-Christin hoe een stuk dood dier om te vormen tot een heerlijk stuk gebraden vlees. Nu, vrijdagavond, trekt een saus van rode wijn, knoflook en diverse kruiden zich al in het vlees, dat mij nu al het water in de mond doet lopen... Beide collega's lieten al eerder zien de keuken te kunnen vinden. Bij Makoto en Naoko at ik (natuurlijk) sushi en ander Japans lekkers, en Andrea bracht een smörgâsbord van Italiaanse lekkernijen... De druk is groot.

Voor Italianen blijkt een 'pizza Hawaï' (met ananas) zo ongeveer de zwaarste belediging die je hun kunt voorschotelen. En ik verwachtte dat sushi met mayonaise dan toch wel het culinaire blasfemie voor Japanners zou zijn. Niets blijkt echter minder waar: mayonaise heeft haar weg in het land van de rijzende zon gevonden, en er is niets mis met een klodder Remia op je rauwe rol rijst met vis... eet smakelijk!

-- djcb @ 00:14 | 0 comments

 
art of war
HELSINKI - Woendag. Terwijl de herfst de afgelopen week heerste, lijkt vandaag de winter aangebroken. Helsinki is bedekt met een pak sneeuw. Toen ik naar huis fietsen wilde, lukte het allereerst niet het slot te openen; vervolgens weigerden de remmen; een ongeremde over de met ijs bedekte Lautta-brug, windkracht 6... Echt koud is het nog niet, maar de winter heeft zijn openingszet geplaatst. Nou ja, alles beter dan de duistere herfst (foto is van februari).

Ik probeer elke dag een uur te besteden aan sport en aan een boek. Vooralsnog gaat de sport wat beter :) maar ik lees nog wel iets. Uit de rij van klassiekers, las ik The Art of War van Sun Tzu (in de Giles-vertaling). Het is het boek met raadgevingen over het voeren van oorlog, opgesteld in de zesde eeuw v. Chr. - behoorlijk oud dus. Het is eenvoudig te lezen, het is opsomming van tips, elke in een of twee zinnen opgeschreven.

Veel van de aanwijzingen zijn nu nog steeds zo waardevol als toen:

18. Hence the saying: If you know the enemy
and know yourself, you need not fear the result of a
hundred battles. If you know yourself but not the enemy,
for every victory gained you will also suffer a defeat.
If you know neither the enemy nor yourself, you will
succumb in every battle.

Andere aanwijzingen lijken nogal specifiek voor de destijds geldende vormen van oorlogsvoering, zoals het terrein, en (in mindere mate) het regelen van logistiek.

Een van de voor de hand liggende vragen is wat er gebeurt als beide partijen zich aan de aanwijzingen houden... welnu, er is achteraf altijd wel een fout aan te merken - een partij was te agressief of te afwachtend. Te langzaam of te snel. Te geconcentreerd of te verspreid. Achteraf.

The Art of War is een van de boeken die tegenwoordig wel door managers gelezen worden, om toe te passen in de 'oorlog' met concurrenten. Met de nodige verbeeldingskracht kunnen de aanwijzingen natuurlijk ook in dat strijdperk worden toegepast worden... Maar meer dan het omvormen van de concrete aanwijzingen van Sun Tzu is er natuurlijk waarde om eens op strategisch niveau na te denken over de dingen die we doen - het schaakbord eens van boven te bekijken, in plaats van door de ogen van een pion.

Project Gutenberg heeft het boek. De moeite waard om te lezen. Het meest facinerende vind ik wel dat de wijsheid liefst 2500 jaar oud is...

-- djcb @ 22:53 | 0 comments