BANGKOK - Dinsdagavond bezocht ik Jon Griffiths; hij was aardig hersteld van het incident waarbij hij een fles op z'n hoofd kreeg... (zie het verslag van twee weken terug). Een duidelijke plek op zijn achterhoofd was zichtbaar. Jon woont in de buurt van Soi Cowboy, een van de 'red light'-zones in Bangkok. De bekendste is waarschijnlijk Pat-Pong, en Soi Cowboy staat bekend als de iets 'vriendelijkere' versie. Ik was geen van beide ooit geweest, maar eigenlijk toch wel benieuwd. Ik had al om 18:30 afgesproken, nam de Sky Train naar station Asok, vlakbij Soi Cowboy. De Sky Train is een soort metro, maar dan bovengronds, op palen. Het is comfortabel en goedkoop, maar helaas is slechts een klein deel van de stad bereikbaar. Aangekomen op mijn bestemming werd ik begroet door een werkelijk enorme regenbui... Maar gelukkig duurde het niet al te lang. Ik trof Jon, en gezamenlijk liepen we naar Soi Cowboy, een straatje, met aan beide kanten allerlei bars, en daarvoor allerlei meisjes die je naar binnen willen lokken. We liepen naar het eind van de straat, om wat te gaan drinken. Overal in de uitgaansgebieden van Bangkok kom je omgebouwde Volkswagenbusjes tegen, van waaruit cocktails worden geserveerd, voor ongeveer 50 baht. Er is echt heel veel keus aan cocktails die mij totaal onbekend zijn; ik probeerde wat, Pink Lady, Lemon Dream, etc. Jon en ik bespraken de stand van zaken in de wereld, zoals de standard template library, de meta object compiler, libglade. Tot mijn schrik zag ik dat we tegenover cafe Old Dutch zaten, waar o.a. broodjes, patat, kroketten worden geserveerd. Waar moet het heen met Bangkok... Thailand het nieuwe Spanje? Na de interessante discussie besloten we om een van gogo-bars te bezoeken. We gingen Doll House binnen. In het midden van de bar was een tiental meisjes aan het dansen op een soort catwalk, maar dan met palen. De meisjes zijn slechts 'gekleed' in twee stukjes witte vitrage; een op borsthoogte en een op kruishoogte, varierend in breedte van 5 tot 10 centimeter... Dat is echt heel kort! Ze doen een dansje waarbij ze zich op sensuele wijze om een paal kronkelen, en gunnen zo de toeschouwers een kijkje achter hun toch al weinig verhullende kleding. Die toeschouwers zijn met name dikbuikige westerse mannen van middelbare leeftijd. En wij natuurlijk :-) De show was tamelijk bloot, maar relatief onschuldig; je kon pingpongballen kopen van 20 baht, en die naar de meisjes gooien. Zij kunnen die pingpongballen weer inleveren voor geld, en het idee is dat je je als toeschouwer kunt vermaken met het beeld van semi-naakte meisjes die achter pingpongballen aan duiken. Tja. Voor geinteresseerden, wie zo'n meisje mee wil nemen, betaalt 500 baht aan de bar en dan nog een bedrag aan het meisje; dat kan varieren, maar reken op ongeveer 1000 baht. Een tip is nog om met het meisje af te spreken na sluitingstijd. Scheelt weer 500 baht! ;-) Na nog wat biertjes, en nog een gogo-bar (hier met glazen vloeren zodat je de danseressen ook van *onder* kunt bekijken...) kwamen we in Nana Plaza terecht; in een soort disco - een uber-vleesmarkt. En ik dacht dat ik ze allemaal wel gezien had... wat een vertoning. Een grote zaal, werkelijk uitpuilend met Thais en wat westerlingen, bierdrinkend op dinsdagavond. Als vliegen op de stroop, met onszelf als stroop. Jon kende hier ook weer veel Thais, met wie hij schijnbaar tamelijk vlot converseerde, in het Thais. Hun Engels was in ieder geval allerbelabberdst. Enkele van de eerdergenoemde westerse heren van middelbare leeftijd hadden zich ook in het feestgedruis gemengd; met vrouwelijke Thaise begeleiding natuurlijk. In Thailand bestaan veel grijstinten tussen prostitutie en, laten we zeggen, liefde. Maar de kans dat een bebaarde pijprokende dikbuikige vijftiger samen met een Thais meisje in de categorie 'liefde' valt, is gering. Al is het natuurlijk aardig om die illusie vast te houden. Voor sommige van de heren is de illusie sterk genoeg om de meisjes maandelijks geld te sturen, zodat ze niet meer hoeven te... werken. Jon probeerde me uit te leggen hoe het werkte met die vrouwen hier; wie er jong en westers en enigszins aantrekkelijk uitziet, en meer 'betaalt' dan wat drankjes, betaalt in ieder geval teveel. Net als in het westen, eigenlijk. We besloten de zaak echter niet verder te exploreren - het was 02:00, en alles sluit hier dan; sinds vorig jaar is de controle daarop aangescherpt. Alles sluit hier om 02:00? Nou ja, bijna alles... Via een poolcafe in Soi Cowboy (waar ik een tamelijk beroerde partij speelde tegen een Thaise met zo'n buitenlandse weldoener) was het 04:00 ofzo geworden. Nu was ook een andere illegale bar geopend; ergens drie trappen omhoog; het was er aardedonker, en zag er niet erg open uit. Maar Jon belde iemand, een deur ging open, en we stonden middenin weer een bar, van bescheiden omvang ditmaal. Ik besloot dat ik voldoende alcohol gedronken had, en legde me toe op water. Het was er middelmatig interessant, sprak met wat mensen, ergerde me nauwelijks aan de muziek en zat ontspannen in de luie sofa's. Toen we deze bar verlieten was het... half zeven 's ochtends! Lang, lang geleden dat ik het zo laat maakte... we liepen zo het zonlicht en de drukte van Bangkok in de ochtend binnen. Na nog even geslapen te hebben in Jons appartement, vlakbij, was ik pas na het middaguur weer in Kho-San Road. En een klein beetje moe. De rest van de dag heb ik dan ook niet veel bijzonders gedaan. Ik zag een stuk van Murder by Numbers. Probeerde nog wat Thais te leren. Het is aardig dat ik nu sommige opschriften hier kan lezen, fonetisch althans. Maar het kost wat tijd om alle rare kriebels in mijn brein op te slaan; ook willen de verschillend lettertypen letters nog wel eens subtiel anders weergeven. Ik ben benieuwd of ik ook buiten Thailand de discipline heb om de taal verder te bestuderen. 's Avonds vroeg 'onder de wol'... vandaag op tijd weer wakker. Dit verslag voltooien. Voor wie mijn verhalen over het nachtleven alhier een beetje zat is, gloort er hoop aan de horizon... zondag vertrek ik naar Sydney.
-- djcb @ 08:50 | 0 comments

 
BANGKOK - Ik heb mijn reisschema enigszins aangepast. Of eigenlijk helemaal niet! Mijn plan was om naar het zuiden te reizen, en het zuiden van Thailand en Maleisie te bezoeken. Dat zou zeker interessant geweest zijn, alleen had ik dan wel mijn vlucht moeten uitstellen; een blik op de kaart leert dat het een enorm eind is naar bijv. Kuala Lumpur (Maleisie); een busreis van 24 uur, wellicht; en dan ook nog weer terug. En een stuk langer als ik een beetje comfortabel wil reizen. En daar heb ik geen tijd meer voor, mijn vertrek vanuit Bangkok staat gepland voor aankomende zondag. Het uitstellen van mijn vlucht bleek nogal lastig. Jammer, maar missschien wel beter zo, kan tenslotte niet eeuwig vakantie blijven vieren :-) (maar wel altijd een beetje!). Kortom, mijn reisschema is nog zoals het oorspronkelijk was. Ik zit weer in Bangkok; moet nog even zien wat ik met mijn dagen hier doe. Ik heb nog wel wat plannen. En tevens zal ik wat tijd besteden aan de Australische banenmarkt, ook niet onbelangrijk :-) Gisteren en vandaag (tot nu toe!) heb ik nog niet al teveel bijzonders gedaan; wel heb ik een aardige stadswandeling ondernomen, en genoten van de aangename atmosfeer hier (10 miljoen mensen, miljoenen auto's). Als ik met een tissue over m'n gezichtshuid ga, zie ik zwarte vegen... Maar ik ben er aan gewend, en de hitte is best dragelijk, als je maar voldoende gekoelde ruimtes weet te vinden, zoals de 7-11 supermarkten (altijd open, maar tussen 00:00 en 06:00 wordt geen alcohol verkocht), internetcafe's, winkels en mijn heerlijk koele kamertje, uitkijkend op Kho-San Road waar zwetende toeristen proberen opdringende straatverkopers en taxi-chauffeurs van zich af te slaan... Ik kocht wat ansichtkaarten, tijdschriften, en ik heb zelfs zo'n wit Thais shirt aangeschaft. In Nederland zou ik nauwelijks mee durven te lopen, maar hier gaan alle remmen los :-). Verder heb ik m'n haar nogmaals laten knippen; als ik het nog korter knip kan ik hier verder als Boeddhistische monnik (in de karakeristieke oranje toga). Gisteren probeerde ik ook nog tevergeefs een milkshake te vinden; om onduidelijke redenen serveren bijv. McDonalds en Burger King geen milkshakes. Waarom niet?! Bij MacD stuitte ik ook op twee meisjes die op mijn eerste avond met me probeerden te praten; why you no call?. Toen ik probeerde uit te leggen dat de conversatie waarschijnlijk niet het gewenste intellectuele niveau zou hebben, ontving ik slechts glazige blikken van onbegrip. Twee verveelde meisjes die samen tien woorden Engels spreken, op zoek naar een ferrang die vijf woorden Thais spreekt... Kortom, voor meisjes of milkshakes zijn er betere plekken dan MacDonalds. Deze week koop ik een digitale camera, dus dan ik al mijn sterke verhalen *iets* geloofwaardiger maken. Ik krijg nu per dag zo'n 35 emails, waarvan op dit moment zeker 25 met het laatste Outlook-virus. Sommige van die virussen maken gebruik van de beveiligingsgaten in Outlook, andere van het feit dat Outlook het wel erg eenvoudig maakt voor gebruikers om zich te besmetten... Ik heb de laatste tien jaar nog *geen enkel* computervirus geactiveerd, en het enige anti-virusmiddel dat ik gebruik is "geen Outlook gebruiken".
-- djcb @ 11:12 | 0 comments

 
BANGKOK - Zaterdagavond ben ik op weg gegaan naar het zuiden; eerste stop was het onvermijdelijke Bangkok, maar da's slechts op doorreis. Mijn (zich nogal eens wijzigende plan) is om richting Maleisie te reizen, in een paar dagen. En ook nog wat van het zuiden van Thailand te zien. Chiang-Mai was een leuke plaats om te bezoeken, moet ik zeggen. Met als hoogtepunt natuurlijk mijn jungle-trek; dat kan ik zeker aanraden! Chiang-Mai is wel wat errug toeristisch; maar in de omgeving zijn er nog andere stadjes met elk zo hun eigen karakter. Die heb ik niet bezocht, maar mensen rieden mij 'Pai' aan. Als ik langer was gebleven had ik ook nog de Thaise kookcursus kunnen volgen, de Thaise massagecursus etc. etc. Nou ja, de volgende keer dan maar. Niet zo *heel* ver van Chiang Mai, richting de Burmese grens, werden de afgelopen week nog even 9 mensen gedood die verdacht werden van drugshandel... en de afgelopen dagen in het zuiden... shoot first, ask questions later. Mijn laatste uurtjes in Chiang-Mai bracht ik door (hoe kan het ook anders), in een van de internetcafes, die je ook *overal* ziet; en niet alleen voor toeristen. Ik voerde een parallelchat; als experiment kopieerde ik mijn bijdragen in het ene venster naar het andere... verbazend hoe lang gesprekken kennelijk parallel kunnen verlopen. Daarna was het tijd om weer wat te gaan reizen; de heenweg Bangkok - Chiang-Mai had ik via de trein volbracht; de terugweg gebruikte ik de bus. Dat bleek ook nog eens bijna driemaal zo goedkoop (250 baht, ca. 5 euro), voor een busreis van een uur of tien. Ik moet zeggen dat de trein wel *wat* comfortabeler was, maar eigenlijk maakte het niet zoveel verschil. Ik had bovendien een interessante gesprekspartner, een Chileense (!), die ongeveer overal al gereisd had, en veel wist te vertellen over Cambodja. BTW, de reden dat ik veel prijzen noem is niet omdat ik daar zo geobsedeerd door ben (dat is hier totaal niet nodig!), maar als informatie, misschien wel voor toekomstige Thailand-reizigers... Uiteindelijk kwam ik op het heilloze tijdstip van 04:30 (zondagochtend) aan in Bangkok, vlakbij het al even lastig te vermijden Kho-San Road (en ik leerde gisteren dat 'Kho-San' Thais is voor 'ongekookte rijst'). Het was tamelijk druk; het kostte ook nog wel even wat moeite om een slaapplek te vinden. Mijn oude hostel was 'complet', en die in de buurt ook. Maar ik had geluk, en vond midden in Kho-San Road een alleszins redelijk kamertje. In een vlaag van decadentie nam ik zelfs de kamer met air-conditioning (ipv slechts een plafondventilator), en betaalde een whopping 250 baht. En bovendien had ik nog de laatkomersbonus: omdat ik na 04:00 's ochtends incheckte, hoef ik pas een dag *later* weer te betalen. Anderhalve dag voor de prijs van een! De volgende dag (gisteren, zondag) ben ik rond een uur of tien opgestaan; het normale ochtendritueel, opstaan, douche, koffie, ... oh ja, aankleden :-) Ik had gen zin *nog* meer tijd hier door te brengen, dus ik ging naar het Siam Square winkelcentrum; en maakte gebruik van de openbare bus. Het is -zoals eerder gezegd- niet direct duidelijk welke bus waar naar toe gaat, maar ik ontdekte dat bus 47 en 79 naar Siam Square gaan. Je ziet *erg* weinig westerlingen in zo'n bus, laat staan onbegeleid. Ik betaalde de 'conducteur' (met cilindervormige kassa/kaartjsautomaat) 12 baht ofzo, en werd keurig op de juiste plek gedeponeerd. Wel stevig vasthouden, het Bangkokse verkeert dwingt de bus soms tot zeer abrupte stops... Het Siam Square winkelcentrum wordt bezocht door (soms) trendy Thais en (vaak) vrveelde toeristen; ik was eigenlijk op zoek naar een digitale camera. Ik vond wat interessante aanbiedingen; als ik elders geen betere deal vind, koop ik hier zo'n Sony 3,2 megapixel camera, voor 9990 baht (DSC-55?). Ze zijn hier ook nogal dol op mobiele telefoons; het liefst met kleurenweergave, MMS etc. Ik kocht ook nog een boekje om het Thaise schrift te kunnen lezen, al was het maar fonetisch. Het kost wat moeite de rare kriebels te lezen (44 medeklinkers, ca. 10 klinkers, geen hoofdletters, geen spaties tussen woorden), maar het lijkt een interessante uitdaging... Na wat Thais eten etc., kwam ik weer terug op m'n hostel. Ik had de VCD van Behind Enemy Lines meegenomen, om te kunnen bekijken op m'n laptop ("don't leave home without it"). Ik zag een deel, met als planning een film te kijken, en vervolgens te gaan slapen... maar dronk uiteindelijk een biertje in "Gulliver's" aka de vleesmarkt. Ik zag Middlesburrough tegen Arsenal, sprak Nederlanders, Duitsers, Engelsen, Italianen. En natuurlijk de onvermijdelijke (en dat is geen macho-opschepperij) Thais op ferrang-jacht; en die ik natuurlijk glimlachend terzijde schoof... Was dan ook niet al te laat weer terug op mijn weldadig gekoeldee kamer... op tijd weer op en we zijn weer in het heden! (Om alle bandeloosheid tegen te gaan, heeft de Thaise minister van cultuur, radiostations gevraagd geen muziek meer te draaien die daartoe zou aanzetten; verderfelijke liedjes met titels als 'I'm not afraid to sin' of 'I'm in love with somebody else's husband'...)
-- djcb @ 09:18 | 0 comments

 

-- djcb @ 17:37 |

 
CHIANG MAI - Morgen vertrek ik uit Chiang Mai, op weg naar het zuiden van Thailand en wellicht Maleisie. Maar vandaag ben ik nog hier! Ik werd laat wakker, niet zo heel vreemd na de grotendeels slapeloze junglenacht. Nou ja, het was de moeite waard. 's Avonds is het in Chiang Mai tijd voor de nachtmarkt; straten vol met kraampjes voor het kopen van allerlei kleding, juwelen, cd's, en andere rommel. Het is allemaal erg goedkoop, en er kan ook nog wild afgedongen worden... ik sprak twee Fransen die na bijna een *uur* afdingen de prijs voor een paar sportschoenen nog met 50 baht (1 euro) wisten te verlagen (tot 200 baht ofzo). En vervolgens voor 270 baht (!) een ijsje aten bij de lokale Haagen-Daasz. Tja. Dronk nog wat met wat Italiaanse junglevrienden, maar ging toen huiswaarts; om bijna 'thuis' nog even te stoppen bij de 'Chang Mai Saloon', een gezellig uitziende bar. Ik zat aan de bar, dronk een 'Chang'-biertje, en raakte in gesprek met de eigenaar van het etablissement; Ron, een Amerikaan van een jaar of 60. Afkomstig uit 'mergers and acquisitions' was hij uiteindelijk met een Thai getrouwd, en had de bar gekocht en tot bloei gebracht, zo vertelde hij. Duidelijk iemand die graag zijn verhaal vertelt (en niet graag luistert). Kreeg wel een biertje van 'm. Uiteindelijk besloot 'ie dat het bedtijd was, tot zichtbare opluchting van het personeel. Babbelde nog wat verder met hen, totdat de zaak ging sluiten. Vanmiddag miste ik net een paar uurtjes Thaiboksen, de nationale sport. Misschien morgen, dan zal ik meer over vertellen. Wat ik ook nog net *mis*, is een bezoek aan de 'langnekken', het volk dat zich hir ergens in de omgeving schuilhoudt, en waarvan de vrouwen van die enorme lange nekken (met ringen daaromheen) hebben. Uit rontgenfoto's (National Geograpic) bleek dat het met name het bovenlichaam is dat wordt ingedrukt, en niet zo zeer de nek die wordt uitgerekt. Overspel (van vrouwen) wordt bestraft met verwijderen van de ringen: de dood. Maar goed, ik kan leven met de gedachte dit soort zelfmutilatie niet van dichtbij te zien.
-- djcb @ 16:46 | 0 comments

 
CHANG MAI - Welcome to the jungle. Het is donderdagavond en ik ben net terug van twee dagen 'jungle trekking': het trekken door de jungle, en daarbij nog wat aanvullende activiteiten. De beschrijvingen hier zijn vast niet al te verschillend van iedereen die zoiets doet... Gisterochtend werd ik opgepikt voor de gids, Mickey; een struise Noordthaise; en ze had inderdaad nogal grote oren ;-) Na overal de deelnemers opgepikt te hebben, hadden we een groepje van een 15 personen - wat Engelsen, Fransen, Italianen, een Kiwi en een Nederlander. Allereerst reden we naar een prachtige waterval, op zo'n anderhalf uur van Chang Mai (ja, 'gereden', gelukkig hoefde niet alles te voet worden afgelegd). Daar geluncht, wat gezwommen, van rotsen gesprongen; erg leuk, en erg verfrissend gezien de temperaturen hier! Onder de indruk van het natuurschoon, nam ik de verpakking van lunchpakket keurig weer mee naar boven, om 'm af te geven aan een gids, die 'm vervolgens in een bosje wierp... Daarna was het tijd voor een bezoek aan een van de ontelbare tempels ('wat') hier. Niet zo'n mooie, eerlijk gezegd. Wel weer een fraaie illustratie van de Thaise nogal opgedirkte versie van het Boeddhisme. Het uitzicht was echter mooi. Na deze korte religieuze versterking konden we vol geestdrift verder met een tocht door het regenwoud. Denk daarbij niet dat we ons met het mes tussen de tanden via lianen voortbewegen; het is gewoon een wandeltocht, om het niet-al-te-oerwoud van dichtbij te zien en er wat van te leren. Dat lukte zeker; en onze gids gaf informatie over allerlei planten en dieren. Interessant. Tegen het eind van de middag kwamen aan bij het nachtverblijf; een spartaanse hut vlakbij (weer) een waterval en een riviertje met rotsen daarin die als een soort glijbaan kon gebruiken. We aten een eenvoudige-doch-voedzame maaltijd: soep, rijst en groenten; Thais voedsel, maar dan niet zo scherp. Het schijnt dat de Thaise smaakpapillen zo door het hete voedsel gemutileerd zijn, dat ze eigenlijk niets meer proeven als het niet *heel erg* scherp is. Tja. Het is hier al vroeg donker, dus na het eten zaten we al gauw bij kaarslicht wat te praten; ik was (geloof ik) de enige 'eenling', waar zoals gewoonlijk maakt dat niet zoveel uit, en ik had interessante gespreken in het Engels, Duits (met Italianen!) en zelfs in het Frans (dat ik uiterst matig beheers, ontdekte ik...). Langzamerhand haakte iedereen af richting de 'slaaphut'; uiteindelijk bleef ik als laatste over met een reislustige Kiwi, met wie ik nog wel wat reisverhalen en -tips kon uitwisselen... Toch was het nog maar 11:00 uur ofzo toen ik bijna vruchteloos een slaapplek probeerde te vinden in de werkelijk pikdonkere slaapzaal... Maar uiteindelijk lukte het, een slaapzak op planken in de hoek van een soort tent van muskietennet. Ondertussen geselde een tropische regenbui het rieten dak - prachtig decor voor een romantische film... dacht ik toen ik de volgende dag een beetje gebroken wakker werd... Een kleine (koude!) zwemtocht en een ontbijt later voelde ik me al wat beter. We gingen weer van start - ditmaal een tocht door de eeuwige rijstvelden in de omgeving, en naar een dorp van de lokale bergstammen die ze exploiteren. Het was voorzichtig lopen door de gladde modder; en bij het lopen door het hoge gras had ik steeds het gevoel door een bloedzuiger of iets dergelijks gepakt te worden. Ten onrechte, gelukkig. Het bergstamdorpje was wel interessant. De bewoners hebben een eigen cultuur en taal, en leven nog in ver vervlogen tijd. In onze ogen is hun leven nogal miserabel, maar zelf schijnen ze het toch wel te waarderen. En hoewel ze de rijst nog met de hand plukken en dorsen, en ze in schamele hutjes wonen waartussen varkentjes, honden en kinderen rondscharrelen, hebben ze sinds kort... satelliettelevie! Dat moet het einde betekenen... Jerry Springer. Een andere wat twijfelachtige innovatie is de invoering van het christendom (in zijn RK-variant); een groep Nederlandse missionarissen heeft een post opgezet en een aanzienlijk deel van de van nature (pun intended) animistische bergstammen ertoe aangezet nu portretten van JC te vereren. En alsof hun leven nog niet zwaar genoeg is, maakt de Thaise regering het hun in haar 'war on drugs' nu ook nog erg moeilijk om opium te verbouwen/gebruiken. Wat een leven! Onze gids wist veel te vertellen over de bewoners, hun gewoonten, geschiedenis en de problemen met het zich aanpassen aan de moderniteit, die ook hier niet te stoppen is. Vanuit het dorp maakten we toen een wandeling van zo'n twee uur over de gladde weggetjes van een heuvel. Mooi om te zien; de hitte maakte het wel een hele inspanning. Voor alle inspanning werden we beloond met een lunch, waarna het tijd was voor 'raften'. In dit geval betekende dat het via een bamboevlot stroomafwaarts bewegen in een riviertje met hier en daar een versnelling. De rivier was niet al te woest, maar ik moest samen met een Thai het vlot en zijn opvarenden behoeden voor het te pletter slaan op de rotsen. In het westen zou je daarvoor vast wat instructie krijgen, helmen en reddingsvesten enzo, maar dit is Thailand... Soms was het best gevaarlijk, en werd er nogal uitgegaan van mijn stuurmanskunst... Maar goed, geen gewonden, en het was best een leuk tochtje van een uurtje. Als afsluiting van de 'Jungle Trek' was het tijd voor de olifantentocht. Staat ook in elke toeristenfolder. Maar het was best aardig om een rondje te rijden op de sympathieke slurfdieren, die ondanks het verwoed slaan met de oren toch niet echt los konden komen. De 'chauffeur' heeft de olifant slechts gedeeltelijk onder controle; voor een behoorlijk deel bepaald de grijze kolos zelf z'n route, daarbij vrolijk tetterend, winden latend en bladeren etend. Ik vind het nooit zo'n mooi gezicht zulke dieren in gevangenschap te zien, maar in dit geval leken ze redelijk tevreden... Halverwege de olifantentocht (van ca. 30 minuten) barstte echter weer een enorme regenbui los, waardoor ik werkelijk drijf- en drijfnat was toen ik af moest stijgen... Toen was het tijd om terug te gaan naar Chang Mai... anderhalf uur later, gedoucht en geschoren en ik ben weer in het heden! Samenvattend kan ik de tocht zeker aanraden; kosten zijn 1200 Baht (ca. 30 euro) voor twee dagen een een nacht. Ik schreef al eerder iets over de verering van het koningshuis hier in Thailand, maar ontdekte dat men hier in dit guesthouse prominent een foto heeft geplaatst met 's mans portret, en daarvoor, als offer, een fles van de rode Fanta-variant, 's konings lievelingsdrank. Iedere veertien dagen hervult men de fles. Het zal dan wel verdampt zijn, maar wie weet...? De avond voor het jungle-avontuur wist ik nog door een kleine maar beschamende onachtzaamheid een probleem op te lossen, zij het op een nogal brute wijze. Cryptisch genoeg? Ik merk ook net op dat een mierenkolonie haar nieuwe habitat in mijn bed lijkt te hebben gevonden. Niet goed.
-- djcb @ 15:53 | 0 comments

 
CHANG MAI - Geloof het of niet, het is met toch gelukt om Bangkok te ontsnappen! Makkelijk was het niet, maar ik ben inmiddels in Chang Mai aangekomen, in het noorden van Thailand. Gisteren vertrok ik met de nachttrein vanuit Bangkok (715 baht), en vanochtend om ongeveer 08:45 was ik in Chang Mai. Op zichzelf was de nachttrein prima en goed gekoeld; kwestie van benen invouwen en slapen. Maar toch sliep ik niet zo heel goed, teveel dingen in mijn hoofd. Voordat ik vertrok, vertelde de taxi-chauffeur me dat ik alleen treinkaartjes kon kopen bij de TAT (Tourism Authority of Thailand); een kantoortje vlak bij het station. Daar aangekomen wilde men mij niet alleen een treinkaartje verkopen, maar lag er een langdurige sales-pitch klaar om in Bangkok al allerlei dingen in Chang Mai te boeken. Wel.... enige reiservaring leert dat dat doorgaans niet verstandig is. Hier in Chang-Mai bleek er alles *helemaal* niet vol te zijn, en de prijzen die ik had moeten betalen waren ook veel te hoog... Ik heb een redelijk guest-house gevonden, Chang Mai Guesthouse, 100 baht (4 euro) per nacht, kamer ongeveer tweemaal zo groot als die in Bangkok. De eigenaresse laat zich ''Mama" noemen. Chang Mai is zelf niet zo heel erg interessant. Erg, erg toeristisch. Een grote kluwen van kraampjes en mensen die je allerlei zaken willen verkopen. Oh, Jon (zie eerder) is goed herstellende, en de politie is de daders op het spoor. Hopelijk krijgen ze een flinke straf. Thai-style. Ik miste mijn avondje Soi Cowboy met hem, vanwege wat andere bezigheden. Maar nu ik de informatie lees, vind ik dat niet zo heel erg... Een ordinaire red-light zone! Morgen (woensdag) vertrek ik voor twee dagen in de jungle; mocht ik dat overleven, dan zal ik hier zeker mijn avonturen beschrijven!
-- djcb @ 17:31 | 0 comments

 
BANGKOK - Werd vanochtend nog eenmaal wakker in Bangkok... vanavond vertrek ik met de nachttrein naar Chang Mai (in het noorden). Ik ben er nog nooit geweest en het schijnt er erg mooi te zijn, dus ik ben benieuwd. Vrijdag ofzo heb ik voor het laatst wat geschreven; hoogste tijd dus om mijn blog te updaten! Na het woeste uitgaansgebeuren hier, eerder deze week, was het een relatief rustig weekeinde (niet dat het begrip'weekend' nog *enige* betekenis heeft voor mij...). Vrijdagavond nog wel eventjes wat gezelligheid opgezocht; ik ontmoette een aantal Nederlanders, en kon ze nog wat tips geven. En nog wat misc. backpackers die elkaar graag dezelfde reisverhalen nog eens vertellen. Zaterdag ging ik naar Siam Square, het tamelijk luxe winkelcentrum, enkele kilometers van Kho-San, met Si (graphics designer bij autoblad--> G4, maar OS-X/Thai is b0rked). Daar ben je als westerling gelukkig niet zo'n bezienswaardigheid. Ik zag 'Pirates of the Carribean' - onderhoudend. Tijdens de reclames voorafgaand aan de film ging plots iedereen staan - een filmpje werd vertoond waarin de Thaise koning diverse weldaden verricht, onder de klanken van het Thaise volkslied (naar ik aannem). Ik ging ook maar staan... Boeddha weet wat voor straf er hier staat op het onvoldoende eren van de koninklijke familie... Na de film gingen we naar het plaatselijk 'Hard Rock Cafe'; waar een biertje bijna evenveel kost als het dagloon van veel Thais; normaalgesproken hebben filialen van de internationale keten evenveel met 'hard rock' te maken als vissticks met vis, maar vanavond... Vanavond speelde er een luidruchtige band allerlei hitparade-rock van Linkin Park en Limp Bizkit, hetgeen enkele Indiers ertoe bracht op woeste wijze hun getulbande hoofd heen en weer te schudden... 'headbanging'. Wat een belachelijk gezicht... We zaten naast de gitaar van Alex Skolnick van, zo vermeldde het bordje, Testament en Sabotage. WTF?! Savatage! Later bleek dat de huidige tijd van het jaar niet voor niets bekend staat als het regenseizoen... de zondvloed! Doorweekt in drie tellen. Relatief vroeg weer terug. Zondagochtend redde ik een Zwitser (letterlijk!) uit de goot; hij leek er slecht aan toe, maar na water bleek 'ie alleen in een heel erge diepe dronkemansslaap; wist niet hoe 'ie in die goot terechtkwam. Toch niet echt verstandig om hier totaal uitgeteld in een goot te liggen; zo totaal onschuldig is Bangkok nu ook weer niet. Zondag was het verder Thailand-Cultuurdag (had ik bedacht); ik bezocht een van de paleizen (sorry naam even kwijt, en lastig te onthouden!) van eerdergenoemde koning; zag er allemaal prachtig uit, zij het soms wat kitscherig. De verering gaat hier wel erg ver; in de troonzaal moest je meteen (op de grond) gaan zitten, in een soort aanbiddingspositie. Ik moet helaas toegeven niet helemaal up-to-date te zijn met het wel en wee van het Thais koningsgeslacht, of met de geschiedenis van de diverse Rama's - ik zal er eens een boek over oppakken. Maar in ieder geval zijn het allemaal Geliefde Leiders... geen grappen over het koningshuis in Thailand; ga daarvoor naar Nederland, of beter nog, Groot-Brittannie. Daarna was het tijd voor een ander aspect van de Thaise cultuur: de massage. Het was de eerste keer voor mij, en ik kwam terecht in een massage-salon, die blijkbaar alleen door Thais en andere Aziaten werd bezocht; de masseur had enige moeite zijn kunsten naar mijn lichaamsbouw te extrapoleren. Maar erg lekker was het wel; een kwartier lang voetmassage, en drie kwartier 'traditioneel'. De behandeling is soms wat pijnlijk (knie in nek, armen naar achter getrokken - de masseurs zetten knieen, ellebogen, knokkels en houten slagwapens in) maar uiteindelijk voelde ik me heerlijk ontspannen. Ik betaalde 140 Baht (ca. 3 euro) voor een uur; niet slecht. 'Thuis'gekomen een beetje verder ontspannen; verdere plannen werden verstoord door zware regenbuien, avond en nacht. Maar niet zo erg; HBO: Black Hawk Down, In the Line of Fire. Vanochtend op tijd wakker, uitchecken... en we zijn weer in het heden!
-- djcb @ 09:19 | 0 comments

 
BANGKOK - Ben al weer aan mijn vierde dag hier bezig; veel langer moet 't niet duren. Ik vermaak me hier prima, maar er is nog zoveel *meer* te zien... Anders wordt m'n dagboek ook zo eentonig... Gisteravond was weer een bijzondere avond. Ik had afgesproken met Dan, een 35-jarige Amerikaan die een schooltje heeft om Thais Engels te leren (en dat is geen overbodige luxe!). Ik ken 'm via het net. We hadden afgesproken in Pak Krate, ver buiten 'downtown Bangkok', om een stuk van Bangkok te zien dat minder gewend is aan westerlingen. Nou, dat klopte. Blanken komen er nauwelijks, en ik was een ware bezienswaardigheid; mensen die omkijken naar zo'n bijzondere verschijning... er was nog een andere blanke, en dat was Dan. Donderdagavond bleek een nogal rustige avond te zijn voor dit deel van de stad. Maar goed, we gingen een karaoke-bar binnen, bij de ingang stond een tiental meisjes in roze topjes klaar om ons te verwelkomen; het idee is dat je zo'n meisje betaalt om als 'tafeldame' te fungeren; ze gaat naast je zitten, bestelt (op jouw kosten natuurlijk) haar drankjes en babbelt wat. Eventueel kunnen later nog 'nadere contacten' gelegd worden... Ik had er niet zo'n behoefte aan; meisjes spreken bovendien geen Engels, dus probeer dan maar eens de laatste trends in kamerplanten te bespreken! Maar gelukkig konden we er ook gewoon bier drinken; en omdat het een karaoke-bar was, en Dan bovendien goed Thais spreekt, meende hij dat het goed idee zou zijn wat Thaise hits te gaan zingen. Hilarisch. En verbaasde Thais. Na de Karaoke-bar gingen we op zoek naar de volgende bar... helaas was het allemaal behoorlijk uitgestorven. Na wat rondgereden te hebben (taxi), zijn we uiteindelijk toch maar 'down town' gegaan, in dit geval richting Kho-San; en kwamen in het reeds bekende en uitpuilende "Gulliver's" terecht; vlak voor sluitingstijd. Om 02:00 uur moet alles hier sluiten; de meeste zaken *gaan* dan ook dicht, maar voor ingewijden... een politieman houdt ongeveer 10 minuten de zaak in de gaten, en gaat dan verder met z'n ronde. Dan moet je snel zijn, en kun je via een steegje een bar bereiken. We hadden ook nog een vijftal Thais op sleeptouw -- vrienden zijn hier snel gemaakt! We probeerden hun tevergeefs het verschil tussen vi en emacs uit te leggen... Uiteindelijk was het ongeveer half zes toen ik eindelijk weer 'thuis' was. Dan wachtte er een half uurtje op de eerste bus, en gaf me een Linux-TLE-CD, het nationale besturingssysteem hier. Interessant. En zo was ook mijn derde Bangkokse nacht ten einde, nou ja bijna... Grappig hoe mijn dagschema nog een beetje volgens de Nederlandse tijd lijkt te verlopen. Minder grappig, ik sprak Jon Griffith (zie verslag van gisteren); toen ik aan het eind van de avond wegging uit die bar, is hij er nog even gebleven. En om onduidelijke redenen heeft hij van een of andere Thai een tik gekregen met een fles; bloed, hechtingen... ik kan me echt niet voorstellen waarom iemand dat zou doen. Ik vind het erg vervelend dat ik er niet bij was om 'm te helpen...
-- djcb @ 16:16 | 0 comments

 
BANGKOK - Ik zit nog steeds in de sauna hier... de hitte went wel. Maar blijft wel erg drukkend. Puf puf... Ik zit dus in Bangkok en hiermee heb ik dan ook niets te maken... Gisteravond had ik afgesproken met Jon Griffith (of Wine-fame), een sympatieke Britse Nieuwzeelander. Hij reist de wereld rond, werkt overal en nergens... Een interessant leven! De laatste tweeenhalf jaar woont 'ie in Thailand, en hij spreekt ook Thais. We spraken af bij cafe "Gulliver's", gelegen aan een van de uiteinden Kho-San Road en de plek voor westerlingen om teveel voor bier te betalen, sportwedstrijden te bekijken en Thaise vrouwen. Vorig jaar was ik er ook al eens geweest. Hackers hebben natuurlijk altijd voldoende te bespreken; allerlei obscure programmeertechnieken, sco vs ibm, gtk+ vs qt... voor buitenstaanders moeilijk te volgen. Jon vertelde ook veel over Thailand; veel dingen hier zijn moeilijk te vatten voor 'farang' interessant om de inzichten te vernemen van iemand die hier al een tijd zit. De tijd ging snel - een respectabel aantal biertjes verder, via een disco en de 'Bangkok Bar' was het als snel 02:00 uur, het tijdstip waarop de meeste bars hier sluiten. Maar goed, Jon kende Bangkok natuurlijk een beetje, en we gingen ergens vijf trappen omhoog om in een pool-bar te eindigen, met emmertjes Thaise whisky gemengd met Red-Bull... de Thais waren erg vriendelijk en nieuwsgierig, en Jon kon ook nog verstaan wat ze onderling zeiden - erg grappig. Ik geloof dat het 05:00 uur was toen ik mijn bed terugzag, en werd na het middaguur wakker met een lichte hoofdpijn, die gerelateerd schijnt te zijn aan Singha-bier. Maar meer onderzoek is noodzakelijk... Oh, nog wat correcties/aanvullingen. Een link naar een webpagina met informatie over de Nederlandse gevangene Pedro Ruyzing: www.prisonlife.nl. En Arean wees me erop dat het laten schrikken van stewardessen niet zo'n goed idee is in het post-9/11 tijdperk...
-- djcb @ 14:40 | 0 comments

 
BANGKOK - Zo... al weer m'n tweede dag hier in Bangkok. 's Middags hier in Bangkok, 's ochtends in Nederland. Het is hier onveranderlijk heet, misschien nog wel heter dan gisteren. En bewolkt, hetgeen de hitte nog meer drukkend maakt. Puf! Vanochtend heb ik een beetje uitgeslapen, was ook wel moe na een lange dag, en natuurlijk omdat ik de voorgaande nacht helemaal gemist had. Helaas was het al te laat om een andere plan nog uit te voeren, je kunt hier namelijk een Nederlandse gevangene (link lijkt kapot...) bezoeken, die hier zijn dagen slijt in een comfortabele Thaise gevangenis. Dat leek me wel interessant, maar helaas... misschien later. Gisteren was het hier een of andere nationale feestdag, zo eens opzoeken welke. In ieder geval was het populaire café hier gesloten, en andere schonken alleen maar frisdrank; bij sommige supermarkten hier werd ook geen alcohol verkocht. De alomtegenwoordige 7-11 deed daaraan echter gelukkig niet mee. Ik wandelde Kho-San Road een beetje op en neer, en ontsnapte de hitte zo nu en dan voor een bezoekje aan de heerlijk gekoelde supermarktjes, om wat Singha-biertjes te kopen. Singha is samen met Chang een van de bekendere Thaise bieren, en de wat sterkere van de twee. Ik kwam Apawn (Aporn?!) tegen, ditmaal zwanger van een Deen. Uiteindelijk was ik het lopen een beetje zat, en ging zitten op de hoge stoeprand, en overzag de georganiseerde chaos. Na vijf minuten werd ik vergezeld door de onvermijdelijke slecht Engels-sprekende Thais Dow en Paee. Het 'hebben' van een farang (buitenlanders) is hier echt een soort statussymbool. Ik wees echter al te nadere toenadering van de hand; ik was al zo moe :-). En tja, wat moet je met een vrouw die me slechts ziet als statussymbool, en niet geinteresseerd is in mij als mens met gevoelens? ;-) ROFL. Het was alweer 03:00 uur toen ik bedwaarts keerde. Kocht nog wat melk voor onderweg... Ik gaf wat muntgeld aan een bedelaar; maar goede daden blijven nooit lang onbestrafd. Ik werd even later zo ongeveer besprongen door een als vrouw uitgedoste mannelijke straathoer; doen ik me daarvan met enig geweld bevrijd had, bleek ik beroofd van wat geld (300 baht ofzo geloof ik), toch zo veilig opgeslagen in mijn geldgordel... Ik merkte dat ik echt wat kwijt was, enkele minuten later, en rende terug, ongebruikelijk kwaad. Ik was tot alles in staat op dat moment, maar ik kwam weer een beetje bij zinnen tijdens het terugrennen, en beseft dat ik toch in een ver buitenland was, en een beetje moest oppassen wat ik deed... en bovendien, wat zegt de etiquette over het slaan van vrouwen? ;-) Maar goed, ik geloof dat hij/zij het geld reeds aan een collega gegeven had; hij/zij ontkende ook niet echt, maar gaf mijn geld ook niet terug... Uiteindelijk greep ik zijn/haar handtas en wierp die ergens op een dak of balkon. Ik jaagde hem/haar weg en liep naar mijn hostel... mijn geld was ik kwijt. Het eerdergenoemde internetcafe Hello heeft inderdaad een plek beschikbaar; ze hebben geen dhcp, dus even handmatig het ip-adres zetten en de gateway:

# ifconfig eth0 192.168.2.76
# route add default gw 192.168.2.2

dan moet het werken (wel nog even aan DNS denken, die van XS4ALL werken hier nieet, die van Wanadoo wel...). Oh, het smtp-probleem lijkt opgelost, dankzij Arean en smtp auth. Nu alleen nog een gepatchte maildirserial installeren... Zoals bekend zijn Dell-toetsenborden slecht. Nu weigeren de Del, pijltje naar beneden en PgUp/PgDn dienst. *ARGGHH*
-- djcb @ 15:16 |

 
BANGKOK - Na een vliegreis van zo'n tien uur ben ik heelhuids aangekomen in Bangkok! De vlucht (met China Airlines) was niet slecht; ik was er in geslaagd om een plaats met *heel veel* beenruimte te bemachtigen, helaas ook naast de bar; toen de Britse medereizigers hadden ontdekt dat je daar *gratis* drank kon krijgen, stond er steeds een groepje om hun glazen te vullen, hervullen, herhervullen, .... Heel genant allemaal. Zelf hield ik het op 'Miller' bier; een smakelijk Taiwanees biertje. Door het vluchtplan sloeg ik eigenlijk een nacht over, maar ik probeerde toch wat slaap te krijgen, en daartoe drapeerde ik de aanwezige deken over mijn hoofd, tot groot vermaak van de stewardessen, die dachten dat ik dood was... die geruchten bleken echter overdreven. Bij wijze van spook stak ik mijn armen uit in de richting van hun bevallige nekjes. Het schrikeffect was waarschijnlijk groter geweest als ik gewoon wat *gehoest* had, daar zijn ze hier niet zo dol op. In ieder geval werd dit beloond met zo'n maskertje voor de ogen, en daarmee slaagde ik erin de rest van de nacht nog een paar keer 5 minuten de waaktoestand te verlaten... ...zo'n dertig minuten voor op schema landden we op het vliegveld van Bangkok; ging allemaal tamelijk gladjes, paspoortcontrole, bagage etc. Ik had genoeg *drop* bij me om half Bangkok tot kerstmis te voorzien; maar de douane deed niet al te moeilijk, en doorzocht mijn spullen gelukkig niet; dat zou mijn netjes opgevouwen kleding zo door de war halen, levenslang, doodstraf etc.... (Mark: de handel is afgeleverd). Ik nam geen taxi maar een speciale bus naar het centrum; ik had natuurlijk beter even het ondoorgrondelijke Thaise bussysteem kunnen doorgronden, maar besloot dat ik voor die 100 baht (ca. 2 euro) niet al teveel moeite wilde doen. Ik zit nu in een hostel, paar honderd meter vanaf Backpacker-Mekka 'Kho San Road', genaamd 'Sawasdeee - Service of Mind'. Vorig jaar bracht ik hier ook al wat tijd door en het is nog als voorheen... alleen ze hebben de prijzen verlaagd; het lijkt erop alsof de teruglopende toeristenindustrie de hostels hier tot enige prijsconcurrentie genoopt heeft. Ik heb een kamer met bed en tv, en warm water voor 210 baht p/n (ca. 4 euro). Niet slecht. Ik heb me gedoucht en geschoren, en voelde me de twee minuten daarna ook erg fris :-) Ik ben even door een nabij stukje Bangkok gewandeld, en er lijkt niet al teveel veranderd... het is hier nog steeds een *sauna* (maar dan zonder koud bad!). De kraampjes, de mensen... op de hoek van Kho San Road zit nog steeds (sinds een jaar geleden) hetzelfde meisje te glimlachen en de *hele* dag zegt ze 'owanzz djoezz ten baaaaahht'. Hou dat maar eens een *uur* vol, en dan ook nog glimlachen! En verder de geuren, de eindeloze kraampjes, t-shirts, fruit, minimensjes, de leurende taxichauffeurs; de discodreunen van concurrende verkopers van gekopieerde CDs; de 7-11 supermarkten... en natuurlijk de vele, vele toeristen, veelal gerugzakt (nou ja 'toeristen', backpackers zien zichzelf liever als 'reizigers'). Ik zit hier nu op m'n bed te typen, in mijn oren de zojuist aangeschafte oordopjes (van matige kwaliteit) met de muziek die ik heb meegenomen. In m'n gezicht blaast een ventilator, op tv de Chinese variant van MTV. Er schijnt hier een internet-café te zijn waar je een laptop in kunt pluggen, te weten 'Hello', naast apotheek 'Boots', in Kho-San Road. Als dit nu op het www staat, zal het wel werken! Alleen nog even een trucje verzinnen om mijn mail te versturen via een SMTP-server... pseudo-relaying. hmmm... ik weet al wat. Misschien. Mijn verdere plannen hier zijn nog niet bekend, maar ik zal mijn avonturen uitgebreid beschrijven!
-- djcb @ 13:30 | 0 comments

 
AMSTERDAM - Nog een nachtje geslapen bij zuslief, zwagerlief en neefjelief in een woonboot in de Amstel. De avond doorgebracht met het drinken van biertjes op het balkon, voeten over de reling, uitkijkend over de rivier en de bijna volle maan. En daarna heerlijk geslapen (op de bank natuurlijk). Vanochtend vroeg opgestaan. Ik vertrek over een paar uur, de stress is echter nog ver te zoeken. Ik hoef alleen nog maar naar het postkantoor om een rekening te betalen... er weinig allerlaatste-moment-nog-doen dingen ditmaal. Of ben ik echt iets vergeten? De eerste beste aap kan een computer programmeren ;-) Hoelang zal het duren voordat ik weer voet op Nederlandse bodem zet? Keine Ahnung. Ik ga nog maar een liedje zingen voor mijn neefje. Over een uur of 15 ben ik in Bangkok, inshallah. Ik zal me melden als ik er ben...
-- djcb @ 11:59 | 0 comments

 
NOOTDORP - Sinds donderdag ben ik een beetje ingetrokken bij zuslief in Nootdorp. Het is hier prettig toeven (net als bij Vader overigens); een voordeel hier is in ieder geval de internetverbinding. Laptopje aan netwerk hangen en het werkt! En da's handig voor mijn vele internet-gerelateerde activiteiten. Maar ik heb me niet *alleen maar* elektronisch vermaakt - ik heb ook de laatste reisinkopen gedaan. Ik heb een 75-liter rugzak gekocht en een paar stevige wandel/sportschoenen, geoptimaliseerd voor ruw terrein en soepel dansen! Ha! Ze bevallen prima, en de rugzak is ruim genoeg... wel een raar idee dat ik nu al mijn bezittingen kwijt kan in een rugzak. Verder: afscheid genomen van: auto, Suuz, Jeannette, Jasmijn, Hellendoorn. En straks ook nog van Mark! Vanmiddag ga ik naar Amsterdam, naar mijn andere zuslief, om morgen dan echt te vertrekken richting Bangkok. Mijn reisstemming begint doorgaans pas op Schiphol, en dat zal ook ditmaal wel het geval zijn. In Bangkok ken ik de weg een beetje, maar ik ben niet van plan er al te lang te blijven. Wellicht ontmoet ik nog wat interessante mensen (nee, ik bedoel geen Thaise barmeisjes ;-)). Bangkok beviel me overigens wel, vorig jaar. Je moet er misschien niet al te lang blijven, maar de sfeer sprak me aan. Mensen vriendelijk, overal en altijd etensstalletjes; een stad die Aziatisch genoeg is om interessant te zijn, en westers genoeg om het er een tijdje uit te houden. Ik ben benieuwd of er veel veranderd is! Over 24 uur hang ik al in het luchtruim, als het goed is. Wauw! Ik wil nu ook eindelijk wel eens James ClavellsThe Noble House uitlezen, waaraan ik een half jaar geleden begon... als tweede boek heb ik Jule Vernes Around the world in 80 days (and 5 weeks in a balloon)...
-- djcb @ 16:47 | 0 comments

 
HELLENDOORN - Tegenwoordig woon ik tijdelijk in Hellendoorn, voordat volgende week mijn *Grote Reis* begint. Het leven is hier tamelijk rustig, zo rustig dat ik bijna niet toekom aan die paar puntjes die nog *wel* op mijn TODO-lijst staan. Maar langzamerhand komt er toch schot in. De internet-verbinding is hier ook een beetje sub-optimaal, zodat mijn internet-gelateerde activiteiten (en dat zijn er veel!) een beetje onder druk staan... Wat ik nog wel even moet doen is het kopen van een rugzak en nieuwe schoenen... misschien vanmiddag. En dan is er nog het nodige saaie papierwerk... *zucht*. Er lijkt ook enig schot te komen in de verkoop van mijn auto - mooi. Verder heb ik me ontdaan van een berg oude kleding en boeken, en zit de rest nu in de was... Morgen zal ik beppe en tante Tine nog eens bezoeken in Leeuwarden; leuk om ze nog even te zien. Mijn Groningse afspraak (Karin) liep helaas mis; jammer, volgende keer beter... Oh, mijn reisschema:

2003-08-31	Amsterdam - Bangkok	14:25 - 06:50 *
2003-08-31	Bangkok - Taipei	16:55 - 21:30
2003-08-31	Taipei - Sydney	22:30 - 09:30 *

* aankomst volgende dag ...en wanneer ik terugkom is nog een verrassing (ook voor mij!) Ik heb nog geen gedetailleerd reisschema gemaakt - en ik betwijfel of ik dat nog ga doen ;-). Misschien naar Chang-Mai in het noorden van Thailand, wellicht nog wat mensen ontmoeten in Bangkok, Kuala Lumpur. Gisteren zag ik op het journaal dat de rugzaktoeristen (aka backpackers) tegenwoordig wat positiever tegemoet worden getreden in Thailand, nu het ongeveer de enige toeristen zijn die er nog komen, ondanks SARS... beetje overdreven, die SARS-angst, ik geloof dat er in Maleisie en Thailand samen misschien twee slachtoffers zijn gevallen... Dan is de kans op een verkeersongeval een stuk groter! Misschien kan ik ook proberen mijn Thais nog snel een beetje op te vijzelen (LearnThai). Momenteel kom ik niet veel verder dan sawadi (goedenmorgen/middag/avond) en khap-koen (bedankt). En dan zwijg ik nog over het Thaise schrift... Ik beloof dat mijn reisverslag wat spannender wordt als ik *echt* onderweg ben!
-- djcb @ 19:30 | 0 comments

 
NOOTDORP - Verhuisd! Na een ongeveer zes maanden in Scheveningen gewoond te hebben, was het gisteren dan toch echt de allerlaatste dag. Ik heb mijn schamele bezittingen in de auto geworpen, de sleutels ingeleverd, en de deur achter me dicht getrokken... Gelukkig kon ik rekenen op de gastvrijheid van Jeannette, Mark en Jasmijn (zus-plus, zeg maar:-), zodat ik nu hier even blijf, waarna ik naar Vader vertrek, groot liefhebber van het bewaren van mijn, zoals gezegd, schamele bezittingen. Is er nog meer nieuws? Wel.... ik heb ook maar eens een vliegticket gekocht - met SARS-korting! 11 augustus vertrek ik, maak gebruik van m'n stop-over in Bangkok, en vlieg enkele weken later naar Taipei, en dan naar Sydney. Ben ik er klaar voor? Hmmmm... nou, meer dan vorig jaar, en toen kwam uiteindelijk ook alles goed! Ik heb in ieder geval gisteren even een prikje gehaald, hepatitis. Verder nog wat kleine dingetjes gedaan (nieuwe versie gnuvd uitgebracht, werkt nu ook op FreeBSD, Solaris, Irix). Nog wat mailtjes verstuurd links en recht. Klusje in Sydney, wellicht. Kortom, het leven is vrij rustig hier, maar het wordt snel een stuk interessanter! Ha!
-- djcb @ 10:26 | 0 comments