2004-03-31
 
GEORGETOWN - Nog steeds in Penang. Het is hier warm, maar niet zo warm als in Thailand... Het zal de zeewind wel zijn...

Maleisie is een aardig land. Het is hier allemaal nog wat goedkoper dan in Thailand, behalve bier dan. Meer mensen spreken Engels, wat waarschijnlijk komt omdat dit ooit een Engelse kolonie was. Mijn accomodatie is ook prima; zelfs voor een rudimentair ontbijt bleek gezorgd te worden. En voor films. Maar heel ZO-Azie is natuurlijk geweldig voor backpackers; tamelijk veilig, goedkoop, gemakkelijk, mensen zijn vriendelijk en er is veel te zien.

wanderlust i

Gisteren heb ik de stad een beetje verkend, na wat uitslapen enzo, in mijn koele kamertje. Ik was hier natuurlijk al eens eerder. Het is een aardig stadje. Heel veel etnische Chinezen hier, getuige al de Chinese karakters op gevels en de vele tempels.

Na een korte rondtocht kwam terug in mijn hostel, en werd daar half-onwillig in een stoel geplaatst, en kreeg watermeloen en chocoladecake toegediend. Het bleek om het verjaardagspartijtje te gaan; een oude grijze Indische man met nog twee tanden in zijn mond bleek zijn derde eeuw of zo bereikt te hebben. Ik raakte met hem aan de praat en hij ("Robert") bleek perfect Nederlands te spreken, omdat hij dertig jaar affiches had gemaakt voor de stadsschouwburg in Amsterdam! Hij vertelde wat over zijn leven, gaf vele reistips (ik moet absoluut naar Indonesie), en vroeg mij hem uit te leggen hoe een computervirus werkt. Interessant figuur.

De rest van de avond besteedde ik aan Return of the King, die hier getoond werd. Daarna was het bedtijd!

wanderlust ii

Vandaag heb ik een lange wandeling door de stad gemaakt. Ik liep eerst richting het zg. Fort Cornwallis, het fort dat de Britten hier aanlegden in 1793, als eerste Europese nederzetting op Penang. Het fort zelf is helaas niet al te indrukwekkend. Er staat een opvallend groot kanon opgesteld, met de bekende letters VOC. Via een aantal omzwervingen is het in Britse handen gekomen.

Na het fort liep ik verder, langs vele tempels. De bekendste daarvan is wel de Snake Temple; maar omdat ik die twee jaar geleden al bezocht besloot ik mijn wandeling niet al te zeer op rekken... En er zijn hier zoveel tempels! Wandelen is hier wellicht niet de gezondste bezigheid, gezien de hoeveelheid uitlaatgassen. Maar in een riksja is het niet veel beter. Bij het wandelen moet je hier altijd goed oppassen; naast de stoeprand is hier een vaak niet afgedekte goot van zo'n meter diep, voor de waterafvoer. Geweldig voor de eerdergenoemde ratten natuurlijk, en ook ideaal om een been of nek te breken.

Maar ik lette gelukkig goed op:-) Uiteindelijk kwam ik bij het winkelcentrum Super Komsar aan, en was ik al weer bijna terug bij m'n hostel. En nu zit ik gedoucht en geschoren in de goedgekoelde internetcafe. Nog goedkoper dan in Bangkok, en ze doen niet moeilijk over het aansluiten van laptops. Wat heeft een mens nog meer nodig? Morgen vertrek ik naar Kuala Lumpur, zo gauw men klaar is met mijn was... Ik ben mijn garderobe ook wat aan het vernieuwen, oude t-shirts vervangen door hippe shirts van 1 euro ofzo :-)

Ik ben ook wel toe aan wat wandelen door de jungle, voor wacht echt frisse lucht... Maar Penang is niet slecht. Als ik hier nog langer bleef zou ik wat excursie gaan doen. En Indonesie is maar vier uur verwijderd met een snelle boot...


2004-03-30
 
GEORGETOWN - Zoals gezegd, ik ben in Georgetown op Penang, het Maleisische eiland dat via een lange brug met het vasteland verbonden is.

phuket

Eergisteravond was mijn laatste avond in Phuket. In Patong om precies te zijn, volgens kenners het stadje op het eiland waar het meest te doen is. Het centrum leek inderdaad wel een grote kermis met lichtshows, danseressen, thaiboxers, hordes hoeren en "joiners" en natuurlijk bars en restaurants. Voor Thaise begrippen is het allemaal erg duur in Phuket.

We aten een hapje en kwamen daarna in een Ierse pub terecht: Scruffy Murphy's. In Sydney is een aardige Ierse pub met dezelfde naam. We dronken wat bier met wat aanwezige Ieren, ook net terug uit Australie en met vergelijkbare ervaringen. De barkeepers leek het een goed idee de klandizie dronken te voeren, en zette om de vijf minuten een glas Ouzo (typisch Iers!) voor je neus neer. Maar dronken werd ik niet.

Bedtijd... want de volgende ochtend wachtte mijn bus al om zeven uur 's ochtends op me.

busje komt zo

Mijn reis van Phuket bleek volledig plaats te vinden met minivans, de te kleine busjes waarin ik mijn benen niet kwijt kan. Van Phuket ging het naar Krabi, van Krabi naar Hat Yai en tenslotte van Hat Yai naar Penang. Er gebeurde niet al te veel interessants tijdens de reis, en de medepassagiers waren bijna allemaal Thais, hetgeen de communicatie ook wat lastig maakte.

Onderweg zijn er af en toe stops, bij het Thaise equivalent van een wegrestaurant. Goed om even te benen te strekken en wat te eten, zoals Thaise kippensoep met bami. Die ik inmiddels probleemloos met stokjes naar binnen kan werken. Een extra attractie bij zulke "wegrestaurants" zijn de toiletten (zie foto). In Nederland dragen urinoirs soms de afbeelding van een vlieg, om zo het richten te verbeteren. Welnu, in Thailand sta je te plassen in een wolk van vliegen. En een flink deel daarvan overleeft de confrontatie niet.

Het zou overigens een leuk thema zijn voor een verslag van een wereldreis: fotografeer de toiletten die je overal tegenkomt.

De chauffeur tankte in Maleisie, want daar kost benzine omgerekend zo'n 7 baht per liter (ongeveer 15 eurocent per liter!), en in Thailand het dubbele.

love lane

Ik verblijf in "37 Inn", een hostel op nummer 37 van Love Lane. In mijn naiviteit dacht ik nog dat het gewone een vriendelijk klinkende naam was. Wat later op de avond bleken echter een handvol dames in de straat diverse hand- en spandiensten aan te bieden. Prostitutie is in Maleisie (voor zover ik weet) niet zo uitgebreid als in Thailand, maar ook hier komt het voor. Niet al te aantrekkelijke dames overigens, die "miauw" zeggen als je voorbij loopt.

Tijdens mijn kleine wandeling door de straat hoorde ik wat geritsel. De straat bleek nog meer bewoners te hebben: ratten! Ik zag zeker zes a zeven ratten rondscharrelen bij het vuilnis. De foto toont een ervan.

maleisie

En zo ben ik dus in Maleisie aangekomen. Sommige mensen laten zich afschrikken te gaan reizen naar dit gebied. Bommen in Zuid-Thailand, SARS, vogelgriep etc. Maar de risico's zijn zo ontzettend klein. De kans op een auto-ongeluk in Nederland is een stuk groter...

Maleisie is een aardig land. Wat welvarender dan Thailand, schat ik. Veel natuurschoon, en interessante steden. Er zijn veel overblijfselen uit de koloniale tijd, van de Engelsen en van onze VOC. Een groot deel van de bevolking is islamitisch, en je ziet hier bijna net zoveel hoofddoekjes op straat als in Den Haag... Maar er zijn ook veel etnische Chinezen, en een kleinere groep Indiers.

Het Maleis maakt gebruik van het Latijnse alfabet, hetgeen het een stuk makkelijker maakt woorden te begrijpen dan in het Thais. Te meer daar er nogal veel Engelse leenwoorden zijn. Het Indonesisch lijkt heel erg op het Maleis, maar dat kent meer Nederlandse leenwoorden.


2004-03-29
 
PENANG - Na een lange reis ben ik aangekomen in Georgetown op het Maleisische semi-eiland Penang (Pinang). Morgen een uitgebreid verslag. Ik heb een aardig hostel gevonden in de Love Lane. Geen idee waarom ze die zo genoemd hebben. Ik heb een cheese-burger gegeten hier op straat, voor 2,60 ringit (de munteenheid van Maleisie). 1 ringit komt overeen met 9 Thaise baht, zo schijnt het. Kortom - no worries! Morgen meer.

2004-03-28
 
PHUKET/PATONG - Nog steeds in Phuket (Patong); vandaag is het bewolkt maar warm.

Vandaag heb ik me wat vermaakt op het strand. Nu ben ik persoonlijk geen enorme strandliefhebber, maar een paar uur houd ik het wel uit (hier tenminste -- toch wat anders dan Scheveningen...). Het water is erg warm, bibberen is onnodig. Maar naar enige tijd is de lol er voor mij wel af.

Zoals verwacht is het hier erg toeristisch. 's Avonds is het stadje vol met kramen met voedsel, t-shirts etc., en straten vol met bars en restaurants. De bars volgens de Thaise traditie vol met meisjes die je naar binnen proberen te trekken. Maar ik was op weg om wat te gaan eten, en liep naast mijn kamergenote zodat ik grotendeels met rust werd gelaten. Na een wat matige Indiase curry naar bed, waar ik probeerde een film met Richard Gere te bekijken op HBO, maar binnen vijf minuten viel ik als een blok in slaap. De nacht daarvoor had ik natuurlijk nauwelijks geslapen.

Morgenochtend vertrek ik hier, naar Penang in Maleisie. Daar was ik natuurlijk al eens, maar goed, het ligt aardig op de route richting het zuiden. Ik ben op weg naar Kuala Lumpur en Malakka. Ik hoop dat ik de busreis overleef; Zuid-Thailand wordt wel wat gevaarlijk. Maar daar laat ik me natuurlijk niet door afschrikken.


2004-03-27
 
PHUKET - Nog steeds warm. Zoals beloofd, meer nieuws uit Phuket van onze speciale verslaggever...

De laatste avond in Bangkok (en een laatste foto), knabbelend aan een maiskolf wimpelde ik geroutineerd de opkomende hoeren op straat af. Een licht "nee" schudden zonder aankijken blijkt het best te werken. Ook bij al te enthousiaste "hello my friend where are you going" taxi-chauffeurs en tuk-tuk drivers blijk die benadering effectief. Naar bed gaat het, morgen vertrek ik.

zuiden

Om zes uur 's avonds vertrekt mijn bus richting het zuiden. Mijn plan was om naar het zuiden te gaan, naar Maleisie. Maar da's een heel eind, dus zocht ik een aardige tussenstop in het zuiden van Thailand. Een blik op de kaart leerde me dat Phuket aardig in de richting ligt. Phuket staat bekend als een van de badplaatsen van Thailand. Ook komt direct het beeld op van Europese heren van middelbare leeftijd, hand in hand met een lokale al dan niet schone wier leeftijd hoogstens de helft daarvan bedraagt... Op naar Phuket!

de bus

Ik koos natuurlijk het goedkoopste vervoermiddel: de bus. Voor 450 baht zou de bus mij in ca. zeventien uur in Phuket brengen. Een bus vol met backpackers, op weg naar diverse eilanden. Veel Israeli, aan wie het makkelijk is een hekel te krijgen (luid, onbeschoft). Maar reizen geeft voor elk vooroordeel ook weer een uitzondering. Weinig bijzonderheden over deze reis. Mijn slaapmasker en oordopjes kwamen goed van pas. Ergens rond een uur of vijf kwamen we aan in Surat Thani, een stad die het knooppunt vormt voor veel reizen in het zuiden. De boot richting eilanden, de bus richting Phuket, Bangkok of Kuala Lumpur. Ik ging een lange discussie aan met een Azerbajdzjaan uit Tokio, totdat om zeven uur eindelijk mijn bus vertrok. Om 11:30 uur 's ochtends kwam ik aan in Phuket.

chong-ko travel

Ik heb ook onderdak gevonden bij chong-ko travel, een guesthouse op een steenworp afstand van het strand. Ik zit in Patong, een plaatsje waar volgens kenners het meest te doen is. We zullen zien. Kamers kosten hier zo'n 500 baht per nacht, ietsje duurder dan mijn kamer in Bangkok, maar alles is een stuk schoner en er is een koelkast en zelfs satelliet-tv! Bovendien, het zijn twee-persoonskamers. Ik deel mijn kamer (maar niet het bed, mind you) met een Engelse die ik in het laatste deel van de busreis ontmoette. Backpacker-style.

me love you long time

Wel, na een korte wandeling over het strand van Patong kan ik inderdaad wat vooroordelen bevestigen. Ik heb zeker twintig westerse mannen gezien met een Thaise jongedame in de schaduw van hun vijftigjarige bierbuik. Soms zelfs met (gemengde) kinderen enzo.

Het strand is best aardig, de zee is blauw, er zijn palmbomen. Het is niet het mooiste strand dat ik ooit gezien heb, en er drijft nogal wat zeewier. Maar ach, wat klaag ik. Ik houd het hier wel twee dagen uit, denk ik.


 
PHUKET - Heet. Ik ben vanochtend aangekomen in Phuket (spreek uit: poe-ket), het semi-eiland in het zuidwesten van Thailand, na een lange reis vanuit Bangkok. Alles goed, het is erg warm hier, maar het strand ziet er prachtig uit. Ik heb een comfortabel onderkomen gevonden, en heb net geluncht. Later meer nieuws.

2004-03-25
 
BANGKOK - Heet, bewolkt.

Ik schijn hier maar niet weg te kunnen komen. Maar nu ga ik toch echt. Dagen beginnen op elkaar te lijken en da's geen goed teken.

country roads

Ik ontmoette Jon (die zich lastig laat fotograferen) in Country Roads, de enige, laten we zeggen, conventionele bar in Soi Cowboy. Een duffe Thaise bands speelde evergreens terwijl de verveelde bezoekers hun heil zochten bij de pooltafels. Geen plek om al te lang te blijven. Dat deden we dan ook niet; we gingen naar een kantoor nabij om Command and Conquer te spelen, samen met nog een Amerikaanse expat. Ik kende het spel, maar had het nooit gespeeld. Het duurde even voordat ik het onder de knie had, en toen konden we gedrieen on-line wat anderen nucleair uitschakelen. Ha! Dat kostte natuurlijk wel enkele uren.

Waarna het de hoogste tijd was om weer wat te gaan drinken. We werden met open, eh, armen ontvangen bij een van de go-go-bars. Ik stelde vast dat het me weinig deed, de paaldanseressen (geen foto's). Nou ja, het is niet *vervelend* om te zien ("beter dan een zieke koe", zou m'n vader zeggen), maar da's ook alles. Dus snel weer vertrokken voor een partijtje poolbiljart tegen een random Thai. Ik speelde een stuk beter dan de vorige keer, maar verloor nipt. Ik sprak wat met wat expats, die hier al jarenlang wonen, elk met dezelfde verhalen. Je kunt hier ook *te lang* blijven, laat ik dat maar niet doen.

bauer

De volgende scene is in soi 39, als ik me goed herinner. Na twee uur 's nachts, illegaal dus, kruip onder rolluik door enzovoort. En wat daar gebeurde... ik ben er niet trots op. Ik probeerde Thaise Karaoke! Veel van de karaoke-video's hebben naast de Thaise tekst ook de Latijnse transcriptie (nu klopt die transcriptie niet echt, maar da's een ander verhaal). Ik probeerde te zingen, in het Thais, op basis van de transcriptie. In mijn dromen ontpopte ik mij toen als de nieuwe Thaise Frans Bauer. De werkelijheid was wat anders. Nou ja. Niemand kent me hier. Bijna niemand.

Uiteindelijk werd het weer licht, ik nam een taxi en viel op mijn bed in een diepe slaap, om laat in de middag weer wakker te worden van de trommelgeluiden hier op straat. Om wat bij te komen wat Thaise rode curry in kokosmelk gegeten. Wat heet!!! Het duurde een kwartier voordat mijn mond het sein brand-meester kon geven, na tevergeefs blussen met een Singha en een bananenmilkshake.

's Avonds nog wat sofware geschreven, biertje gedronken en vroeg onder de wol.

wherever i may roam

Nog een paar weken en dan ben ik weer in Nederland. Waarschijnlijk. Na de tijd in het buitenland is het moeilijk me voor te stellen hoe het weer is in Nederland. Dat kost wel een dag of twee, denk ik. Het is goed mijn familie weer te zien, en het is vast de gemakkelijkste plek voor werk, maar verder.... Verder is er weinig dat me naar Nederland doet verlangen. In Australie is alles zo schoon, en groen en er is zoveel ruimte. Overal zoveel prachtige natuur en landschappen. Hier is het ongeveer het tegenovergesteld, maar de stad *bruist*. Elke dag van de week kun je tot 's avonds laat eten, en tot 's ochtends vroeg uitgaan. Maar goed, het is hier eigenlijk veel te warm en vies.

Ik kan me nog herinneren dat ik vorig jaar weer in Den Haag kwam na vorige reisavonturen. De tranen schoten me bijna in de ogen (als ik geen Hagenees zou zèn), wat een ramp.

Zojuist 23 e-mails geschreven aan 12 nationaliteiten. Pfffff... Tijd voor een biertje, zou ik zo zeggen. De vele emails uit verre streken geven het leven nog een "reis"-tintje, zelfs als ik terug ben in Nederland.


2004-03-22
 
BANGKOK - Heet, bewolkt.

Woensdag reis ik verder naar het zuiden. Het schijnt daar nu eindelijk wat rustiger te zijn, na de vervanging van een of andere generaal. Aldus de Bangkok Post. Ik vermoed dat ik het wel overleef. De dagen hier vliegen voorbij. Als alles meezit zie ik Jon vanavond; mijn ontmoeting met Dan is even uitgesteld aangezien 'ie een beetje overwerkt is met z'n nieuwe baan.

brood en spelen

Ik geniet van het eten hier. Ik vermijd de al-te-hete Thaise curry's (loopneuzen, traanogen), maar verder smaakt het allemaal geweldig. En het is allemaal erg goedkoop, zelfs in de toeristische gebieden waar ik me veelal ophoud. De gunstige wisselkoers van de Euro helpt natuurlijk ook. Een typische Thaise specialiteit is natuurlijk de bananenpannenkoek, en dat lijkt me een prima lunch!

Ook niet vergeten me te laten masseren natuurlijk; nu kan "Thaise massage" heel veel verschillende dingen betekenen, maar de, ehm, authentieke massage is erg goed, 150 baht (~ 3,50 Euro) voor een uur.

Men doet hier ook veel aan spelletjes (18+) zoals, eh, tafeltennis en darts, maar ik heb 't nog niet 'live' gezien. Don't try at home.

webmath:

Mensen vragen wat ik hier toch doe de hele dag... wel. Eerder berichtte ik over mijn WebMath om wiskundige formules in webpagina's te gebruiken. Ik heb wat geherfactoreerd, uitgebreid, en ik kan nu ook Thais aan, op analoge wijze: (). Het Thais is nogal een vervelend schrift. Lastig te leren (44 klinkers, 25 medeklinkers, allemaal rare kriebels en bijv. zes verschillende letters voor de "t"!. Bovendien gebruiken ze geen spaties. Het invoeren van Thais via een toetsenbord biedt weer extra uitdagingen. Gelukkig zijn er goede gereedschappen beschikbaar via TLE, zoals ThaiLaTeX, met woordseparators, fonts, emacs-mode etc. Al dat soort dingen combineer ik. Ik moet de code nog wat oppoetsen voordat ik 'm publiceer - maar RealSoonNowTM. Nu nog een beter naam verzinnen dan webmath...

dromen

Ik heb de laatste dagen ongewoon veel ongewone dromen - en kan ze nog herinneren ook. Vreemd. Vannacht nog trof ik mezelf als de hoofdpersoon in Cold Mountain, achtervolgd door de Home Guard (?!!) Begint de stad mijn brein aan te tasten ofzo?

2004-03-20
 
BANGKOK -- Heet als immer. Maar bewolkt. Ik heb mijn naam vereeuwigd in het drogende beton van de straat."... a mortal thing so to immortalise ...". Hopelijk blijft het ook zo. Dat schreeuwt natuurlijk om een foto - wel, zo gauw ik mijn inscriptie weer terug kan vinden :-)

stadswandeling

Gisteren was het tijd voor een stadswandeling. Ik nam de bus naar Siam Square, en liep langzaam (dzja-dzja in het Thais) terug richting Kho-San. Ik kende globaal de richting waarin ik lopen moest, maar wist 't niet precies. En verdwalen blijkt een prima manier om wat van de minder toeristische plekken van een stad te zien, dus ik raadpleegde geen kaarten of voorbijgangers. (sorry - geen foto's).

Via het World Center (luxe winkelcentrum) liep ik door vele drukke straten, waar overal kraampjes waren met CD's, t-shirts, voedsel en allerlei prullaria. Ik liep verder, de ogen wat branderig van de uitlaatgassen. Ik passeerde het Pahn-Tip Plaza, een groot winkelcentrum met allerlei computersoftware en -hardware. De laatste Windows-software natuurlijk, voor 100 baht per CD. Maar, ik zag ook GNOME-desktops (RedHat); ik ontdekte dat mijn naam meermaals voorkomt op de CD, in diverse ChangeLogs. Mijn roem is mij vooruit gesneld :-).

Verder ging het. Het werd nu wat rustiger op straat, en de plaats van mensen en kramen werd ingenomen door kakkerlakken. Maar al wandelend kwam ik al snel weer bij nieuwe mensen en kramen. En winkels - er moeten honderden 7-11 vestigingen zijn in Bangkok. En "pharmacy"'s, waar je zonder recept valium, prozac en wat dan ook kunt krijgen. Ik had nog steeds het gevoel dat ik in de goede richting liep. En af en toe zag ik een bus met een "bekend" nummer, dat gaf moed.

Ik liep bijna helemaal goed, maar maakte een verkeerde afbuiging. Een hele drukke straat. Thaise hangjeugd. Kramen vol met t-shirts. Ik zag de hakenkruis-t-shirts weer, populair blijkbaar, hoewel ik daar toch echt de enige blanke was. Maar ja, de "pornstar" t-shirts zijn ook populair, en lijken even weinigzeggend over de drager. Maar misschien mis ik iets.

Ik liep verder en stuitte tenslotte op de rivier die door Bangkok stroomt. Nou ja, vanaf daar was het niet zo heel moeilijk om de juiste weg te vinden. Gewoon de rivier volgen totdat het Grand Palace verschijnt. Zo gezegd, zo gedaan. De weg voerde door een soort middeleeuwse markt, met mensen die me aanstaarden alsof ik van Mars kwam. Interessant. Maar uiteindelijk kwam het prachtige Grand Palace in beeld. Toen ik daar omheen gelopen was, volgde het grote vieze grasveld. Vol met modder en mensen die zich verveelden. Maar ik was al bijna weer "thuis". Het Democracy Monument kwam in zicht, de eerste weg links. En ik was Weer terug in Thanon Kho-San! Ik trakteerde mezelf op een Chang-biertje!!!

democratie

Zoals gezegd, ik passeerde het "Democracy Monument". Hoewel het leger hier traditioneel nog al machtig is (en lange tijd ook aan de macht), is Thailand het meest democratische in de regio. Myanmar, en in mindere mate Vietnam en Laos, zijn dictaturen waar mensen de gevangenis in moeten omdat ze het oneens zijn met de regering. De Cambodjaanse democratie is verrot door corruptie. Maleisie is weliswaar democratisch, maar heeft ook nog die rare Islamitisch wetgeving en politie. En Singapore heerst een (vrijwillige) een-partij-democratie. Het is verre van perfect (corruptie, nepotisme etc.), maar het kon slechter.

.plan

Alweer bijna twee weken in de Thaise hoofdstad. Hoewel het hier niet gauw verveelt, zal ik met enkele dagen afzakken naar het zuiden. Op weg naar wat frissere lucht enzo. Ik ga naar Maleisie, in een paar dagen. Ik wil nog wat jungle zien en wat Melakka... en daarna ga ik langzaam weer naar het noorden, waar ooit mijn vlucht uit Bangkok zal vertrekken, richting Nederland. *zucht*

2004-03-18
 
BANGKOK - Heet. Vandaag een lange stadswandeling, waarover ik later zal berichten. Momenteel wat aan het drinken bij de lokale bierleverancier met internetverbinding. Scherp blijven, Dirk-Jan. Morgen meer.

 
BANGKOK - Zwoele avond. St. Patrick's Day. (En inmiddels alweer de ochtend daarna). Links de foto van een Thaise Ronald McDonald, met de karakteristieke boeddhistisch gevouwen handen (of doet 'ie dat overal?). Wilde gedachten over andere gelokaliseerde Ronalds.

Het is nu bijna middernacht. Ik luister nog wat muziek, en ga zo maar slapen, denk ik. Ik ben een beetje moe. En terwijl buiten de sirenen van de nacht proberen mij naar buiten te lokken, worden ze overstemt door mijn muziek. En ik heb ook nog mijn oordopjes. Een beetje slaap kan geen kwaad.

Maar ik ga niet slapen voordat ik nog een nachtelijke snack genuttigd heb. Zoals bekend staat het hier helemaal vol met eetstalletjes; ik ontdekte vanavond eentje met shoarma. En omdat het jaren geleden is dat ik dat voor het laatst at, probeerde ik het hier. Voor 50 baht kreeg ik een broodje - vlees, groente, saus etc., en op een handige wijze in folie gewikkeld zodat je "uit het vuistje" kan eten. En de lekkerste shoarma die ik ooit heb mogen proeven. Mmmmm... [ik schrijf de ochtend daarna - en maag- en darmproblemen blijven uit!]

's Avonds is hier erg druk, en na middernacht moet je je een weg banen door half dronken toeristen en wat onopvallende prostituees, die van de andere Thais te onderscheiden zijn door het feit dat ze aan je arm trek en kusgeluidjes maken. En deel daarvan zijn z.g. ladyboys (travestieten). Daarvoor extra oppassen. (Wie valt er toch op mannen die er uitzien als vrouwen?!)

Gisteren heb ik wat rondgereisd met de Sky-Train, de zweeftrein die een deel van de stad met zichzelf verbindt. Dit soort zweeftreinen hebben een wat slechte naam na die aflevering van The Simpsons, maar het is best aardig hier. Op een comfortabele en relatief goedkope manier kun je een aantal delen van de stad bezoeken. Thanon Kho-San ligt niet echt in de buurt van een station, maar je kunt de bus naar Siam Square nemen, en daar de Sky-Train nemen. Men is hard bezig meer delen van de stad te verbinden, en in april schijnt ook nog een metroverbinding geopend te worden. Ik ben benieuwd of dat wat zal doen aan het verstikkende autoverkeer en met name de taxi's, die toch zeker een derde van het totale verkeer uitmaken.

Ik kreeg wat vragen over waar ik precies verblijf; welnu, het is New Guesthouse 99, in het steegje naast Hello internet-cafe in Khao-San Road. Kost 150 Baht per nacht (of 250 met airco). Relatief schoon en met warm water.

Sprak net op een terras met een Engelsman, die hier tien jaar geleden al eens was. Er lijkt veel veranderd. Hij was het met me eens dat het hier binnen een jaar of tien net Spanje is. Vliegen wordt goedkoper, en mensen zijn wat verveeld met Z-Europa. En hier is (nu nog) veel goedkoper om te verblijven.


2004-03-17
 
BANGKOK - Nog steeds warm. M'n ogen zijn wat branderig van de uitlaatgassen, en ik ben een beetje moe. Dat wordt een vroege avond. Of kan de extra sterke Thaise Red-Bull uitkomst bieden?

2004-03-15
 
BANGKOK - Warm, warm.

Net m'n koffie/toast/ei ontbijt gegeten (80 baht ~ 2 euro), en de krant gelezen (Bangkok Post, de tamelijk goede Engelstalige krant hier). Ik heb wat weinig foto's getoond de laatste tijd, hopelijk kan ik dat vandaag goed maken. Het is natuurlijk moeilijk om in de foto de totale ervaring over te brengen van geluid en licht en geur en hitte. Maar de foto links, Khao-San bij nacht, is een begin. Probeer daar nu >30°, muziek uit allerlei hoeken en de geur van twintig eetkraampjes bij te denken en je hebt een aardig beeld.

Voor 60 baht liet ik me knippen. Hoewel de kapster geen Engels sprak lukt het mij over te brengen wat ze moest doen... De laatste keer dat ik bij de kapper was, was ook in Thailand, en nu was het tijd mijn wilde haren eens een beetje te kortwieken.

siam

Ik was ook maar weer eens naar Siam Square gegaan, het luxe winkelcentrum voor rijke Thais en westerlingen. De vorige keer had ik er mijn digitale camera gekocht, een van de betere aankopen in mijn leven. In de bus zat ik naast een Thaise met roze haar en een t-shirt met een groot hakenkruis en de naam van de bekende Oostenrijkse schilder. WTF?! Maar goed, op weg naar Siam Square dus.

De goedkoopste manier om er te komen is om vanaf Kho-San bus 47 te nemen en goed op te letten (of even te vragen!) wanneer de plaats van bestemming bereikt is. Het Sky-Trainstation is in ieder geval een goed herkenningspunt. Op de terugweg nam ik bus 79, en dan bij het zg. Democracy Monument op het knopje drukken. Herstel - er is geen knopje. Naast de deur gaan staan en de chauffeur wenken.

Voor ongeveer 10 baht ben je heen en terug, vgl. ongeveer 200 baht met taxi's. Als je in de bus stapt komt er vanzelf een conducteur naar je toe die vanuit zijn cilindervormige kassa en kaartjesapparaat een kaartje tovert. Het lijkt een eenheidsprijs te zijn, maar soms krijg je de vraag (naar ik aanneem) waarheen de reis voert.

kunst

In de Queen's Gallery is een tentoonstelling van hedendaagse Thais-Nederlandse kunst. Ter viering van de 400-jarige betrekkingen tussen Thailand en Nederland werden de werken getoond van drie Thaise kunstenaars in Nederland, en drie Nederlandse kunstenaars die in Thailand wonen. Barbaar als ik ben kende ik alleen Jan Montyn, die tegenwoordig Pataya woont. Jaren geleden las ik zijn levensverhaal in D.A. Kooijmans Montyn. Erg interessant overigens, van oostfrontstrijder tot beeldend kunstenaar.

Ik bezocht de tentoonstelling, en kreeg zowaar nog een rondleiding van een Thaise kunststudente. Als tegenprestatie vertaalde ik wat van Montyns gedichten vanuit het Nederlands in het Engels. Ik was verder overigens niet echt onder de indruk van zijn kunst. Alle kunstenaars toonden een mix van westerse en aziatische invloeden; mijn favorieten waren wel Morrakot Naksin en Sjoerd Bakker. Zeker de moeite waard.

Naast deze expositie waren er ook de werken van Thaise kunstenaars te zien, en daaronder was ook veel moois. Zeker de moeite waard. De Nederlands-Thaise expositie loopt overigens tot 14 maart, dus da's wellicht wat snel...

cowboy

Voor wat andere, eh, cultuuruitingen ging ik zaterdag naar Soi Cowboy, om Jon te ontmoeten. Soi Cowboy is een straat (soi) met daarin allerlei gogo-bars etc., en vol met prostituees, zie ook mijn beschrijvingen in augustus. [Vanuit Kho-San: neem de bus naar Siam Square, en dan de Sky Train naar station Asok. Soi Cowboy is om de hoek.] Ik ontmoete Jon in bar Country Roads, een min of meer normale bar. Daarna een bedroefend slechte partij pool gespeeld (maar ik won toch, die eightball kwam goed van pas).

Genoeg daarvan; we gingen verder naar Nana, een complex stampvol met disco's, bars en, met name, hoeren. De snelste manier om daar te komen vanuit Soi Cowboy is achterop een motor. Voor een paar baht rijdt een of ander Thai als een idioot om auto's en door rode lichten; goed vasthouden dus. Maar we kwamen veilig aan in Nana. We dronken er een biertje, en werden direct aangesproken door een meijsje. Toen duidelijk was dat we niet echt geinteresseerd waren in haar diensten, begon ze wat over haar werk te, eh, ouwehoeren. Ze bleek behoorlijk kieskeurig - no blacks, no indians, no fat men. Het wilde ook niet echt lukken met de klanten die avond.

Daarna was het tijd voor de onvermijdelijke gogo-bar; middelmatig knappe vrouwen dansen in hun ondergoed in een 'caroussel', te vergelijken met kippen in een roterend spit (maar dan met ondergoed :-). Het was matig interessant; Jon en ik bespraken interessantere onderwerpen zoals SCO, KDE vs Gnome, vim vs emacs enzovoort. Fotograferen was verboden; jammer.

Om twee uur sprong het licht aan. Een recent wetswijziging stelde middernacht als verplichte sluitingstijd voor, maar na protesten wordt dat nu een uur. Bovendien wil men het scherper gaan afdwingen. Een 'probleem' daarbij is dat het moeilijker wordt voor de politie om omgekocht te worden door bareigenaars. En dat omkoopgeld schijnt een zeer substantieel deel van het politiebudget te vormen. Het geld waarmee uniformen, wapens en voertuigen gekocht worden.

Dus... wat konden we doen, 's nacht na tweeen? Nou, er zijn ook nog allerlei illegale clubs/bars, die Jon natuurlijk kende. We kwamen 'soi 45' of iets dergelijks binnen door onder een rolluik door te kruipen en het magische woord te zeggen. Daar waren ook nogal wat mensen. en een Thaise karaoke-show. Dat bleek nog niet zo gemakkelijk, zelfs niet met de Engelse transcripties als ondertitels. Er zijn gelukkig geen foto's beschikbaar... Na nog wat meer biertjes was het uiteindelijk *licht* toen ik weer richting Kho-San ging. Een uur of zes, schat ik. Drie uur 's middags werd ik wakker.

week

Ongelooflijk - ik zit hier alweer een week! Zal vandaag Dan eens bellen om hem te ontmoeten. En een plan opstellen voor mijn verdere avonturen. Zoals als altijd is er veel te doen hier; en ik hou me nog in :-)

2004-03-11
 
BANGKOK - Koel vanwege de airco ;-) Ik sta hier in Gulliver's, de eerdergenoemde backpacker bar hier in Soi Kho San. Terwijl anderen zich bezighouden met het dansen met Thaise meisjes, grijp ik mijn kans bij de gratis(!) internet terminals. Ik kan helaas geen live plaatjes toevoegen... Oh well. Ik ben een beetje moe en ga zo slapen (<100 m van hier). Tot snel.

 
BANGKOK - Vandaag is het *bloed*heet, en waarschijnlijk nog warmer. Miljoenen auto's blazen hun uitlaatgassen in de atmosfeer. Ik ben verhuisd naar een hostel ongeveer twee meter naast het eerste ("Hello"); ik vond het wat vervelend geen warm water, stopcontacten enzo te hebben. Bovendien was het nogal vies. Maar mijn nieuwe stek is aardig. Ik kijk uit over soi Khao-San. De hele dag zie ik toeristen voorbij lopen in hun zojuist aangeschafte t-shirts of met de zojuist aangebrachte kralen in hun haar. Slenterend van CDs (100 baht ~ 2,5 euro) naar allerlei lekkernijen (bananenpannekoek, pad-thai, loempia's of gefrituurde sprinkhaan...). De straat is een chaos, en nu nog meer door de wegwerkzaamheden. Ik probeer m'n naam te vereeuwigen in het drogende beton, vooralsnog tevergeefs. Maandagavond kwam ik de landgenotes weer tegen, en we besloten wat te gaan drinken. En zo geschiedde het. Ze waren hier nog nooit eerder geweest en vonden het wel interessant om te zien hoe een en ander hier verloopt. Misschien moet ik wat foto's plaatsen om dat punt nog nader toe te lichten. Dinsdag werd een vroege avond; was toch nog wel erg moe van het reizen, kennelijk en sliep als een *blok*. Overdag nog wat rondgeshopt voor allerlei rommel zoals t-shirts. Woensdag was het ook aardig; ik besloot naar de rivier te gaan, en daar wat foto's te maken. Maar het was natuurlijk al veel te donker. En nu, donderdagmiddag, zit ik dit te typen in een internetcafe, voor 20 baht per uur. Vanavond hoop ik eindelijk Jon te ontmoeten; dat zou al eerder gebeuren, maar hij had wat tijdelijke financiele problemen ofzo. Het schijnt dat hij binnenkort toch maar Thailand gaat verlaten om ergens een *echte* baan te vinden; hier is geen vetpot. Iemand met een Bachelor's ofzo werkt hier vaak voor ca. 15000 baht per maand, ofwel zo'n 375 euro. Het leven is hier natuurlijk wel goedkoper, maar je bent natuurlijk wel "gegijzeld" in een lage lonenland als je dat doet. Zoals altijd is het gemakkelijk langer dan gepland in Bangkok te verblijven; de meeste dingen zijn spotgoedkoop, de mensen zijn vriendelijk, het eten is goed, enzovoort. Maar laat ik dat niet doen.

2004-03-08
 
BANGKOK/TAIPEI - Ik ben gisteravond in Bangkok aangekomen en werd om 07:30 vanochtend (lokake tijd) wakker.

Gisteren vloog ik van Sydney naar Taipei. De vlucht was redelijk; China Airlines heeft de ook het zg. in-flight entertainment systeem, waarbij er een kleine monitor zit in de rugleuning van de stoel voor je, en waarop je dan films kunt bekijken. Helaas heeft alles een periode van ongeveer twee uur, zodat je films drie of vier keer kunt zien.

De foto aan de linkerkant toont ongeveer het laatste wat ik zag van Australie. Jammer...

Maar genoeg getreurd, op weg naar Taipei! De Taiwanese hoofdstad heeft een nogal saai vliegveld, heel 'retro' in jaren-70 stijl uitgevoerd. Ondanks mijn smeekbedes bleek het niet mogelijk om een paar dagen in Taiwan door te brengen, en bleef mijn verblijf beperkt tot drie lange uren op het vliegveld. Nou ja, ik hoefde nu in ieder geval niet door de SARS-controle, waarbij men je temperatuur opneemt... ("bukt u even, meneer?"). Via een leuke puzzeltocht kwam ik uiteindelijk in het transfer-gedeelte van het vliegveld terecht. Mijn credit-card werkte niet (zie eerder), geldautomaten of wisselkantoren waren er ook niet. En mijn Australische dollars werden natuurlijk ook niet geaccepteerd, en ik had zo'n zin in een groot glas melk. Uiteindelijk kreeg ik wat groene thee van Yuko die in het Holland-park in Nagasaki werkt, en nu op weg was naar Nederland, onder andere om hutspot te eten! Arigato.

Na drie uren wachten een ijzige vertrekhal was het dan tijd om verder te reizen richting Bangkok. Na een vlucht zonder al te veel bijzonderheden kwam ik aan in de Thaise hoofdstad. Na de douane gepasseerd te zijn stortte de verenigde taxichauffeurs zich op mij. Typisch. Uit kostenoverwegingen (ha! Nederlander!) wachhtte ik echter even op wat meer rugzakkerige types, die natuurlijk ook naar Kho-San Road, 's werelds backpacker-hoofdstraat, moesten. En enkele minuten later deelde ik een taxi met twee Zwolse meisjes. Kho-San Road bleek nog rommeliger dan anders, want men had besloten de straat op te breken (zie de foto rechts)! Wat een chaos. Ik ben ingecheckt in het Hello-guesthouse. Na de relatieve luxe van Australie is het wel weer even wennen aan koude douches en nogal spartaanse slaaphokken. Ik ga vandaag op zoek naar wat beters. Gisteravond nog wat gedronken met de meisjes totdat ik echt bijna omviel van de slaap (ca. 03:00 's ochtends lokale tijd). Ik was zo'n 24 uur daarvoor opgestaan... En toch al weer zo vroeg wakker.

Ik vandaag m'n kleren eens laten wassen en een beetje relaxen. En ik zie net dat ik hier een domeinnaam kan registreren voor 99 Baht (2,5 euro) per jaar... Hmmmm.

Later meer nieuws.


2004-03-07
 
SYDNEY - Ik sta hier op het vliegveld van Sydney. Ik ben onwaarschijnlijk op tijd; over een uurtje vertrekt mijn vlucht. Samsung heeft hier internet-terminals neergezet. Het kostte 10 seconden om de "beveiliging" te doorbreken, en administrator te worden op deze wrakke windows doos. Locked-down browsers zijn *zo* vervelend. Oh well.

Ik ga nu nog even koffie drinken. Ik voel me nog wat sub-optimaal na een drinksessie gisteravond met de eerdergenoemde Duitse kok-filosoof en kamergenoot. En bovendien voel ik me wat treurig over het verlaten van Australie. Later meer.

Tot in Taipei en Bangkok!


2004-03-06
 
SYDNEY - Vandaag, zaterdag, regent het al de hele dag. Deprimerend weer. En ik wilde nog wel de was gaan doen... de televisie biedt me de keuze tussen een verregend dames-tennistoernooi en natuurlijk de GP van Melbourne. Niet echt interessant. Vanavond is de Mardi Gras, het schijnt een of andere parade te zijn, ben benieuwd. Maar mardi gras betektent toch "vette dinsdag"? En vieren ze dit ook niet in New Orleans? Nou ja, we zullen zien.

Ontmoette zelf nog wat Nederlanders; Brabo's! Keileuk zeg. Ik was al bijna vergeten hoe het is om Nederlands te spreken.

afscheid

Dit is mijn laatste dag in Australië. Morgen vlieg ik naar Taipei en Bangkok. Mijn plan was om een stop-over te maken in Taipei (Taiwan), en er een paar dagen te blijven. Mijn ticket stond dat toe. Maar ik kon hoog of laag springen, China Airlines wilde het mij niet toestaan. Ik ga een klacht indien bij mijn reisbureau in Nederland; zij hebben me tenslotte niet geleverd waarvoor ik betaald heb. Aanvankelijk mocht ik helemaal geen stop-overs maken. Maar uiteindelijk lukte dat wel. Ik heb nu slechts drie uur in Taipei; maar volgens berichten is Taiwan niet echt leuk, met name ook vanwege allerlei maatregelen rond SARS. De ziekte is er weer opgedoken.

Vandaag is dus mijn laatste dag in Australië. Raar idee. Ik heb het hier erg naar mijn zin; het is een prachtig land. Zoveel mooie dingen om te bekijken, zoveel ruimte. Ik kom hier vast nog wel een keer, er staan nog wel wat puntjes op mijn toeristische TODO-lijst, zoals Ayers's Rock. Maar eerst moet ik Australië verlaten, met pijn in het hart. Ja, ik voel me eerlijk gezegd behoorlijk gedeprimeerd. Ik wil hier blijven!!! *zucht*

Maandag om 01:00 sta ik in Bangkok, Thailand. Die stop-over mocht wel. Ik heb nog geen preziese (of zelfs maar vage) plannen daar. Ik denk dat ik wat bekenden ga opzoeken, zoals Jon en Dan, die ik eerder in augustus ontmoette. En daarna wil ik nog wat jungle zien. Ik twijfel over Myanmar (Burma), een beetje fout land, maar het lijkt me erg interessant. Kijkersvraag: hoe heet de Burmese voorvechtster van mensenrechten die daarvoor enkele jaren geleden de Nobelprijs ontving?

Ik ga ook naar Maleisië, denk ik. En ooit, ooit moet ik dan ook weer richting Nederland. Ik weet nog niet wanneer.

bidvector

Ik sprak met mijn kamergenoot Ryan, uit Bangladesh. Hij woont al zo'n twee jaar in Australië. Zoals de meeste Bangladeshi is hij (enigzins) moslim, maar gelukkig niet van het explosieve type. Mijn kleine reiskompasje toonde echter dat hij ook al twee jaar in 90 graden in de verkeerde richting aan het bidden was! Da's natuurlijk niet echt effectief... Maar ik heb hem de Juiste Weg(tm) naar Mekka gewezen, inshallah. Ik ben erg benieuwd naar de resultaten.

2004-03-04
 
SYDNEY - Warm, warm... vanochtend weer geprobeerd mijn vaste trimrondje hier op te pakken. Wat een martelgang. Maar het ging al wat beter dan gisteren.

So-ju

Ik zit nog steeds in het Dury House, het Koreaanse hostel hier in Darlinghurst Road, King's Cross. De straat is nog hetzelfde; overal dronken dwazen en stripbars met mannetjes die je naar binnen proberen te lokken. En vanuit duistere spelonken spreken uitgeleefde dames "you want a lady?". Uh nee, bedankt. Toch is het hier niet gevaarlijk.

Eerder schreef ik hoe moeilijk het is de Koreanen uit elkaar te houden, maar dat was natuurlijk overdreven. Er zijn zelfs veel bekekenden hier. Eun-Jin, Lynn, Ree-Han (Ryan) enzovoort. De eerste avond hier heb verhalen met hen uitgewisseld op het dakterras. Hun Engels bleek zich in diverse richtingen ontwikkeld te hebben. En meestal was het behoorlijk verbeterd.

Ik heb drie Koreaanse kamergenoten; een nogal dikke (met dito camera) die snurkt als een houtzagerij, en twee rustige studenten. Wat betreft dat snurken, tijdens een van mijn bouwvak-jobs in Melbourne had ik wat oordopjes bemachtigd, en die kwamen nu goed van pas! De andere twee nodigden mij uit met hen wat so-ju te nuttigen, Koreaanse saké, zeg maar. Ze bleken een hele voorraad aan kleine flesjes so-ju uit Korea te hebben meegebracht. De Koreanen hebben een voor westerlingen opvallende neiging tot delen. Of het nu voedsel is of bier of wat dan ook, ze drukken het bijna bij je naar binnen. Het geeft soms een wat ongemakkelijk gevoel (afhankelijk van wat er naarbinnen gedrukt wordt, en waar ;-), maar je wilt hun cultuur natuurlijk ook respecteren...

Na de so-ju dronken we nog wat biertjes, en sprak met een andere kamergenoot, een Duitse kok. Mijn Duits bleek niet echt toereikend voor existentiële vragen, maar ik deed mijn best. Gelukkig herinnerde ik me nog wat Nietzsche-citaten (uit het Groot Citatenboek natuurlijk); altijd handig. Was mich nich umbringt mach mich stärker, mijn favoriet.

Taipei

Ik ben er nog niet helemaal uit met China Airlines. Ik wil eigenlijk een paar dagen in Taipei (Taiwan) doorbrengen, maar dat blijkt nogal "lastig", in de bureaucratische betekenis van het woord. Volgens mijn ticketvoorwaarden is het wel mogelijk. Ik had gelukkig een e-mail bewaard waarin het reisbureau Fox Vakanties mij toezeggingen deed op dit gebied. En de dames hier op het China Airlines doen hun best, zo lijkt het. Maar hoe dan ook, morgen zal ik mijn ticket boeken om zondag ergens naartoe te vliegen. Misschien kan ik dan later Frits Bom, Pieter Storms en Willibrord Frequin inschakelen.

2004-03-02
 
SYDNEY - Terug in Sydney, waar het regent...

Na een lange nachtelijke busrit ben ik vanochtend aangekomen in Sydney. De busrit verliep voorspoedig en zonder incidenten. Enige uitzondering was dat twee passagiers voortijdig de bus moesten verlaten wegens het nuttigen van alcohol, hetgeen een boze buschauffeur en twee zeer verwarde Aziatische backpackers opleverde... Onderweg zag ik The In-laws, met Michael Douglas (waardeloos - gelukkig viel ik in slaap), en de nog steeds grappige Dumb and dumber met Jim Carry and Jeff Daniels. Die scene met die sneeuwbal blijft hilarisch.q

Ik werd zo rond half zeven vanochtend afgezet bij Central Station. Ik besloot maar weer naar het Koreaanse hostel te gaan waar ik eerder ook verbleef. Het is goedkoop, en redelijk schoon. (Al denkt Rob S. daar anders over, maar misschien liggen zijn standaarden hoger...). Ik besloot bovendien om de drie kilometer ofzo maar te gaan lopen; ik had weinig zin om bij de ingang van het hostel te gaan wachten, dat niet voor half acht geopend zou zijn. Zelfs bepakt en bezakt was het nog een alleraardigste wandeling.

En nu ben ik alweer ingecheckt in het Dury House. Er is nog niet veel veranderd, en ze kennen me zelfs nog :-) Wel is er een groot hek aangebracht rond het dakterras, ik vermoed dat er iemand afgevallen is. Maar ik heb nog geen bevestiging. Sommige Koreanen hier komen me ook bekend voor, maar dat zegt niet zoveel... Koreanen (en andere Aziaten) lijken allemaal in een beperkt aantal basisuitvoeringen geleverd te worden. Iedereen wijkt natuurlijk enigszins af van het platonische prototype, maar de verschillen zijn moeilijk te herkennen voor mijn westerse ogen. Mijn ingebouwde mechanisme voor patroonherkenning is nu eenmaal geoptimaliseerd voor westerlingen.

Ik heb morgen een afspraak met China Airlines, om mijn vervolgtickets te regelen. Daar waren wat problemen mee, maar het ziet er nu allemaal redelijk uit. Ik weet nog niet precies wat ik ga doen, en voor hoe lang.


2004-03-01
 
MELBOURNE - Een warme dag.

Op deze eerste maart bericht ik nog eenmaal vanuit Melbourne - om 19:00 uur vertrek ik per nachtbus naar Sydney, waar ik een uur of twaalf later aan hoop te komen.

Melbourne is een mooie stad; ik vind Sydney nog iets mooier (vanwege de ligging aan de baai), maar ik verkies Melbourne boven elke stad in Nederland. Zoveel ruimte, zoveel groen. En zo schoon; De Nederlandse steden zijn echt een vieze overbevolkte bende waar je geen twee meter kunt lopen zonder uit te glijden over hondenpoep of lege bierblikjes. Bah.... Waar is het toch misgegaan?

Tot ziens Melbourne, en tot ziens Cathriona...

Nu dus weer op weg richting Sydney, waar ik een paar dagen blijf. Daarna vlieg ik naar Taipei, Bangkok en Amsterdam. Wanneer ik precies waar ben is nog volstrekt onduidelijk. De problemen met het reisbureau lijken in ieder geval oplosbaar. Ik heb nog niet echt een reisplan opgesteld (dat doe ik meestal achteraf). Dat worden vast veel mooie foto's!

Tot binnenkort in Sydney!



Emacs, the UberEditor Powered by Blogger