BANGKOK - Warm, warm.

Net m'n koffie/toast/ei ontbijt gegeten (80 baht ~ 2 euro), en de krant gelezen (Bangkok Post, de tamelijk goede Engelstalige krant hier). Ik heb wat weinig foto's getoond de laatste tijd, hopelijk kan ik dat vandaag goed maken. Het is natuurlijk moeilijk om in de foto de totale ervaring over te brengen van geluid en licht en geur en hitte. Maar de foto links, Khao-San bij nacht, is een begin. Probeer daar nu >30°, muziek uit allerlei hoeken en de geur van twintig eetkraampjes bij te denken en je hebt een aardig beeld.

Voor 60 baht liet ik me knippen. Hoewel de kapster geen Engels sprak lukt het mij over te brengen wat ze moest doen... De laatste keer dat ik bij de kapper was, was ook in Thailand, en nu was het tijd mijn wilde haren eens een beetje te kortwieken.

siam

Ik was ook maar weer eens naar Siam Square gegaan, het luxe winkelcentrum voor rijke Thais en westerlingen. De vorige keer had ik er mijn digitale camera gekocht, een van de betere aankopen in mijn leven. In de bus zat ik naast een Thaise met roze haar en een t-shirt met een groot hakenkruis en de naam van de bekende Oostenrijkse schilder. WTF?! Maar goed, op weg naar Siam Square dus.

De goedkoopste manier om er te komen is om vanaf Kho-San bus 47 te nemen en goed op te letten (of even te vragen!) wanneer de plaats van bestemming bereikt is. Het Sky-Trainstation is in ieder geval een goed herkenningspunt. Op de terugweg nam ik bus 79, en dan bij het zg. Democracy Monument op het knopje drukken. Herstel - er is geen knopje. Naast de deur gaan staan en de chauffeur wenken.

Voor ongeveer 10 baht ben je heen en terug, vgl. ongeveer 200 baht met taxi's. Als je in de bus stapt komt er vanzelf een conducteur naar je toe die vanuit zijn cilindervormige kassa en kaartjesapparaat een kaartje tovert. Het lijkt een eenheidsprijs te zijn, maar soms krijg je de vraag (naar ik aanneem) waarheen de reis voert.

kunst

In de Queen's Gallery is een tentoonstelling van hedendaagse Thais-Nederlandse kunst. Ter viering van de 400-jarige betrekkingen tussen Thailand en Nederland werden de werken getoond van drie Thaise kunstenaars in Nederland, en drie Nederlandse kunstenaars die in Thailand wonen. Barbaar als ik ben kende ik alleen Jan Montyn, die tegenwoordig Pataya woont. Jaren geleden las ik zijn levensverhaal in D.A. Kooijmans Montyn. Erg interessant overigens, van oostfrontstrijder tot beeldend kunstenaar.

Ik bezocht de tentoonstelling, en kreeg zowaar nog een rondleiding van een Thaise kunststudente. Als tegenprestatie vertaalde ik wat van Montyns gedichten vanuit het Nederlands in het Engels. Ik was verder overigens niet echt onder de indruk van zijn kunst. Alle kunstenaars toonden een mix van westerse en aziatische invloeden; mijn favorieten waren wel Morrakot Naksin en Sjoerd Bakker. Zeker de moeite waard.

Naast deze expositie waren er ook de werken van Thaise kunstenaars te zien, en daaronder was ook veel moois. Zeker de moeite waard. De Nederlands-Thaise expositie loopt overigens tot 14 maart, dus da's wellicht wat snel...

cowboy

Voor wat andere, eh, cultuuruitingen ging ik zaterdag naar Soi Cowboy, om Jon te ontmoeten. Soi Cowboy is een straat (soi) met daarin allerlei gogo-bars etc., en vol met prostituees, zie ook mijn beschrijvingen in augustus. [Vanuit Kho-San: neem de bus naar Siam Square, en dan de Sky Train naar station Asok. Soi Cowboy is om de hoek.] Ik ontmoete Jon in bar Country Roads, een min of meer normale bar. Daarna een bedroefend slechte partij pool gespeeld (maar ik won toch, die eightball kwam goed van pas).

Genoeg daarvan; we gingen verder naar Nana, een complex stampvol met disco's, bars en, met name, hoeren. De snelste manier om daar te komen vanuit Soi Cowboy is achterop een motor. Voor een paar baht rijdt een of ander Thai als een idioot om auto's en door rode lichten; goed vasthouden dus. Maar we kwamen veilig aan in Nana. We dronken er een biertje, en werden direct aangesproken door een meijsje. Toen duidelijk was dat we niet echt geinteresseerd waren in haar diensten, begon ze wat over haar werk te, eh, ouwehoeren. Ze bleek behoorlijk kieskeurig - no blacks, no indians, no fat men. Het wilde ook niet echt lukken met de klanten die avond.

Daarna was het tijd voor de onvermijdelijke gogo-bar; middelmatig knappe vrouwen dansen in hun ondergoed in een 'caroussel', te vergelijken met kippen in een roterend spit (maar dan met ondergoed :-). Het was matig interessant; Jon en ik bespraken interessantere onderwerpen zoals SCO, KDE vs Gnome, vim vs emacs enzovoort. Fotograferen was verboden; jammer.

Om twee uur sprong het licht aan. Een recent wetswijziging stelde middernacht als verplichte sluitingstijd voor, maar na protesten wordt dat nu een uur. Bovendien wil men het scherper gaan afdwingen. Een 'probleem' daarbij is dat het moeilijker wordt voor de politie om omgekocht te worden door bareigenaars. En dat omkoopgeld schijnt een zeer substantieel deel van het politiebudget te vormen. Het geld waarmee uniformen, wapens en voertuigen gekocht worden.

Dus... wat konden we doen, 's nacht na tweeen? Nou, er zijn ook nog allerlei illegale clubs/bars, die Jon natuurlijk kende. We kwamen 'soi 45' of iets dergelijks binnen door onder een rolluik door te kruipen en het magische woord te zeggen. Daar waren ook nogal wat mensen. en een Thaise karaoke-show. Dat bleek nog niet zo gemakkelijk, zelfs niet met de Engelse transcripties als ondertitels. Er zijn gelukkig geen foto's beschikbaar... Na nog wat meer biertjes was het uiteindelijk *licht* toen ik weer richting Kho-San ging. Een uur of zes, schat ik. Drie uur 's middags werd ik wakker.

week

Ongelooflijk - ik zit hier alweer een week! Zal vandaag Dan eens bellen om hem te ontmoeten. En een plan opstellen voor mijn verdere avonturen. Zoals als altijd is er veel te doen hier; en ik hou me nog in :-)
-- djcb @ 08:29 | 0 comments