Dirk-Jan, 00:05 |

De laatste dagen heb ik doorgebracht in het noorden van Nieuw-Zeeland. Ik liftte van Auckland naar Whangarei, een stadje waar de nodige activiteiten zijn, maar door de overvloedige regenval is daar niet zoveel van gekomen... Ik verbleef in "Whangarei Central Backpackers"... dat ongeveer twee kilometer buiten het centrum van Whangarei gesitueerd was... Het was nogal 'familiair' opgezet, kinderen werden geborstvoed in de tv-kamer... Whangarei had gelukkig wel een goed tweehands boekenwinkel, zodat ik eindelijk mijn oude boeken kom omruilen. Voor $3 vond ik James Clavells The Noble House, 14xx pagina's en stond toch nog op m'n leeslijst. Na Ender's Shadow (Scott Orson Card biedt zowaar nog zijn excuses aan aan de bewoners van Rotterdam voor zijn sombere toekomstbeeld!) ben ik nu halverwege Dostovjeski's Crime and Punishment. En dat sluit natuurlijk goed aan bij mijn zondige leven ;-)

Gisteren weer teruggelift naar Auckland; ging tamelijk gemakkelijk. Alleen het laatste stuk trof ik een dronken (!) chauffeur. Hij bood gelukkig nog wel zijn excuses aan voor zijn kennelijke staat, en gelukkig stond het stadsverkeer geen al te woest rijgedrag toe, maar ik was blij heelhuids aan te komen! Gisteren niet meer zoveel bijzonders gedaan, wat doelloos rondgelopen, gelezen, ge-emaild etc.

The world is changed. I feel it in the water. I feel it in the earth. I smell it in the air. Much that once was is lost, for none now live who remember it.

Dirk-Jan, 22:56 |

Na Rotorua ben ik verder gelift naar Taupo. Liften gaat doorgaans vrij gemakkelijk in N-Zeeland, heb ik gemerkt; binnen 10 minuten was ik vertrokken. In Taupo een redelijk hostel gevonden; het was nogal druk daar, de enige plekken waren direct boven een bar... Hetgeen betekent dat voor 0200 uur 's nachts slapen vrijwel onmogelijk is. Nou ja, de enige oplossing is dus te zorgen wat te doen te hebben voor die tijd. Wel, ik ontmoette een Kiwi politieman (!), die kennelijk op undercover-missie was in het nachtleven. Hmmm... hij was niet echt kinderachtig met wodka. Samen met nog wat onbekenden nog wat rondgelopen in het stadje, in de wel zeer cheesy Holy Cow terechtgekomen, en uiteindelijk in bed. Na 0200 uur, wel te verstaan.

De volgende dag niet veel gedaan; vond het boek 'Enders Shadow' in de lokale boekenwinkel, en het speelt inderdaad (o.a.) in Rotterdam, zoals al gesuggereerd door een Israelische in Cambodja. Wauw - weer een mysterie opgelost. En weer de moeite genomen een beetje behoorlijk te koken; deels geslaagd. 's Avonds beetje vermoeid, en tamelijk vroeg naar bed (ondanks herrie); even na twaalven realiseerde ik me dat ik *jarig* was.

Wakker geworden op de 14e december leek het mij een goede dag voor een parachutesprong. Helaas, helaas... teveel wind. Uiteindelijk moest ik tevreden zijn met een tocht in een jetboot over het Taupomeer. Was ook spectaculair, maar toch wat minder... 's Avonds weer wat gedronken met politieman en wat andere voorbijgangers en passanten. En kwam zowaar Nederlanders tegen uit Rotorua, die nog getuige waren van mijn spectaculaire dodensprong tegen een dwarsbalk. Ze waren verbaasd me nog in levenden lijve tegen te komen!

15e december ben ik weer vertrokken richting het noorden, ik wil de noordpunt van Nieuw-Zeeland bezoeken. Maar eerst nog geprobeerd een parachutesprong te maken. Ditmaal was ik al op het vliegveld, op het munt mijn jumpsuit aan te trekken, toen het weer begon te waaien... *zucht*.... Dus het feest ging niet door.... de rest van de dag doorgebracht in een bus. Nog bijna beroofd, mijn rugzak was echter sterker... en dat alles op klaarlichte dag. En nog wat tijd besteed in een internetcafe, dat bleek te grenzen aan een Koreaanse karaokebar; onvoorstelbaar tenenkrommend gezang van mensen die dat niet zouden moeten proberen... Heden.

30 klinkt toch een stuk ouder dan 29, *zucht*. De afgelopen maanden waren een onverwachte kans om me nog een beetje onvolwassen te gedragen. En vooralsnog ben ik niet van plan dat te veranderen ;-) In ieder geval niet in de komende twee (nog maar twee!) weken voordat ik weer terugga naar Nederland, en me weer met wat serieuzere zaken moet bezighouden. Maar laat ik proberen een beetje van mijn wereldreiziger-gevoel te transponeren naar het dagelijkse leven in Nederland. Ik hoop dat het komende jaar net zo avontuurlijk wordt als het afgelopen jaar (dat wordt moeilijk!).

Dirk-Jan, 22:15 |