2005-10-30
 
wintertijd
HELSINKI - Zondag. Een uur vroeger.

Vrijdagavond begaf ik me met AC in het weekendse feestgedruis. In de stad was ergens een reggae-competitie, en ik had me laten overhalen die te bezoeken. *Helaas* was de rij voor het fraais nogal lang, net als de bossen ongewassen haar van veel der ongetwijfeld werkloze wachtenden ;-) Wij gingen verder naar wat andere bars, om tenslotte te eindigen in eentje vol met zonderlingen... Raar gekleed en opgemaakt. Duister en gothisch. Later realiseerde ik me dat het wellicht iets te maken heeft met Halloween...

Het ziet er overigens naar uit dat ik de komende tijd minder tijd heb om code te schrijven - mijn werk blijft erg technisch, maar programmeren zal wat meer een vrijetijdsbesteding zijn... nou ja. Nog steeds zijn er veel uitdagingen, en zoveel goede (en slechte) ideeën.

Zaterdag bekeken we Carlito's Way; aardige film met Al Pacino over een gangster (natuurlijk!) die ermee wil stoppen, na zijn vrijlating uit de gevangenis. En da's moeilijk - het beste is wellicht om een baan te zoeken in het buitenland, ver weg van de oude omgeving...

Deze week nog wat critical bugs weten op te lossen. We kregen een foutmelding (type 'hij doetut nie') over het versturen van mail via SMTP. Gelukkig is het hoofdkantoor van de ISP waar het probleem zich voordeed, slechts 100m van het mijne verwijderd, en ze waren erg behulpzaam. Sommige SMTP-servers interpreteren de RFC's nogal vrijzinnig (in dit geval het EHLO/HELO-commando). Toen ik het probleem kon reproduceren, was een oplossing snel gevonden - en hopelijk gaat het nu goed. Immers, wie weet welke andere SMTP-servers hun eigen interpretatie geven aan de MAY/SHOULD/MUST van RFC's. Ik probeer fundamentalistisch te zijn wat betreft de naleving - maar de 'echte wereld' vereist compromissen...

Deze week ook nog wat optimalisaties weten door te voeren, en anderen geholpen bij hun optimalisaties. Tijdens de implementatie van software moet natuurlijk wel aandacht besteed worden aan optimalisatie - geen 'domme' dingen doen, en geen ontwerp maken dat inherente performance-problemen heeft. Maar de nadruk moet erop liggen dat het ontwerp goed is, en de software correct functioneert. Daarna kan er geoptimaliseerd worden - en ik houd de volgende stappen aan:

Wat ik soms zie is dat her en der in een project wat dingen worden gekozen die sub-optimaal klinken - uiteindelijk blijken die optimalisaties bijna niets op te leveren. En na de stappen (enkele malen) doorlopen te hebben, is er wellicht geen laaghangend fruit meer; of geen duidelijke 'brandhaarden'. Gefeliciteerd! Dan komen we in het volgende stadium van optimalisatie.

Voorbeeld van de week: ik een bepaalde use case bleek dat de meeste tijd werdt doorgebracht met het vullen van de rijen (in een GtkListView); voor elke rij wordt een gtk_list_store_insert en een gtk_list_store_set gedaan, en beide sturen een GSignal - en dat kost veel tijd (dank u sysprof!). Deze twee aanroepen zijn echter eenvoudig te combineren in een gtk_list_store_insert_with_values (dank u Jorn!). Dat kost slechts één GSignal, en dat leverde ongeveer 20% verbetering op! Geweldig, laaghangend fruit!

Het is goed te zien dat goede profiling-tools nu beschikbaar zijn voor Linux. Volgende stap is het geheugengebruik... Er zijn wel wat programma's, maar erg eenvoudig zijn die niet te gebruiken (ik sprak eerder al over smaps). Deze week ontdekte ik echter exmap, een programma dat ongeveer dezelfde informatie biedt als smaps, maar in een wat eenvoudiger formaat (te vergelijken met sysprof). Hopelijk kan daarmee ook de geheugenhonger van programma's te lijf worden gegaan. In ieder geval is exmap erg precies - geheugengebruik in kB, tot zes cijfers achter de komma!


2005-10-25
 
schultze gets the blues
HELSINKI - Het wordt kouder; het vriest hier 's nachts al enkele graden.

Gisteravond zag ik Schultze gets the Blues, een film over een Oostduitse mijnwerker die met pensioen gaat, en dan de cajun-muziek ontdekt, en ook in de zuid-oosten van de VS terecht komt. Low-budget, maar met fraaie beelden van de saaiheid van zijn bestaan, en hoe hij de uitzichtloosheid weet te ontsnappen... Een film zonder dialogen, soms wat traag, maar zeker de moeite waard om te bekijken. Met dank aan Ann en het Goethe Instituut. Thuisgekomen zagen we The Bourne Identity, dat me herinnerde aan een ijzige bioscoop in Kuala Lumpur.

Vandaag hoorde ik van het overlijden van Rosa Parks, de zwarte vrouw die in 1955 weigerde op te staan voor een blanke man, in een bus in Alabama. Een daad van moed en verzet met grote gevolgen. Nou ja... zoals Wikipedia schrijft:

On August 30, 1994, aged 81, Rosa Parks was attacked and mugged in her Detroit home by Joseph Skipper. She had a total of $53 stolen from her. The incident created outrage throughout America. Parks said she had asked Skipper, "Do you know who I am?" Skipper, an African American himself, was reported to have stated he did know who Rosa Parks was when he beat her, but didn't care. Skipper was arrested, and eventually pleaded guilty to charges of assault and robbery before being sentenced to prison.

Eerder sprak ik al over wat gereedschappen voor het vinden van de langzame plekken in software: profiling, bijvoorbeeld over sysprof; dit artikel in RedHat Magazine geeft een aardig overzicht van een aantal andere. Ik ben gestart met het inzetten van oprofile, dat erg veelbelovend lijkt. Het is geweldig te zien hoeveel er verbeterd kan worden als je weet waar dat moet gebeuren. En oprofile kan tot op de regel in de broncode aangeven waar de tijd besteed wordt. Een aardig overzicht, ik kom er binnenkort nog op terug. (aardige introductie voor het gebruik van oprofile) Wie geïnteresseerd in performance-analyse (en verbeteringen!) moet zeker Federico's blog lezen.

Omdat ik altijd de allerlaatste versies van software wil hebben (zonder ze zelf te hoeven compileren), gebruik ik de Ubuntu Developer Releases, die elk half jaar uiteindelijk tot de nieuwe stabiele versie leiden. Vijfmaal daags bad ik: "sudo apt-get update && sudo apt-get dist-upgrade", om de allerlaatste dingen te krijgen. Het is dan ook erg frustrerend te moeten wachten totdat de ontwikkeling weer start voor de volgende versie (Dapper)... UPDATE: mijn gebeden zijn verhoord.


2005-10-23
 
homerista omar ja bartista badr
HELSINKI - Zondagavond.

Vrijdagavond bood een klein bacchanaal met een multinationaal gezelschap bij AC&A. Zoals gewoonlijk bleek het merendeel bij Nokia op de loonlijst te staan. Ik raakte in een verhitte discussie met een Duitser over de vraag of g++ met een magische parameter ook C-code kan uitspugen; ik meende van niet. De avond eindigde in Studio 51 (vervelende Flash), kennelijk genoemd naar Studio 54 in New York, maar dan een beetje minder...

Zaterdag en zondag waren wat rustiger; ik deed een beetje werk, las wat links en rechts. En op zaterdagavond keek ik samen met Ann-Christin naar de uitzending ter ere van het 50-jarig jubileum van het Eurovisie Songfestival. Dat was een stuk amusanter dan verwacht; topper was toch wel dit Belgische duo, dat de show stal in 1973 - en dat zelfs in 2005 nog niet in al te verregaande staat van ontbinding bleek.

Ik heb nog een aardige nieuwe feature in mijn blog; rechtsboven in de pagina is er nu de mogelijkheid om te zoeken in de mijn blog (via Google). Je moet echt op de knop klikken om te zoeken; natuurlijk zou een simpele Enter beter zijn, maar er schijnt geen eenvoudige, browser-onafhankelijke manier zijn om dat te doen (ie. met client-side javascript, zonder <form>... Oh, en ik heb ook een nieuwe .emacs online gezet.

Grappig: moon.google.com - en inzoomen ;-)


2005-10-21
 
het gaat goed met de wereld
HELSINKI - Weekeinde. Dat was weer een interessante week - veel hard werk, dingen afgerond en nieuwe dingen opgestart. De ontwikkelaars die een bèta-versie van de 770 ontvangen hebben, geven hun reacties op de maemo-mailinglijst, en met name positief :-) En da's fijn te horen, de mening van echte gebruikers die echt geld betaald hebben, is belangrijker dan die van verwende journalisten die elke week vijf nieuwe speelgoedjes ontvangen; al waren die eigenlijk ook vrij tevreden.

Ik werk en woon hier nu al bijna tien maanden - tien maanden in Helsinki. Vooralsnog bevalt het me prima (zoals ik al eerder geschreven heb). In het buitenland wonen betekent dat het elke dag een beetje is als op vakantie :-)

Ik heb met belangstelling gekeken naar het begin van het proces tegen Saddam Hoessein. Het is al weer bijna twee jaar geleden dat de sympatieke Iraakse president door de Amerikanen uit een of ander hol werd gehaald. Ik kan het me goed herinneren - ik zat in Melbourne bier te drinken ter ere van mijn verjaardag, toen de bebaarde leider op televisie verscheen. Een dictator minder in de wereld... volgens een rapport van de Verenigde Naties gaat het steeds beter met de wereld op dit gebied, o.a.:

Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn de verbeteringen nog indrukwekkender. Terrorisme schijnt de enige vorm van politiek geweld te zijn die in opkomst is, maar niet iedereen is het daarmee eens. Het rapport zoekt ook naar redenen voor de verbeterde omstandigheden. Democratisering wordt genoemd - zoals bekend voeren democratieën doorgaans geen oorlog met elkaar. [er is zelfs de zogenaamde McDonalds-theorie die stelt dat geen twee landen met McDonalds-restaurants ooit oorlog met elkaar voerden; die gaat echter niet meer 100% op sinds de oorlog met de Servië in 1998]. Dan er is het einde van de Koude Oorlog en kolonialisme, en de afschrikkende werking van wapens. En (niet verwonderlijk) zien de Verenigde Naties zichzelf ook als een belangrijke vredestichter en -handhaver... Interessant rapport.

In ieder geval - het lijkt niet allemaal zo slecht te gaan met de wereld. Gelukkig maar! Een goede gedachte om het weekeinde mee te beginnen.


2005-10-20
 
accolade ii
HELSINKI - Woensdag. Ann-Christin is weer terug uit Berlijn, en maakte een heleboel foto's. Tervetuloa!

De dagen worden korten, de nachten langer... de herst is aangebroken. Overdag schijnt de zon - best aardig, maar de temperaturen dalen al... Voor het eerst maak de Finse winter mee, vanaf het begin (ik kwam hier in januari). De duisternis mist haar uitwerking op mensen niet, zo zie ik om me heen. En Finnen zijn al zo introvert. Een reden daarvoor is misschien de Finse taal; die is niet zo eenvoudig. Elk woord ondergaat een hele reeks transformaties voordat het uitgesproken kan worden - tijd, plaats, beweging-in of beweging-uit, binnen of buiten, object of subject, enkelvoud, meervoud of partitief enkelvoud, bezittelijk of niet, stand van de maan,... en na al de transformaties is het dan toch nog fout - sorry - this one's irregular - ei! ei! ei! ahhhh!!!

Over duisternis gesproken - de laatste dagen nog wat getest met valgrind - een van de stukken gereedschap in mijn kist, naast bijv. sysprof (waarover ik eerder sprak) en strace. Met valgrind worden programma's in een virtual machine uitgevoerd, en er wordt wat extra boekhouding gedaan naar het gebruik van de functies voor allocatie/de-allocatie van dynamisch geheugen. Na afsluiting van het programma geeft valgrind dan een overzicht. En zoals bij boekhouden de beide zijden van de balans gelijk dienen te zijn, moet dat natuurlijk ook gelden bij het alloceren/de-alloceren van geheugen. [alloceren?! c-voor-e wordt uitgesproken als s, maar allokeren is lelijk...]

C geeft je veel vrijheid - inclusief de vrijheid om hele domme dingen te doen, zoals het niet vrijgeven van geheugen na gebruik: memory leaks. Zoals bekend is C een precisiewerktuig voor het maken van library's; voor het schrijven van applicaties zijn er betere keuzes. Als er dingen snel moeten gebeuren, kan C altijd nog ingezet voor dat deel.

Ik schreef mijn gnuvd al eens (een jaar geleden) als one-liner, terwijl de C-versie bijna 500 regels telt (gemeten naar het aantal ';'-tekens). Maar goed, de C-versie schreef ik dan ook om mijn socket-kennis een beetje op te vijzelen (in 2001).

Onze 770-software is wel bijna volledig in C geschreven, vanwege performance-redenen. Maar een van de (uiterst belangrijk ;-) programma's is een door mij geschreven shellscript, ha! (voor het opruimen van temp-bestanden). BTW, we zijn begonnen ontwikkelaars hun 770 te sturen; zo schrijft mijn collega Tommi.

Ik was niet erg onder de indruk van de tweede plaat Heavenseeker van het Duitse Galloglass, noch van de Michael Bolton-achtige soloplaat van Michele Luppi, in het dagelijks leven zanger bij het verder goddelijke Vision Divine. Laten we ons toch vooral aan de 101 Geboden van Power Metal houden!


2005-10-16
 
zondag
HELSINKI - Zondag; vandaag heb ik weer eens mijn trimrondje gelopen - dat was een tijd geleden! Het ging redelijk. Ik moet dat snel nog een paar keer gaan doen, voordat sneeuw en ijs dat tot volgend jaar april ofzo een stuk lastiger maken! Ik was behoorlijk kapot toen ik weer bij mijn huis aankwam, en terwijl ik hijgend de trap op liep naar de derde verdieping had ik plotseling een helder (satori!) moment: ik ken niemand die in een flat woont en op de eerst of tweede etage woont - het is altijd hoger. Raar... Een groot complot?

De laatste tijd luister ik veel naar filmmuziek. En, cheesy als ik ben, is het vooral veel van de überbombastische muziek, zoals die van Howard Shore (Lord of the Rings), Jerry Goldsmith (First Blood), Ennio Morricone (The Good, the Bad and the Ugly, The Mission), Hans Zimmer (Gladiator), James Horner (Braveheart) en natuurlijk John Williams (Star Wars, ET,...) [en ja - ze hebben allemaal nog voor honderd andere films gecomponeerd].

Neo-klassieke filmmuziek blijkt goed te functioneren als achtergrondmuziek als ik werk. En nu ontdekte ik dat de Nederlandse Gothen van Epica ook dergelijke filmmuziek hebben gemaakt - en wel voor kwaliteitsfilm Joyride met begenadigd actrice Georgina Verbaan... De muziek is niet slecht, ik kan me alleen nauwelijks voorstellen dat de muziek aansluit op de film...?

De rest van dit weekend heb ik wat gelezen, een beetje ontspannen, en een beetje gewerkt. En, belangrijk, ik heb mijn backlog van nog-te-beantwoorden email eindelijk weggewerkt. Vroeger kreeg iedereen dezelfde dag nog antwoord, maar tegenwoordig kan het best twee weken duren. E-mails verlaten mijn 'todo'-folder niet voordat ze afgehandeld zijn, en 'todo' is eindelijk weer (bijna) leeg. Applaus voor jezelf!


2005-10-14
 
häck
HELSINKI - Donderdag en vrijdage - lange werkdagen, negen tot negen. En van alles wat: vergaderen, code schrijven, Fins leren, telefoneren, e-mails beantwoorden, rapporten schrijven, ... Maar nu is het eindelijk gedaan, zodat ik me kan storten op m'n werk voor het weekend :-) AC is in Duitsland voor familieredenen, dus ik heb alle ruimte en tijd om me een beetje te ontspannen (met ander werk!)

Ik zie dat de Nederlandse wikipedia meer dan 100.000 artikelen heeft - gefeliciteerd! Een grote prestatie. Ik moet echter zeggen dat ik vaak de Engelstalige prefereer, zelfs voor 'Nederlandse' onderwerpen. Maar goed, het is een geweldige prestatie.

Als ik deze blog geschreven heb, neem ik nog een Vana Tallinn en dan ga ik slapen... Zzzzz..

Ik sprak al eerder over het optimaliseren van software, toen in het kader van geheugengebruik. De afgelopen dagen heb ik me echter gericht op de snelheid. Computergod Donald Knuth schreef ooit: "Premature optimization is the root of all evil". Met andere woorden - zorg er eerst voor dat je precies weet waar je programma de meeste tijd doorbrengt, en ga dat optimaliseren. Het 10x zo snel maken van een stukje code dat 1% van je totale tijd bedraagt is niet zo interessant. Maar hoe vind ik die interessante hotspots in de tienduizenden regels code?

Knuth is Amerikaan, maar wij hebben Edsger Dijkstra. Ik ontdekte dat de VPRO een online-video heeft van een interview met hem (uit 2001)

Maandag las ik Federico's blog (lees ook zijn presentatie) over sysprof. Sysprof is een programma dat een overzicht geeft van de processen op je systeem, en hoeveel tijd besteed wordt per functie. Een en ander wordt weergegeven in een boomstructuur, zodat ik functies kan 'uitklappen', en de tijd van de daarin aangeroepen functies kan zien. Heel erg handig. Federico's blog geeft een aardig overzicht van het gebruik. De user-interface is wat Spartaans, maar dat belette mij niet er zeer goed gebruik van te maken.

In een stresstest (goede manier om problemen te vinden!) van een bepaald stuk software, duurde het volledig starten 13 seconden. Met behulp van sysprof vond ik de boosdoener: elementen werden aan een lijst toegevoegd, maar eerst werd nog even gekeken of ze misschien al aanwezig waren door het nieuwe element met alle andere te vergelijken - een O(n2)-algoritme. Ik gebruikte een hash table om de zaak te versnellen. GHashTable zegt niets over de complexiteit, maar die is normaalgesproken O(1) (en O(n) in het slechtste geval). In ieder geval, de startup-time ging van 13 naar 3 seconden!

Het intellectueel interessante deel is natuurlijk het stuk tussen het vinden van de bottle-neck en het vinden van een oplossing. Da's soms makkelijk en soms moeilijk. Soms kan algoritmische complexiteit teruggebracht worden (zoals hierboven), soms is het het vermijden van het alloceren van dynamisch geheugen, soms kunnen in plaats van case-insensitive UTF-8 vergelijkingen ook normale strcmp's gebruikt worden, soms ..., enzovoort. Dit is het creatieve, leuke deel. Met name als het lukt :-)

Samengevat: sysprof is een nuttig stuk gereedschap. Ik vind het wat fijner werken dan, zeg, gprof; het vereist geen hercompilaties (maar wel een kernelmodule), en kan alle processen in het systeem bekijken. Het is bovendien een statische profiler (d.w.z., er wordt periodiek gekeken wat de processor aan het doen is). zodat de performance van programma's er ook al te zeer onder lijdt (zoals bij valgrind en vrienden - die ook erg nuttig zijn, overigens). Ondanks Knuths wijze woorden is het wel belangrijk bij het schrijven van software de performance een beetje in de gaten te houden; het kost altijd meer moeite om dat achteraf te doen, en als er oop ontwerpniveau geen aandacht aan besteed wordt, kan het erg lastig worden. In mijn geval - embedded software - is het ook niet mogelijk simpelweg snellere hardware te kopen...


2005-10-10
 
tartu
HELSINKI - Ik ben weer terug in Helsinki, na een weekend in Tallinn en Tartu (in Estland) met Ann-Christin.

Tartu is een oude universiteitsstad in het zuiden van Estland, en de tweede stad van het land, met ongeveer 100.000 inwoners. De russificatie is er minder zichtbaar dan in Tallinn, en Tartu (met name het stadscentrum) maakt een nette en vriendelijke indruk. Het heeft niets met verval of armoede of onveiligheid te maken, iets waarmee 'Oost-Europa' toch vaak geassocieerd wordt.

We verbleven in het Parkhotell, een hotelletje op loopafstand van het centrum; eenvoudig maar schoon en voordelig - zoals heel veel in Tartu. We lachten ons kapot in bars en restaurants. En ik liet zelfs voor minder dan de helft van de Finse prijs een flink deel van mijn hoofdhaar achter in een kapsalon. Nederlander op vakantie :-) We bezochten de *hoest* Ierse pub Wilde - men schijnt nogal trots te zijn dat er een een Estse naamgenoot is van de 19e-eeuwse Engels/Ierse bekendheid. Er is zelfs een beeld van een ontmoeting van de twee, die nooit heeft plaatsgevonden... Maar verder was het best aardig, net als jazz club Illegaarden of het Russische Rasputin.

Een heerlijk ontspannen weekeinde in Tartu, kan ik iedereen aanraden. En dan hebben we nog niet eens de omgeving verkend, of musea bezocht. Dat kan de volgende keer!

In Tallinn was ik natuurlijk al een paar keer geweest. Het is ook een fraaie stad om te bezoeken. Veel herinnert nog aan de tijden van de Hanze, en je kunt overal in 'middeleeuwse' (nou ja) sfeer eten. Tallinn heeft een beetje te lijden onder grote aantallen Finnen die ieder weekend de stad bezoeken om eens lekker goedkoop dronken te worden. Dat wordt al duidelijk zo gauw je de veerboot van Helsinki naar Tallinn betreedt! Hoewel de Finse euro's natuurlijk hartelijk welkom zijn, hebben velen ook wat negatieve gevoelens over de wekelijkse dronkemans (m/v) invasie. Te vergelijken met de gevoelens van de gemiddelde Spaanse badplaatsbewoner jegens de horden Nederlanders/Duitsers/Engelsen/... Ik weet niet of we voor Finnen aangezien werden, maar we probeerden dat zoveel mogelijk te vermijden, al ontsnapte af en toe nog een kiitos (dank u wel) onze lippen. De Estse taal is tamelijk verwant aan de Finse (en ongeveer de enige levensvatbare (Hongaars is een verre verwant)), zodat ik mijn bestellingen in Estland een beetje in het Ests kon doen. 1-2-3 is yksi-kaksi-kolme in het Fins en üks-kaks-kolm in het Ests, om een voorbeeld te geven.

Het was ook een weekend zonder computer. Weer eens wat anders! Achteraf had ik misschien mijn 770-proto mee moeten nemen, want in Estland zijn heel veel hot-spots voor draadloos netwerkverkeer - internettoegang is een speerpunt in Estland. Geen computers dus, maar er zijn altijd nog computerboeken Ik las de eerste helft van Robert Loves Linux Kernel Development. Een fascinerend boek. Zo wordt uit de doeken gedaan hoe slim de O(1)-scheduler in elkaar steekt. Er zijn wel algemene beschrijvingen, maar hoe het nu precies werkt, lees ik voor het eerst (voorbeeld hoofdstuk). En ik wist ook wel dat device drivers in top en bottom verdeeld zijn (de top-havlve handelt interrupts af - zo snel mogelijk - en delegeert langduriger werk aan de bottom halve), maar welke van de smaken bottom halves (softirqs, tasklets, work queues) nu te gebruiken in welke situatie? Ik begrijp er nu veel meer van! Voor wie niet weet waar ik het in vredesnaam over heb, is het waarschijnlijk niet zo'n knaller...


2005-10-06
 
chapter ii - the secret of life
HELSINKI - Donderdagavond.

Lekker gewerkt de laatste dagen. Ik was in staat om wat optimalisaties te doen in code die gebruik maakt van GtkTreeModel, GtkTreeView en vrienden. Een operatie die met een gtk_tree_model_foreach over de rijen itereert om een bepaald element te zoeken, zocht naar een bepaalde string; daarvoor kan gtk_tree_model_get gebruikt worden, die de string kopieert, Dat 's een nogal dure operatie, vandaar dat ik nu hashes van die strings gebruik - longs. Die hoeven niet ge-alloc'd/-free'd te worden. Dat scheelt!

GtkTreeView/GtkTreeModel is een fraai stukje werk. Het kost even tijd om te begrijpen, maar eigenlijk is het allemaal erg logisch. Een van de mensen die eraan gewerkt hebben is onze landgenoot Kristian. De meeste muziek beluister ik dankzij het werk van Jorn (die z'n blog weer eens moet bijwerken ;-), en onder andere Ronald. Verder, Python is Guido's idee, Postfix is door Wietse gemaakt, en Bram schreef Vim. Allemaal landgenoten - daar mogen we best trots op zijn!

Een aantal van mijn collega's gaat naar Boston voor de Gnome Developer's Summit. Ben benieuwd wat daar uit komt. Ik heb zelf andere plannen - ik ga met Ann-Christin naar Tartu in Estland, om haar verjaardag te vieren. Tartu is ook de woonplaats van de eerder genoemde Jorn, maar die is juist dit weekeinde, u raadt het al, in Boston. Nou ja, volgende keer beter. Ik hoop wat mooie foto's te maken in Tartu en omgeving...


2005-10-03
 
...by your command...
HELSINKI - Maandag.

Het weekend was bijzonder geslaagd - mijn belangrijkste doelstelling, nl. behoorlijk uitrusten, is gehaald! Zondag ben ik met AC naar een tentoonstelling gegaan over Japanse pop-art, en in het bijzonder manga geweest. Dat was erg aardig, hoewel de tentoonstelling niet al te groot was.

Vandaag weer eens lekker hard gewerkt, en flinke snelheidswinst weten te behalen. Ik was zo tevreden dat ik zelfs m'n laptop op kantoor heb laten liggen :-) Ja -- het is nog steeds hard werken bij Nokia, maar het is erg interessant. Zo ook schrijft mijn collega en hackerin Karoliina.

Ik ben sinds januari hier in Finland, en het bevalt me eigenlijk prima, zowel privé als zakelijk. Ik heb enige natuurlijk weerstand tegen BigCo's, en nu werk ik zelf voor eentje... Tot nu toe zijn de ervaringen echter erg positief; ik heb veel geleerd, en met name over veel dingen die ik heel erg interessant vind.

En wonen in het buitenland bevalt me ook prima. Er blijft toch nog een beetje dat 'vakantie'-gevoel, als ik al die rare opschriften en producten zie. Als ik mensen Fins hoor praten. Dit is vast niet het laastste land waar ik woon; ik heb in ieder geval geen plannen om terug te gaan naar Nederland. Maar hoelang ik hier blijf? Dingen kunnen snel veranderen, maar ik verwacht de eerste tijd nog wel in 'Suomi' te blijven.

Ok, genoeg voor vandaag, ik ga Battlestar Galactica kijken - dat wil zeggen, de 2003+-versie. Ik heb de oude serie (van begin jaren '80) vroeger met heel veel plezier bekeken, en moet erg wennen aan de nieuwe serie, die niet zo heel veel met de oude te maken heeft. Natuurlijk - de Vipers en Cylons zijn er nog steeds, maar verder...

[Kijkend naar de Cylon is het grappig te bedenken dat de producer van Galactica, Glenn A. Larson, later ook Knight Rider produceerde...]


2005-10-01
 
Mieleni minun tekevi, aivoni ajattelevi ...
HELSINKI - Zaterdag. Heerlijk, weekend :-) Na een wel zeer inspannende week kwam het weekend net op tijd. Maar een loodzware taak wachtte mij en Ann-Christin nog op de vrijdagavond: ons ontdoen van mijn voorraad Karjala. En we hebben gefaald. Reeds om elf uur 's avonds viel ik in slaap...

Ik heb eindelijk versie 0.9.3 van ttb teletekst browser uitgebracht. Er is niet zoveel nieuws te melden, maar ik heb wat kleine verbeteringen hier en daar, met name in de installatieprocedure. Wie voorheen problemen had om ttb te installeren, kan het nu nogmaals proberen...

Zoals ik eerder al meldde, heb ik een programmaatje geschreven voor het vervoegen van Finse werkwoorden. Met name natuurlijk om dat goed onder de knie te krijgen, maar ook om weer eens wat Java te schrijven; Java biedt me ook de mogelijkheid het programmaatje naar mijn telefoon te porten, zo schijnt het. Ik ontdekte echter een website, waarmee online werkwoorden vervoegd kunnen worden - in het Fins, het Nederlands of in een heleboel andere talen. Goed controlemiddel natuurlijk - al geef ik mijn pogingen natuurlijk niet op. Zowel het programmeerwerk als de tijd die het kost om al die vormen te leren... bekijk bijv. het aantal verschillende vormen voor het werkwoord gaan/mennä. Met bizarre vormen als de gebiedende wijs verleden tijd (huh?!)

Ik pikte Robert Loves boek "Linux Kernel Development" op uit de bibliotheek op kantoor. Erg interessant! Hoewel ik niet zo heel veel doe op kernelniveau, is het belangrijk ook daarvan van te weten - en in ieder geval is het erg interessant!



Emacs, the UberEditor Powered by Blogger