Zo, de Kite Runner heb ik ook uit (Nederlandse vertaling: De Vliegeraar). De film (die ik niet gezien heb) is waarschijnlijk bekender dan het boek waarop 'ie gebaseerd is. Het boek, geschreven door Khaled Hosseini, beschrijft het leven van Amir, een Afghaan die opgroeit in de jaren '70, na de communistische revolutie vlucht naar de VS, en jaren later terugkeert naar het Afghanistan van de Taliban om een oude schuld in te lossen die hem zijn hele leven al achtervolgt.

spoiler warning Het laatste derde van het boek, de missie in Afghanistan, was het spannendste deel; maar het plot steunt daar op zulke enorme toevalligheden dat het zijn geloofwaardigheid een beetje verliest. Verder, de brief van recentelijk-geletterde Hassan is veel te perfect; en tenslotte was het nogal voorspelbaar hoe het verhaal zou aflopen: de hoofdpersoon is ongewenst kinderloos, en hij wordt op een missie gestuurd om een wees uit Kaboel te redden. Rara, hoe zou dat aflopen?

Ondanks deze kritiekpunten vond ik 't best een aardig werkje - zeer beeldend geschreven, en het geeft een beeld van Afghanistan en de Afghanen, de culturele eigenaardigheden, achterstelling van vrouwen, etnische minderheden. De nadruk op trots en eer. En de ellende die het land al meer dan dertig jaar teistert.

Morgen (dinsdag) vlieg ik met AC naar Nederland; het is bijna anderhalf jaar geleden dat ik er was. Leuk om mijn vader, zusters en toenemende hoeveelheid neefjes en nichtjes te zien (de verkleinwoorden worden steeds minder toepasselijk). Behalve bezoekjes aan het oosten, westen en de hoofstad, zijn we ook van plan om Antwerpen te bezoeken.

Ik blog pas weer als ik terug ben – ik heb besloten geen laptop mee te nemen, teveel gesleep. Zo'n klein netbookje zou nog net gaan - maar ik heb geen klein netbookje :-)

Wat ik mis door deze week te gaan reizen is het jaarlijkse Vappu hier in Finland. Vappu is een Finse verbastering van de Walpurgisnacht, de nacht voorafgaand aan de eerste mei (een vrije dag hier). In de rest van Europa is er de associatie met heksen en duivels (zoals vereeuwigd in Goethe's Faust en Fates Warnings Night on Bröcken), in Finland gaat het met name om alcohol, met als belangrijk element daarbij het dragen van rare witte petjes. Die petjes zijn specifiek voor een bepaalde school of universiteit, en jaarlijks worden die uit de mottenballen gehaald om te dragen tijdens Vappu. De dag er na, de 1^e mei, brengt iedereen dan de dag door in een park, in Helsinki in Kaivopuisto. Dat park ziet er dan al snel uit als een vluchtelingenkamp, met dronken mannen en wildplassende vrouwen. De anders zo gereserveerde Finnen laten zich een beetje gaan… en tijdens Koninginnenacht/dag in Nederland verwacht ik geheel andere taferelen.

Zoals ik al zei, het lijkt het erop dat org-mode me wat productiever maakt bij het schrijven van blog-entries. 'Org-mode' is een uitbreiding voor de emacs teksteditor (zie de link) voor het organiseren van informatie. Die informatie bestaat uit doodnormale tekstbestanden, waarvoor org-mode allerlei trucs aanbiedt, zoals het invoegen van tabellen, lijsten, data etc.; uit al die gegevens kan ik dan weer een agenda samenstellen.

Bijvoorbeeld: ik heb een tekstbestand met daarin een aantal TODO-items:

*** TODO: melk kopen DEADLINE: <2009-04-28 Tue> *** TODO: band plakken DEADLINE: <2009-04-27 Mon>

In org-mode geeft wat fleurige kleurtjes aan 'TODO', 'DEADLINE' en de datum. Het aantal sterretjes aan het begin van de regel geeft de hierarchie in een lijst aan.

Ik kan automatisch een agenda genereren op basis van die TODO-items en hun deadlines. En dat doe ik veelvuldig. Ik kan ook op zo'n TODO-item gaan staan, en 'm markeren als 'DONE'; in org-mode hoef ik alleen maar C-c C-t te typen (Ctrl-c Ctrl-t), en mijn item past zich aan:

*** DONE : melk kopen DEADLINE: <2009-04-28 Tue> CLOSED: [2009-04-28 Tue 13:03]

Het verdwijnt dan uit mijn agenda.

Ik kan het ook automatisch naar een archiefbestand verplaatsen (C-c C-x C-s). Dit is maar een klein voorbeeldje van wat org-mode kan doen; voor de vele vragen 'maar kan ik ook…' zie de links, en de aldaar gelinkte uitgebreide documentatie en tutorials. Het antwoord is waarschijnlijk 'ja dat kan'.

Hoe dan ook, behalve voor TODO-lijsten, is org-mode ook een tamelijk comfortabele manier om documenten te schrijven, zeker in vergelijking met 'rauwe' HTML – dat deed ik tot nu toe. In org-mode gaat het allemaal net wat fijner, sneller. En als ik klaar ben, exporteer ik naar HTML, hetgeen ik dan kan invoegen als blog-artikel.

Deze week heb ik eindelijk Dostovjeski's De gebroeders Karamazov uitgelezen (merk op dat 'gelezen' ook 'gehoord als hoorboek' kan betekenen). Voor een echte klassieker opmerkelijk leesbaar. Ik kan natuurlijk niet veel over het boek zeggen dat Wikipedia niet reeds beter gezegd heeft, maar ik heb ervan genoten. Het kost wel wat moeite de 19e-eeuwse lange monologen te doorstaan, de af en toe zeer omslachtige manier om iets eenvoudigs uit te drukken. Maar het boek biedt zoveel (met name in de tweede helft), dat ik het van harte kan aanbevelen.

De filosofische bespiegelingen rond moraliteit en godsdienst zijn m.i. wel wat achterhaald – m.i. is theïsme geen voorwaarde voor moraliteit, en atheïsme leidt niet altijd tot krankzinnigheid. Godsdiensten zijn de belichaming van de moraliteit en zeden van een bepaalde cultuur, en niet andersom. De spanning die er bestaat tussen eeuwen- en millenia-oude godsdiensten en de moderniteit kan dan simpelweg verklaard worden als de spanning tussen culturen die door zoveel tijd gescheiden worden.

De bron van moraliteit moet m.i. eerder gezocht worden in de 'nuttige illusies' die evolutie en later cultuur ons gebracht hebben. Speltheoretisch hebben culturen met bepaalde overtuigingen, zeg, 'het is deugdzaam te sterven voor mijn stam' een hogere overlevingskans dan eenlingen, of culturen die bestaan uit individuen die slechts handelen uit direct-zichtbaar eigenbelang.

Ok – genoeg filosofie für Anfänger :-) De Gebroeders Karamazov is zeker aan te raden; er valt zoveel in te ontdekken– sommige passages zijn bijna filmisch (bijv. Dimitri's verwoede jacht op drieduizend roebel), satirisch (de rechtzaak), filosofisch (de Grand Inquisitor) of delirisch (Ivans discussie met een duivel) etc.

Het boek is natuurlijk ook een van de Grote Werken der Wereldliteratuur, en terecht. Maar om de een of andere reden krijgt je op school alleen de werken voorgeschoteld die toevallig in een taal geschreven zijn die je leert voor je examen. Voor het goed leren van een taal, al dan niet voor een examen, is het lezen van boeken in die taal erg belangrijk.

Maar je leest ook voor algemene ontwikkeling; en daarbij horen dan klassieke boeken. Maar wanneer die boeken niet in een van de paar vreemde talen geschreven zijn die onderwezen worden, dan tellen ze plots niet meer mee… Het is moeilijk te verdedigen dat het voor de algemene ontwikkeling beter is om een boekenweekgeschenk of een of andere suffe Franse novelle te lezen, dan iets van Homerus, Tolstoi of De Cervantes, al dan niet in vertaling… Misschien zou literatuuronderwijs moeten worden losgekoppeld van taalonderwijs? Dat is de stelling voor vandaag.

Tot nog toe is 2009 best een aardig jaar. Ik heb mijn trainingsprogramma een beetje opgevoerd, en ben klop klop in werkelijk uitstekende conditie, wellicht de beste ooit. Ik ga 3-4 keer in de week hardlopen; elke keer een kilometertje of 19-20 en daarnaast train ik nog wat in de fitnesskelder op kantoor, inclusief wat gevarieerde vechtsport. Volgende week, zondag 26 april ren ik de Länsiväyläjuoksu, een hardlooprace over 17,4 km. Vorig jaar liep ik ca. 1:30, dit jaar is mijn streeftijd ongeveer 1:20 – da's Vooruitgang. Tenminste, als het me lukt.

Twee weken daarna is het tijd voor de jaarlijkse Helsinki City Run, een halve marathon (21,1 km). Ik hoop daar in minder dan 1:40 binnen te komen – vorig jaar liep ik 1:47. Ik ben benieuwd hoe het gaat - ik ben zeker beter getraind dan vorig jaar, maar natuurlijk zijn er altijd omstandigheden zoals de 'vorm van de dag' en het weer.

Ik probeer vaak mensen te interesseren om ook te gaan hardlopen, en da's gelukt met een aantal mensen – de Lauttarunners. Veel mensen zijn niet echt dol op hardlopen, maar het blijkt dat het vooral om eraan te beginnen. Als iemand dan in staat is een paar kilometer te lopen, dan gaat het bijna 'vanzelf', dat wil zeggen, periodiek die schoenen aantrekken en een rondje gaan lopen. En met het aanbreken van de lente, zelfs in Finland, gaat het steeds beter – wat is er mooier dan in het zonnetje te lopen, door de bossen, langs het water. Na verloop van tijd loopt men dan ook door regen en sneeuw, mist en ijzel en vorst. Met enige trots kan ik zeggen dat ik ongeveer 5 mensen heb kunnen motiveren om te gaan hardlopen en deel te nemen aan de Helsinki City Run dit jaar – en ik verwacht dat ze het allemaal met glans zullen doorstaan.

Na deze twee races ga ik trainen voor de wat langere afstanden - ik wil dit jaar nog een of twee marathons lopen.

Ik werk ook nog steeds bij Nokia. Ik werk tegenwoordig bij Nokia Research; veel interessante projecten; gelukkig blijken veel van de technologie die ik de afgelopen twintig jaar heb opgepikt, nog zeer nuttig en praktisch, en niet alleen als 'fundament' maar als 'dagelijks nuttig'. Voor wie nog twijfelt kan ik daarom zeker aanraden de 'klassiekers' van de informatietechnologie te leren, en niet (alleen) de hippe-technologie-van-de-maand. Toegegeven, misschien is er enige selection bias hier…

Sommige 'productiviteitsblogs' hebben nogal problemen met het concept multitasking. Het idee is dat je je altijd concentreert op een enkel ding: Unitasker. Da's goed advies, maar er zijn uitzonderingen. Bijvoorbeeld, telefoneren (hands-free!) tijdens de afwas is een nuttige twee-in-een. Een andere is het beluisteren van audioboeken tijdens het hardlopen - en dat doe ik dan ook veelvuldig. Er zijn veel bronnen voor audioboeken op het internet; een goede gratis bron is Librivox, dat door vrijwilligers ingesproken versies van klassieke boeken aanbiedt. Niet alle vrijwilligers hebben de meest geschikte stem, en ik wil ook niet altijd eeuw(en)oude boeken beluisteren, maar ik kan het zeker aanraden. Een andere bron zijn podcasts op allerlei gebied. Dankzij audioboeken heb ik ongeveer 2-3 uur leestijd per dag, bijna alles in 'verloren' tijd zoals wachten, winkelen, forenzen - en hardlopen.

Eind april kom ik naar Nederland; aanvankelijk was een van de directe redenen om mijn paspoort te vernieuwen, maar dat heb ik inmiddels bij de ambassade kunnen doen. Dus nu wordt het een zuiver plezierbezoek, om mijn familie weer eens te zien, koninginnedag etc. Bijna anderhalf jaar sinds mijn laatste bezoek aan Nederland; ben benieuwd of er veel veranderd is.