seventh wonder
Mijn favoriete album van 2008 is Mercy Falls van het Zweedse Seventh Wonder, en ze komen naar Helsinki op 26 juli! Seventh Wonder en in het bijzonder dit album kan onder het genre progressive metal geschaard worden. Eigenlijk zou dat genre natuurlijk voortdurend op iets progressiefs, iet nieuws moeten duiden, maar in de praktijk lijkt het labeltje op een bepaalde soort muziek geplakt te worden, die zich wel ontwikkelt, maar langzaam. Het genre bestaat al minstens twintig jaar, en heeft zich natuurlijk al weer onderverdeeld in n subgenres. Hoe dan ook, de muziek die Seventh Wonder maakt heeft een aantal van de essentiële kenmerken: grote rol voor gitaren en drums, nadruk op melodie en composities, complexe, meerlagige muzikale arrangementen. Daarbij komen dan nog het keyboardwerk voor extra melodie, en tenslotte een krachtig zingende zanger.

Een andere veelgebruikte tool is het 'conceptalbum' – een plaat met een verhaal. Ik hou daarvan, zoals ik meer van romans hou dan van verhalenbundels. Mercy Falls vertelt het verhaal van een coma-patient na een auto-ongeluk, liefde, verraad, en het vinden van een plek in de wereld. Het verhaal kent meerdere lagen, en het is niet altijd direct duidelijk wat alles betekent… Luisteraars hebben een uitgebreide discussie over de details van dit verhaal. De bassist van de band geeft af en toe hints.

Een van de problemen met conceptalbums is dat ze vaak (korte) gesproken secties hebben, of teksten die wat vreemd lijken buiten de context van het verhaal. Als ik dit muziek dus beluister zonder koptelefoon en anderen kunnen meeluisteren, kan dit tot tenenkrommende situaties leiden… Om de een of andere reden is het acceptabel om naar muziek te luisteren zonder enige betekenis, maar als iemand iets te melden heeft, dan wordt het al gauw cheesy of belachelijk.

[Toegegeven, sommige bands (ik kijk naar jullie, Rhapsody) plaatsen hun teksten in een Tolkien-wereld, en zingen over het doden van draken en demonen enzo. Steelgods of the last Apocalypse of The Mystic Prophecy of the Demon Knight – da's nauwelijks onzinniger dan de gemiddelde hit₂₀₀₉ en de muziek is beter. Maar als ik in gezelschap aan dit soort muziek wordt blootgesteld, is enig schaamrood toch moeilijk te vermijden…]

Goed, de muziek, daar gaat het uiteindelijk om, en dat is de reden dat Mercy Falls mijn favoriete album is voor 2008. Het heeft alles – de sterke melodieën, de emotie. De geweldige zanger wiens krachtige en zuivere stem werkelijk door merg en been gaat — FATHER!. Er is geen slecht nummer te vinden op de plaat. De emotionele nummers gaan door merg en been, terwijl de energiekere echt opwekkend zijn - energiek genoeg voor mijn verzameling hardloopmuziek – zo'n zes uur muziek met als doel me te inspireren tot grote sportieve prestaties.

Ok, genoeg over Seventh Wonder. Ik kijk er naar uit om ze te zien, eind juli! Het genre is niet zo grootschalig populair, dus deze topband kan ik een kleine club voor 7 euro spelen…

-- djcb @ 18:59 | 0 comments