BANGKOK - Heet, bewolkt.

Ik schijn hier maar niet weg te kunnen komen. Maar nu ga ik toch echt. Dagen beginnen op elkaar te lijken en da's geen goed teken.

country roads

Ik ontmoette Jon (die zich lastig laat fotograferen) in Country Roads, de enige, laten we zeggen, conventionele bar in Soi Cowboy. Een duffe Thaise bands speelde evergreens terwijl de verveelde bezoekers hun heil zochten bij de pooltafels. Geen plek om al te lang te blijven. Dat deden we dan ook niet; we gingen naar een kantoor nabij om Command and Conquer te spelen, samen met nog een Amerikaanse expat. Ik kende het spel, maar had het nooit gespeeld. Het duurde even voordat ik het onder de knie had, en toen konden we gedrieen on-line wat anderen nucleair uitschakelen. Ha! Dat kostte natuurlijk wel enkele uren.

Waarna het de hoogste tijd was om weer wat te gaan drinken. We werden met open, eh, armen ontvangen bij een van de go-go-bars. Ik stelde vast dat het me weinig deed, de paaldanseressen (geen foto's). Nou ja, het is niet *vervelend* om te zien ("beter dan een zieke koe", zou m'n vader zeggen), maar da's ook alles. Dus snel weer vertrokken voor een partijtje poolbiljart tegen een random Thai. Ik speelde een stuk beter dan de vorige keer, maar verloor nipt. Ik sprak wat met wat expats, die hier al jarenlang wonen, elk met dezelfde verhalen. Je kunt hier ook *te lang* blijven, laat ik dat maar niet doen.

bauer

De volgende scene is in soi 39, als ik me goed herinner. Na twee uur 's nachts, illegaal dus, kruip onder rolluik door enzovoort. En wat daar gebeurde... ik ben er niet trots op. Ik probeerde Thaise Karaoke! Veel van de karaoke-video's hebben naast de Thaise tekst ook de Latijnse transcriptie (nu klopt die transcriptie niet echt, maar da's een ander verhaal). Ik probeerde te zingen, in het Thais, op basis van de transcriptie. In mijn dromen ontpopte ik mij toen als de nieuwe Thaise Frans Bauer. De werkelijheid was wat anders. Nou ja. Niemand kent me hier. Bijna niemand.

Uiteindelijk werd het weer licht, ik nam een taxi en viel op mijn bed in een diepe slaap, om laat in de middag weer wakker te worden van de trommelgeluiden hier op straat. Om wat bij te komen wat Thaise rode curry in kokosmelk gegeten. Wat heet!!! Het duurde een kwartier voordat mijn mond het sein brand-meester kon geven, na tevergeefs blussen met een Singha en een bananenmilkshake.

's Avonds nog wat sofware geschreven, biertje gedronken en vroeg onder de wol.

wherever i may roam

Nog een paar weken en dan ben ik weer in Nederland. Waarschijnlijk. Na de tijd in het buitenland is het moeilijk me voor te stellen hoe het weer is in Nederland. Dat kost wel een dag of twee, denk ik. Het is goed mijn familie weer te zien, en het is vast de gemakkelijkste plek voor werk, maar verder.... Verder is er weinig dat me naar Nederland doet verlangen. In Australie is alles zo schoon, en groen en er is zoveel ruimte. Overal zoveel prachtige natuur en landschappen. Hier is het ongeveer het tegenovergesteld, maar de stad *bruist*. Elke dag van de week kun je tot 's avonds laat eten, en tot 's ochtends vroeg uitgaan. Maar goed, het is hier eigenlijk veel te warm en vies.

Ik kan me nog herinneren dat ik vorig jaar weer in Den Haag kwam na vorige reisavonturen. De tranen schoten me bijna in de ogen (als ik geen Hagenees zou zèn), wat een ramp.

Zojuist 23 e-mails geschreven aan 12 nationaliteiten. Pfffff... Tijd voor een biertje, zou ik zo zeggen. De vele emails uit verre streken geven het leven nog een "reis"-tintje, zelfs als ik terug ben in Nederland.

-- djcb @ 16:36 | 0 comments