terug naar huis
HELLENDOORN / WUPPERTAL / HELSINKI - Na ons verblijf in Den Haag zijn we teruggereisd naar Hellendoorn, voor wat laatste uren familiepret. Een totaal andere wereld, daar in het oosten van Nederland, waar ik ben geboren en getogen. In Den Haag is alles vol. Gebouwen en mensen. En demografische ontwikkelingen hebben witte Nederlanders tot een minderheid gemaakt in het straatbeeld. Nou ja, zoveel zal er niet veranderd zijn sinds september, maar het viel op. In Finland is het een beetje anders.

Den Haag is natuurlijk meer dan alleen vol. De residentie kent ook een rijke historie die zich uit in vele oude en deftige gebouwen. En hoewel het stadscentrum zo druk is, zou je bijna vergeten dat het ook vanuit het centrum maar enkele minuten lopen is naar het Haagse Bos, en het is niet voor niets dat de koningin daar woont. Je kunt er ook heerlijk hardlopen.

Hellendoorn mist de oude gebouwen en ook de historie is niet rijk. Bos is er echter volop. We fietsten wat rond en genoten van de frisse lucht, zo nu en dan afgewisseld met boerenlucht. Zoveel ruimte. Maïsvelden, bomen, boerderijen. Hellendoorn was ook de laatste stop in onze voorjaarstoernee door Nederland. Nederland beviel me prima, moet ik zeggen. Zoveel te zien, zoveel te doen. Tijdens mijn bezoek in september ontmoette ik nogal wat onvriendelijke landgenoten, maar ditmaal was iedereen behulpzaam en beleefd. Ik kan Nederland dan ook van harte aanbevelen als vakantieland (maar ik wil er niet wonen).

Van Nederland ging het naar Duitsland, met de Eurolines-bus. De Slowaakse chauffeurs verzonnen nog een extra post 'bagage-kosten', maar waren met 2 euro al tevreden. Enkele uren later kwamen we aan in Wuppertal, voor een kort bezoek aan Ann-Christins tante en oom. Wuppertal wordt gedomineerd door een kabelbaan ('Schwebebahn'); ik vond het een nogal monsterlijk gevaarte, maar hij stamt uit 1901(!), en moet de stad destijds een hypermodern aanzien gegeven hebben. Het stadshart vond ik niet zo fraai, maar het huis waar we verbleven gaf een prachtige uitzicht over het dal, waar ooit de wieg stond van Horst Tappert.

En nu zijn we weer op weg naar huis. Naar Helsinki. Terwijl ik deze woorden typ vlieg ik enkele kilometers boven de Oostzee, onzichtbaar onder de wolken. Het was een goede week. Heel ontspannen - grotendeels zonder elektronica eigenlijk, Dat komt de aankomende week weer. Er staan grote plannen op stapel (en kleine).

Ik ben m'n vla vergeten in een Wuppertaler koelkast. Grmphfff.

-- djcb @ 21:31 | 0 comments