mindcrime
HELSINKI - Dinsdag -- hoogste tijd om mijn blog weer eens bij te werken. Bijna twee weken geleden sinds ik voor het laatst wat schreef. Ik heb veel gewerkt, en genoten van een heel lang paasweekend. En weer vol energie :-) En da's ook nodig.

Ik ben begonnen met een todo-list met taken en data, en probeer die dagelijks af te werken. Voordat ik bij Nokia in dienst trad, maakte ik nauwelijks gebruik van een agenda. Maar nu is het vrijwel onmogelijk om zonder elektronische hulp mijn werk te doen. Gelukkig is die elektronische hulp er ook. Ik ben niet zo'n liefhebber van MS-Outlook, maar een ding dat prima functioneert is het synchroniseren met mijn telefoon. Dat wil zeggen - een kwartier voor elke vergadering begint, waarschuwt m'n telefoon mij. En waar synchronisatie allerlei gepruts met (dure!) kabels betekende, gaat dat tegenwoordig eenvoudig met Bluetooth. Zo gauw m'n telefoon inde buurt komt, worden automagisch alle nieuwe afspraken etc. bijgewerkt.

Excercise for the reader: probeer dit werkend te krijgen met multisync/opensync/...

Ik ben ook begonnen aan wat tamelijk intensieve coding-sessies, waarover ik binnenkort wat meer zal vertellen. Het is in ieder geval een goed gevoel weer een wat echte C te schrijven. Ondanks de verdiensten van haar opvolgers, is C nog steeds het krachtige precisiewerktuig, waarmee software in elke gewenste vorm gekneed kan worden. Zolang het maar gedisciplineerd gebruikt wordt. Ik las met interesse over D, waarnaar Philip verwees. Maar voorlopig houd ik het maar bij C, en wellicht maar weer eens C++/Boost.

De keuze tussen C, C++ of D... Mogen mijn problemen nooit groter zijn.

Ik heb de neiging weg te zinken in deep-hack-mode als ik code schrijf, maar ik heb ontdekt dat het beter is om na een uur of twee eens te stoppen en wat anders te gaan doen. Dat zijn de momenten dat het Grote Geheel helder overzien kan, en de juiste ontwerpbeslissingen kan maken. Als ik te lang blijf coden is er een niet geringe kans dat ik tot een goede implementatie van een slecht idee kom...

...een van de dingen die aardig goed functioneert is het bekijken van wat tv-series. In het DVD-tijdperk zijn hele seizoenen van veel goede en slechte series in een klap beschikbaar. Momenteel ben ik het eerste seizoen van Lost aan het afwerken, de serie rond de lotgevallen van de overlevenden van een vliegramp, die op een verlaten eiland zijn gestrand. Natuurlijk is het allemaal niet zo realistisch - maar op de een of andere manier wil ik dan toch ook die volgende episode zien. Wordt vervolgd.

De beste metalplaat van de jaren '80 is zonder twijfel Queensrÿche's Operation: Mindcrime. Na 18 jaar wachten (!) is er nu deel 2. Maar wat een teleurstelling. Het is best aardig, en best leuk om een duet te horen van Geoff Tate met Ronnie James Dio. Maar is dit alles?! En oude interviews vertelden de bandleden dat ze bij het maken van deel 1 elke laatste restje inspiratie gebruikt hebben. Ik begrijp nu wat ze daarmee bedoelden.

Misschien moet ik 'm vaker beluisteren.

-- djcb @ 00:39 | 2 comments