careless whisper
HELSINKI - Ik ben geen computer. Ik ben een mens van vlees en bloed en heb gevoelens, ongeveer zo als iedereen. Die werden de afgelopen dagen erg op de proef gesteld. En nu nog. Mijn woede zakt een beetje, mijn teleurstelling blijft.

De afgelopen week was erg druk; nu begin ik mijn blog meestal met de opmerking dat ik het druk heb ;-) maar nu was het het nog meer dan anders. Nog een week zo, en dan zou het een beetje af moeten nemen... er staan nog wat grote items in mijn lijst voor volgende week, hopelijk kan ik dit weekeinde al wat voorbereidingen doen...

dapper

Ik gebruik de bleeding-edge-versie van Ubuntu, Dapper. Dat betekent dat ik meermaals per dag de allerlaatste software die beschikbaar is, kan downloaden. Leuk natuurlijk, maar ook een beetje onzinnig ;-), het zijn natuurlijk allemaal micro-stapjes die veranderen. Maar soms veranderen er natuurlijk ook grotere dingen. Deze week was het de nieuwe kernel (2.6.15, nog niet eens 'echt' uitgebracht). Nu gebruik ik doorgaans mijn zelfgebakken kernels, maar ik merkte dat mijn geluidskaart niet meer werkte; reden was dat /dev een beetje kapot was, omdat 2.6.15 ook een nieuwe udev vereiste, die niet goed werkte met de oude... (interessant om te zien wat er allemaal kapot gaat als /dev/null niet bestaat...) *zucht*.

Dus overgeschakeld naar 2.6.15, maar die wilde niet booten, enzovoort.... Moraal van dit verhaal: gebruik geen bleeding edge als je geen tijd/zin hebt om problemen zelf op te lossen - gebruik Breezy. Voor mij werkt het een beetje anders; als er wat fout gaat is er ook weer altijd wat te leren, en ik ben nu een stuk wijzer wat betreft udev en mkinitramfs...

eric

Martin wees me op de grootheidswaanzin van Eric S. Raymond:

Eric als Microsofts grootste nachtmerrie (in een brief aan Microsoft): If you had bothered to do five seconds of background checking, you might have discovered that I am the guy who responded to Craig Mundie’s “Who are you?” with “I’m your worst nightmare”, and that I’ve in fact been something pretty close to your company’s worst nightmare since about 1997.

Toen iemand opmerkte dat dat wellicht wat aanmatigend was, antwoordde hij, in al zijn bescheidenheid:

I try not to have a big ego about this. [...] This is something that is hard to talk about without sounding mystical. I sometimes feel almost as though I’m a sort of sense organ or mirror that the hacker community grew in order to see itself more clearly. To the extent I ended up “leading” or became a culture hero in that process, it was because the community desperately needed someone to do it and pulled me into the role, shaping me to fit in the process.

Maar Eric is veel meer dan de naam die Bill Gates gilt als hij 's nachts badend in angstzweet wakker wordt. Eric is een supermens.

Eric als intellectuele superheld: For me, that’s adventurers’ clothing, sort of Indiana Jones lite — except I liked that look before the movies. I can make it work because I’m a muscular guy with a strong physical presence; people look at the way I dress and carry myself and then aren’t very surprised to learn that I’ve lived on three continents, visited over fifteen countries, been fluent in three languages besides English, and that I’m a serious martial artist who can fight hand-to-hand in any of three styles or with sword or pistol [...] There’s a subtler message in there as well. I’m an intellectual, a thinker, a geek. I could dress to emphasize that, but why bother?

Maar ja, een supermens is toch ook maar een mens... Eric is veel meer dan dat:

Eric als meerdere goden: The Gods taught me these things while I was being some of them. Usually I've been the Horned Lord (Pan/Cernunnos/Freyr/Krishna). Occasionally I've been the Trickster (Coyote/Mercury/Loki/Eris) or the Sage (Thoth/Merlin). Just once, by accident in a martial-arts class, I have been the Warrior (Thor/Indra/Cuchulain).

Eric, je 15 minuten roem zijn nu toch echt voorbij. Het wordt allemaal nog wat wat lachwekkender voor wie hem wel eens in het echt gezien heeft, 'muscular guy'?! Ik word bijna onpasselijk als ik aan zijn Sextips for Geeks denk...

misc

Nog even terugkomend op mijn verhaal over Gazpacho/libglade; de vertraging bij het opstarten blijkt behoorlijk mee te vallen, zelfs op onze 770-hardware. Een hindernis minder om dat te gaan gebruiken.

Ik ontdekte het Deense Wuthering Heights; heerlijke heavy metal, een beetje a-la Rhapsody, maar met nog meer schaamteloos pakkende melodieën (Schots geïnspireerd), en met dezelfde maatschappelijk geëngageerde teksten over hobbits en zwaardvechten. Klasse!

Far from the madding crowd

-- djcb @ 20:55 | 0 comments