HELSINKI - Maandag. Het zonnige weekendweer is ten einde, net als het weekeinde zelf. De grauwe werkelijkheid dringt zich op... Vandaag weer eens wat aan het code-reviewen geslagen, altijd een interessante activiteit, maar zeker niet om hier veel woorden vuil aan te maken. Het weekeinde was een stuk interessanter.

Vrijdag ging ik naar Tallinn, met de langzame boot - drie uur op de Meloodia. Ik had mijn ticket telefonisch geboekt, mijn naam acht keer in diverse richten gespeld, en op mijn ticket stond DIIRK PENEMA! Maar goed, ik kon aan boord. Ik verwachtte eigenlijk een schip vol met lallende Finnen, maar dat viel erg mee. Het schip was niet erg vol, en ik kon een behoorlijk eind lezen in mijn boek - totdat een bandje Finse liedjes speelde, en bleek dat ik vlak naast het podium zat. Toen ben ik maar op het dek gaan staan, muziek in mijn oren, wind door mijn haar, kijkend naar de zonsondergang, geweldig! Hail to thee o Force of Will. Om half twaalf was ik in Tallinn, waar ik werd opgewacht door Jorn.

Zaterdag stonden we tamelijk vroeg op voor een tochtje naar Narva, een stadje in het uiterste noordoosten van Estland, direct aan de grens met Rusland. Het gebied is nogal achtergesteld, kent een zeer hoge werkloosheid, AIDS en zwaar vervuild tijdens de Sovjet-overheersing. In het landschap zijn overal nog nasmeulende ashopen zichtbaar - Mordor. Waarom we dan nu juist daarheen gingen (drie uur met de bus), tja. Ramptoerisme misschien? Het motto van de stad ("city of good energy") is wel typisch, gezien de nietsontziende wijze waarop de Sovjets energie wonnen, en waarvan de gevolgen nog steeds zichtbaar zijn...

Maar, al deze vooroordelen ten spijt, het zag er niet zo slecht uit. Dit weekeinde was het uitzonderlijk mooi weer in Estland. Misschien wel 23°C, en dat komt hier niet zo heel veel voor. De troosteloze Sovjetwoonkazernes zien er een stuk beter uit in dat licht, en zelfs de bewoners - groezelige mannen in trainingspak, leren jasjes en grote opzichtige zonnebrillen, goedkope meisjes met korte rokjes en blauwe plekken op hun witte benen.

Het Ests is de officiële taal van Estland, maar in Narva spreekt men Russisch. En geen geen woord Ests (of Duits, Engels, Sanskriet, whatever). Zelfs bij de meest eenvoudige dingen in het Ests (die zelfs *ik* nog begreep omdat Ests een beetje op Fins lijkt) staarden mensen je glazig aan.

Hoewel de Russen Narva tijdens de oorlog kapotgebombardeerd hebben, zijn de etnische Russen trots op hun afkomst. We zagen een oorlogsmonument met kransen met rode sterren enzo. En Narva herbergt het laatste publiek tentoongestelde beeld (in Estland) van Lenin. Op een achterafplekje weliswaar, maar toch. Maar Narva heeft nog meer te bieden, zoals het kasteel. De foto toont dit kasteel aan de linkerkant, de grensrivier (de Narva). en aan de rechter (Russische) kant is nog een kasteel, maar da's niet zo gemakkelijk te bezoeken... Volgens de Esten hoort dat gebied ook bij Estland, maar de Russen denken daar anders over.

Het Estse kasteel was in ieder geval erg mooi. We werden weliswaar opgesloten in een van de expositieruimten, maar het was allemaal erg interessant. Narva en het kasteel hebben een rijke geschiedenis; zo was er de de Slag bij Narva in 1700, waar de Zweden de Russen (onder tsaar Peter de Grote) overwonnen. Na het kasteel genoten we nog wat van de zon en het uitzicht, en toen was het tijd weer terug te gaan. Bij het kopen van een buskaartje voor de terugweg, werden we nog eens ouderwets afgesnauwd in het Russisch. Geweldig!

Terug in Tallinn gingen we het centrum in op zoek naar wat vertier, dat we vonden in de Hell Hunt. De naam doet een biker-café vermoeden, maar niets is minder waar. ('Hell Hunt' heeft iets met een lichte hond te maken, en niet met een helse jacht). Veel Britten daar... We gingen verder naar een wat meer culturele ambiance. In Club Ku Ku(?) luisterden we naar Estse poëzie, die ik niet helemaal op waarde kon schatten, en een aardig skabandje. Na al deze cultuur besloten we te dalen in een duistere kelderbar, waar alle rare mensen van Tallinn zich ophouden, en waar wodka 1 euro kost! Enige tijd later en lichtelijk aangeschoten keerden we huiswaarts.

Zondag was alweer zo'n heerlijke dag, ik werd wakker van de zonnestralen, en vrijwel katerloos. Na een licht ontbijt in de stad was het tijd om de ferry terug naar Helsinki te nemen. De schepen waren nu wel erg vol, en moest ik weer de Meloodia nemen, ditmaal volgestouwd met Finnen en hun drank - 24-pakken bier, setjes van 10 flessen Wodka. Koffers, tassen, bagagewagentjes vol met drank. En waarom wachten tot je thuis bent - op het schip stonden al overal mannen en vrouwen (charmant!) met halve-liter blikken bier en rum.

Ik ging op het dek in de zon liggen, heerlijk. Muziekje, boekje, en ik had een pak melk! Ha! De drie uur overtocht was zo voorbij.

's Avonds had ik een dinner party op een dakterras met een Zweeds/Duits/Frans gezelschap ter gelegenheid van een nieuw huis, en zo kon ik mijn weekeinde in stijl afsluiten, met quiche en mijn meegebrachte Russische 'Champagne'. Het bleef nog lang onrustig - vandaag voelde ik me dan ook een beetje moe, maar voldaan. Een geslaagd weekeinde. Werk gaat goed en ben in opperbeste stemming.

-- djcb @ 00:49 | 0 comments