HELSINKI - Vrijdag hield ik een woeste email-jihad, om mijn Inbox oftewel to-dolijst leeg te maken, door berichten te wissen, te verplaatsen of echt af te handelen. Het beantwoorden van email lijkt dan weer nieuwe emails te generen, met name natuurlijk van het soort dat ik niet kan negeren en actie mijnerzijds vereisen. De 21^e-eeuwse versie van Modern Times (1936):-)

Natuurlijk bleven er wat uiterst hardnekkige exemplaren onafgehandeld achter, maar hopelijk kan ik daar maandag de strijd mee aanbinden. Vroeger bevochten mensen draken, tegenwoordig emails. Aan het eind van de vrijdagmiddag nog wat gesport in de kelder. Als je rond acht-negen uur 's avonds door kantoor loopt zijn er nog steeds mensen aan het werk - ik neem aan dat ze ooit ook naar huis gaan...

Over het algemeen heb ik niet zo'n moeite met werken, drukte en zo, maar soms doorkruist het andere plannen. Op zondag gaan Arean en Opal trouwen in Bangkok, en het was mijn plan om daarbij te zijn. Toen ik in Finland ging werken wist ik dat het lastig zou worden, maar tot vrij laat (tot vrijdag zelfs, ik keek nog naar last-minutes) had ik nog de illusie dat er misschien wèl bij zou kunnen zijn. Maar het is niet gelukt... arghhh... Het is echt vervelend om er niet bij te kunnen zijn, *zucht*.

Om toch nog wat van me te laten horen besloot ik een filmpje te maken, met wat persoonlijke woorden enzo. Nu bezit ik geen videocamera, maar het is mogelijk om korte filmpjes te schieten, van ca. 1 minuut. En met m'n computer kan ik die dan tot een geheel smeden. Ik gebruikte een programma dat Kino heet; het was een heel gedoe om wat te maken, en filmtechnisch was het niet helemaal George Lucas. Maar goed, ik heb meer gericht op het inhoudelijke aspect, niet op het massapubliek... Ik wist dat mijn cinematografische bijdragen zaterdagochtend (BKK tijd) beschikbaar moesten zijn, en het was uiteindelijk een uur of drie 's nachts toen ik wat had. En dat voor anderhalve minuut van matige kwaliteit. Ik heb de video online gezet, een email geschreven (mijn slaperige neus raakte bijna het toetsenbord), en ben gaan slapen.

De kracht van daglicht is opvallend. Ik had al aanwezige Watts aan licht op mij gericht, en voelde me verlicht als in een solarium. Maar de beelden zien er uit alsof ik ze in Tora Bora heb opgenomen. Nou ja, het heeft ook wel wat aardigs, met die kaars enzo. Let ook op de opvallende bijrol van aap Rupert, op de piano. Maar het is best aardig zo wat eigen filmpjes te maken, en ik zal het nog eens proberen als ik wat meer tijd heb...

Zaterdag sprak ik een gespannen Arean, die nog *een paar* dingen moest regelen voordat hij een paar uur kon gaan slapen voor de ceremonie, die zondagochtend om zeven uur in een of andere Boeddhistische tempel is. Zijn bruid krijgt waarschijnlijk nog wat *minder* slaap, gezien de tijd die nu eenmaal gaat zitten in het perfectioneren van haar en kleding... Links een foto van het stel, deze week gemaakt, in een soort Frans-Josef en Sisi uitdossing. Ik hoop dat Arean zich morgen nog kan herinneren wat 'ja' is in het Thais. ('', chai, en dat klinkt ongeveer zo).

Update: het is allemaal goed gegaan, Arean heeft een grote blinkende ring aan zijn vinger na een vijf(!) uur durende ceremonie. Hij hoeft nu alleen nog maar wat opgestuurde filmpjes etc. aan elkaar te plakken tijdens het interbellum tussen ceremonie en feest - hard werken, zo'n bruiloft. Hij klonk moe maar gelukkig, en met grote glimmende ring aan de vinger :-) Gefeliciteerd!!! Ik heb nog geen foto's van de versgehuwden, maar de censuur op de foto's van deze week schijnt nu opgeheven, zodat ik deze blog kan publiceren :-)

Zaterdag heb ik Helsinki-centrum maar weer eens bezocht, gebruikmakend van de semi-gratis metro. De onderstaande aanwijzingen (in de metro) geven nog maar eens aan dat Zweeds een stuk eenvoudiger te begrijpen is dan Fins... gelukkig zijn er ook pictogrammen.

Nu is het tijd voor mijn zondagochtendritueel... Tot later.

-- djcb @ 09:58 | 0 comments