De ochtend begon met mijn registratie bij de immigratiepolitie hier. De dame van het relocatiebureau kwam me half acht 's ochtends oppikken, en we gingen naar het politiekantoor in het noorden van Helsinki. Om acht uur 's ochtends stond er al een behoorlijke rij, maar we wisten nummer 19 te trekken. Om negen uur was nummer 6 pas aan de beurt! Ik deed m'n boodschappen, koffiegedronken, en ik kwam terug... Tien uur. Nummer 9. Maar ik had geluk en kreeg het nummertje van iemand die het zelf kennelijk niet nodig had; nummer 11. Een half uur later was ik aan de beurt, en dat kostte slechts vijf minuten. Ik was een gemakkelijk geval. Een EU-burger, papieren allemaal netjes bij me, geen vrouw, kinderen, huisdieren, besmettelijke ziektes, oorlogsmisdaden, etc. etc. Misschien kunnen ze daar een apart loket voor maken? Als de snelle gevallen voorgaan, dan daalt de gemiddelde wachttijd. Oh well.

Na nog wat formaliteiten elders in Helsinki kon ik eindelijk naar kantoor, waar ik getracteerd werd op een drie uur durend college; helaas wat matig voorbereid. Diverse toeschouwers wisten de tijd echter goed te benutten met een weldadige powernap; ik niet overigens. De rest van de middag weer wat geregeld, wat mails rondgestuurd en mensen lastig gevallen.

Oh, zoals zichtbaar aan de rechterzijde van het scherm, heb ik mijn oude 'odyssea'-reisverslag geïntegreerd in mijn huidige schrijfselen. Nou ja, niet helemaal, maar zo goed als blogger.com toestaat. Twee blogs samenvoegen is niet echt mogelijk, maar goed, de illusie gaat een eind. Het was leuk om de oude verslagen weer eens te zien; de laatste 2,5 jaar van m'n leven, avonturen en spelfouten... Jammer dat ik toen geen camera had. Nou ja, sporadisch.