Een plan was om zondag naar Tallin in Estland te gaan. Het schijnt een leuke stad te zijn. De meeste Finnen gaan er echter naar toe om te drinken en drank in te slaan, dat een stuk goedkoper is dan in Finland. En omdat Estland deel uitmaakt van de EU, kan dat onbeperkt. Nou ja, kon dat onbeperkt. Om zwarthandel te voorkomen mag je nu alleen zoveel als nodig 'voor eigen consumptie' meenemen. Het plan ging echter niet door - er nu alleen een trage boot beschikbaar, die liefst drie uur nodig heeft voor de tocht. En hetzelfde voor de terugtocht. Ik wacht wel tot de snelle boten weer beschikbaar zijn.

Plan B. Suomenlinna (of Sveaborg zoals de Zweden zeggen) is een eilandje voor de kust waar je met een klein veerbootje naar toe kan. Er is wat militaire historie op het eiland, musea, een kunstgalerie, maar vooral is het eiland erg koud. De temperatuur was niet zo heel laag, maar de wind blies onaangenaam hard. Op het eiland was niet zoveel te doen, musea gesloten en de kunstgalerie, tja, die zwart-wit foto van een trapleuning met schaduw ken ik nu wel. Leukste was nog wel de tocht naar het eiland. Het veerbootje voer door het ijs van enkele centimeters. Een bizar landschap van gebroken ijs en sneeuw.

Maandag ging Louise naar de dierentuin, die een beetje desolaat aandeed in de winterkou (zie foto). En vanochtend bracht ik haar naar het vliegveld bij Helsinki (Vantaa). In alle vroegte - het vliegtuig vertrok om 06:40, een daarvoor aanwezig etc., het was een korte nacht. Ik nam bus 615 terug naar het centrum (keskusta) van Helsinki, sprong in de 'gratis' metro naar Ruoholati, en was om omstreeks zeven uur vanochtend al ten kantore. Het leek me wat zinloos om eerst weer naar huis te gaan, en vervolgens weer naar kantoor. Maar zeven uur, da's wel erg vrog. De tijd dat verveelde schoonmaaksters hun noeste arbeid verrichten. Maar verder was er werkelijk nog niemand - zelfs de meeste verdwaasde Nokiaholics lieten nog een uur op zich wachten. Werknemer van de maand.

Ik concentreerde me op wat technisch werk, wat goed gaat zonder menselijke stoorzenders. Die zijn er namelijk - verrassing - nogal veel in een kantooromgeving. Inclusief ikzelf natuurlijk. Maar het is verhelderend om zonder onderbreking me in code onder de dompelen, en dan weer proberen het oppervlakte te bereiken. De rest van de dag was er nog meer dan genoeg tijd voor allerlei gesprekken die soms interessant, soms nuttig en soms beide waren. En voor het afhandelen van stromen emails. Kunnen mensen niet eens nauwkeurig de 'Cc:' bekijken voordat ze een 'Antwoord aan allen' sturen?

Er was veel te doen, veel te regelen. En zo keer ik pas rond een uur of zeven 's avonds huiswaarts - 12 uur nadat ik binnenkwam *urgh*. En morgen wordt het weer druk, ik krijg bezoekers. Vanavond vroeg naar bed. Gaaap.

Ik begin iets meer van de Finse taal te begrijpen; met name de grammatica. Mijn woordenschat is echter *zeer* beperkt, en ik kan feitelijk nog niets zeggen. De grammatica is niet zo bizar ingewikkeld als ik dacht. Het is interessant om te zien hoe een totaal andere (non-Indo-europese) taal taalkundige concepten representeert. Agglutinatie. Maar goed, een andere keer meer over het Fins.