SYDNEY - Het weekend is alweer voorbij, sterker nog, het is alweer dinsdag! Het weer wordt hier steeds beter. Ik probeer, gedoseerd, mijn huid wat te bruinen. De zon staat hier wat hoger dan in Nederland, omdat Nederland nu eenmaal een stuk noordelijker is dan Sydney zuidelijk (52'22" NB (Amsterdam) versus 33'52" ZB). En dan ook nog het zg. gat in de O₃-laag; het fotonenbombardement is hier extra schadelijk. Dus hoe graag ik ook halfnaakt ga hardlopen, ik moet toch een beetje oppassen. En het is hier nog niet eens zomer! Het was een aardig weekend. Ik nam afscheid van wat Dana en Barbara, mijn resp. Nederlandse en Duitse kamergenotes, die hun verdere levensgeluk zochten in het plukken van kersen - en iets meer lebensraum in Room H. Hun plaatsen werden echter snel weer ingenomen, door een aantal anonieme Aziaten van een wat vervelend soort. Het duurt dan toch altijd weer even voordat zij de evolutionaire rangorde ook begrijpen :-) Mijn kamergenoot Young Hwan alias "Johan" (zie eerdere verslagen) is inmiddels in een romance verwikkeld met "Rosie" (waarmee ik nog ergens op de foto sta). Hij lijkt totaal veranderd - kleding, haardracht en hij draagt zelfs een verschrikkelijke goudkleurige ring die ze hem gegeven heeft. Zaterdag had ik een aardige aanvaring met het broodrooster; ik schoof mijn brood op de bekende wijze in het apparaat, rende even terug naar m'n kamer om wat melk te pakken, en kwam terug... en mijn brood was in brand gevlogen! Met mijn spreekwoordelijke tegenwoordigheid van geest raakte ik niet in paniek, en bluste dit brandje voordat opnieuw een hostel in vlammen op zou gaan! Geen gewonden behalve mijn onfortuinlijke boterham, die na eerst leven verbrand te zijn, ook nog als oud vuil werd weggegooid. Ik heb dit weekend ook gewerkt; en wel voor mijn kunstzinnige vrienden bij ArtOlive. Het is wat vreemd om in Nederland te werken terwijl ik me in Australie bevindt... maar het was erg goed wat nuttigs te doen. Het internet cafe hier tegenover biedt voor AUS$3 onbeperkte internet toegang, ik kan m'n laptop inpluggen en ze zijn 24 uur per dag, zeven dagen per week geopend. Dat kwam goed uit! Ik was ook nog in een 5-voudige parallelchat verwikkeld, erg inspannend, en altijd vervelend als je in het verkeerde venstertje typt... Gelukkig kan ik een deel van het werk vanaf het dakterras van het hostel doen. Ik zit tegenwoordig veel op dat dakterras. Zoals nu. Het is er koel in de schaduw, ik zie de Harbor Bridge in de verte en, belangrijk, het is hier vrijwel immuun voor sigarettenrook. Ik wist niet dat ik er zoveel hekel aan had, die vieze rook. Maar hier heb ik er geen last van. Sterker nog, er stromen op dit moment allerlei etensluchten mijn neus binnen; mmm.... ik ga zo maar eens Coles Express, de lokale supermarkt, om wat eten te kopen!
-- djcb @ 10:33 | 0 comments