Odyssea

Dirk-Jans saaie reisverslag...

::20030724::

...the road goes on forever...
Ik ga weer op reis! Volg mij!

::20030102::

epiloog... Het is volbracht. Ik ben weer terug in Nederland. Na een lange reis vanuit Chicago, via een omweg door Los Angeles, toen naar Londen en Amsterdam. Op Schiphol werd ik opgewacht door familie, in het bijzonder mijn nieuwe nichtje Jasmijn en mijn nieuwe neefje Jip. In Chicago had ik twee grote apen gekocht om de nieuwe wereldburgertjes te geven; het zal nog wel enige tijd duren voordat ze het geschenk op waarde weten te schatten, maar het was leuk om wat te geven!

Goed, dit was het eind van mijn vijfmaandse wereldreis. Wat een tijd! Ik heb zoveel meegemaakt, zoveel mensen ontmoet... Ik heb nog voor jaren voldoende reisverhalen, denk ik! Het is wel vreemd om nu weer in Nederland te zijn, en de alledaagse zaken weer op te pakken. Maar ik hoop dat mijn reis me voldoende energie geeft om het weer een tijdje uit te houden! Ik ga een boekwerk maken van mijn reisverslagen, en zal er wat foto's bijplakken, zodat ik tot op hoge leeftijd terug kan kijken op de magische maanden in 2002!

Eigenlijk komt mijn reis nooit meer ten einde!

::20021229::

Het Eind is Nabij... Nog maar een dagje hier in Chicago, en dan is mijn reis ten einde... morgenochtend ga ik van Chicago naar Los Angeles naar Londen en weer naar Amsterdam... *diepe zucht*. De laatste dagen hier in Chicago zijn erg rustgevend; een beetje door de stad lopen, het enorme Field museum bekeken, nog wat rondgewinkeld (nog een Transsiberian Orchestra cd gekocht, en nog wat andere rommel -- het is hier tamelijk duur allemaal, maar in de post-kerstopruiming is het aardig te doen). Ook nog erg goed en veel gegeten (goed kerstgebruik). Arean en aanhang zorgen erg goed voor me!

Nou, dit zal wel de laatste dagboektoevoeging zijn *tijdens* mijn reis... ik heb vijf geweldige maanden achter de rug, goed voor jarenlang terugkijkplezier. Ik kan het iedereen aanraden, en ben natuurlijk beschikbaar voor tips enzo... Terug in Nederland zal ik nog wel een epiloog ofzo schrijven, om het geheel in stijl af te sluiten!

Tot ziens in Nederland...

::20021227::

chicago... Ok... ben inmiddels in Chicago. Het was even lastig om het internet te benaderen (beter gezegd, door alle festiviteiten hier kwam het daar niet van), maar nu heb ik met behulp van een laptop en een cellphone toch een internetconnectie.

Dinsdagochtend was het de tijd om naar Chicago te gaan, vanaf San Jose. De veiligheidscontroles bleken plotseling niet zo veilig toen we wat laat op het vliegveld aankwamen, en ATA is erg goedkoop, en de service is dito. Niets te klagen dus. Van te voren verwachtte ik overigens dat de controle op Amerikaanse vliegvelden erg scherp zou zijn; dat bleek echter erg mee te vallen. Alles vriendelijk, geen al te lastige vragen, en het ging allemaal erg snel! Aangekomen in Chicago werden we opgehaald door Areans vriendin Opal en haar zusters Tan en Som; bij deze zusters verblijven we, in een alleraardigst apartementje. In Chicago vriest het licht, en er viel enige sneeuw, zodat we de avond (Kerstavond!) zowaar een witte kerst konden beleven! Op het menu stond een enorme Thaise sukiyaki, een soort Thais fondue, van het soort dat ik in Bangkok ook al eens ondergaan had (zie aldaar). Was erg geslaagd allemaal, erg veel gegeten, en daarna films gekeken (Harry Potter!), en laat in slaap gevallen. Oh, niet te vergeten, we wisselden nog wat kerstcadeautjes uit, ik kreeg boxershorts, tshirt en sokken, en maakte iemand blij met een flesje parfum (de inkopen hadden we de middag tevoren in Michigan Street gedaan, de belangrijkste winkelstraat van Chicago).

De volgende dag (1e kerstdag) *lang* uitgeslapen, een Amerikaans ontbijt gehad; de middag doorgebracht met film, Star Trek, en daarna Japans gegeten -- weer erg overdreven allemaal. Oh well. Daarna weer films gekeken (oa Wallace & Grommit) en wat Pac Man gespeeld, Margeritha's gedronken, Thaise banketstaaf ('roti') gegeten. En weer *heel* laat in slaap gevallen, na lange discussies met Arean.

En vandaag natuurlijk weer lang uitgeslapen, en wat gewinkeld; ik kocht een overhemd en de cd van het Transsiberian Orchestra, oftewel de Savatage kerstcd (er goedkoop in de after-xmas-uitverkoop). Hij klinkt prima, en morgen koop ik wellicht het tweede deel. *Weer* goed gegeten in een Thais restaurant met een geest in de kelder, en toch maar besloten niet te gaan stappen in de uitgebreide Chicago gay-scene. Gekaart, roti, wat biertjes en we zijn weer in het heden.

Nog een paar dagen.... *zucht*.

::20021224::

jip... En inmiddels ben ik aangekomen in de US, in Californie. Ik zit bij Arean, vanavond zijn we naar San Francisco geweest voor The Two Towers (in het Imax-theater... erg groot!). En nu zijn we de nacht een beetje aan het doorwerken; om kwart over zes morgenochtend (over een uur of twee) gaan we van San Jose naar Chicago voor wat gevarieerde kerstplezier.

Vrijdag was de laatste dag in Auckland, Nieuw-Zeeland. Miru ontmoet voor lunch en dramatisch afscheid op vliegveld ;-), enige vertraging, en toen op weg naar Tahiti! Na een paar uur vliegen kwam ik op donderdagavond aan in Papeete, Tahiti. Inderdaad, ik vloog door de datumgrens, en kwam dus 'eerder' aan dan ik vertrok. Dit thema is echter al voldoende uitgewerkt in Vernes "Reis rond de wereld in 80 dagen" of Eco's "Eiland van de vorige dag", zodat ik het daarbij maar laat...
De ontmoeting met Papeete was alleraardigst; ik werkt ontvangen met een bloempje en een polynesische band op het vliegveld. De douane ging ook vrij snel, en daar stond ik... waar moest ik naar toe? Er leken alleen tamelijk dure hotels beschikbaar (zeg, 150 euro per nacht, plus 25 euro voor een taxi). Maar een backpackerhostel? Gelukkig trof ik na enige tijd een Zwitsers stel dat wat meer scheen te weten, en het enige hostel in Papeete wist te vinden, en samen met een Canadese konden we een taxi delen en "Teamo Hostel" vinden. Gelukkig konden we er nog een plek vinden. De kwaliteit was nogal matig, helaas, hoewel het duurste hostel dat ik de laatste 5 maanden ben tegengekomen, 20 euro per nacht. Nou ja.

De volgende dag bleek het hele stadje Papeete nogal prijzig, ongeveer tweemaal zo duur als Nieuw Zeeland. Da's begrijpelijk voor een superluxe stad waar cruisegangers hun souvenirs kopen, maar Papeete is nogal... schmutzig. En alleen zwart-zand stranden, waar je je voeten brand en zo. Als ik wat langer was gebleven had ik naar een van de nabijgelegen eilanden kunnen gaan, maar nu was ik een beetje veroordeeld tot het hoofdeiland. Gelukkig bleef ik er maar twee dagen.

De volgende dag weer wat rondgelopen enzo, wat aan zee gezeten (toch wel mooi!), en 's avonds gegeten met wat Engelsen en Canadezen, en alle reisverhalen maar weer eens uitgewisseld, onder het genot van wat biertjes (> $5). 's Nachts om 02:35 vloog ik vervolgens naar Los Angeles... even wachten... nog even wachten .... en toen naar San Jose, alwaar Arean mij oppikte! Mexicaans gegeten, wat biertjes gedronken en wat verhalen verteld, ouwe koeien uit de sloot gehaald tot diep in de nacht... Gezellig.

En vandaag wat rondgereden, gewinkeld (oa. bij Nederlandse winkel), film bekeken, en Amerikaans 'gedineerd'. Erg goed allemaal! En teruggekomen ontving ik ook nog het nieuws dat ik oom ben geworden van Jip!!!; goed werk Martine en Martijn!!!

Ik wens iedereen vrolijke kerstdagen; ik ga me in Chicago in het feestgedruis storten!!!

::20021220::

tahiti. Aangekomen op Tahiti. Warm. Duur. Frans. Maar toch geen Euro's. Later meer.

::20021219::

Split NZ... Vandaag is de laatste dag op het prachtige Nieuw-Zeeland. Ik kan iedereen aanraden het eens te bezoeken; tijdens mijn odyssee ben ik nergens geweest waar er zoveel mooie landschappen, rivieren, watervallen, bergen, glaciers, fjorden, rotsformaties, meren, etc. te vinden zijn, en op een relatief klein oppervlak. Vooral het zuidereiland is wonderschoon! Nu ga ik voor twee dagen naar Tahiti. De reden voor dit bliksembezoek is dat mijn rond-de-wereld-vliegplan mij een stop bood ergens in Oceanie, Tahiti de enige mogelijke bestemming was (alles vol in December), maar dat Tahiti niet echt bekend staat als "backpacker-vriendelijk". We zullen zien. Na Tahiti volgt nog de USA, en dan ben ik alweer bijna thuis.... 31 december.

De laatste dagen heb ik doorgebracht in het noorden van Nieuw-Zeeland. Ik liftte van Auckland naar Whangarei, een stadje waar de nodige activiteiten zijn, maar door de overvloedige regenval is daar niet zoveel van gekomen... Ik verbleef in "Whangarei Central Backpackers"... dat ongeveer twee kilometer buiten het centrum van Whangarei gesitueerd was... Het was nogal 'familiair' opgezet, kinderen werden geborstvoed in de tv-kamer... Whangarei had gelukkig wel een goed tweehands boekenwinkel, zodat ik eindelijk mijn oude boeken kom omruilen. Voor $3 vond ik James Clavells The Noble House, 14xx pagina's en stond toch nog op m'n leeslijst. Na Ender's Shadow (Scott Orson Card biedt zowaar nog zijn excuses aan aan de bewoners van Rotterdam voor zijn sombere toekomstbeeld!) ben ik nu halverwege Dostovjeski's Crime and Punishment. En dat sluit natuurlijk goed aan bij mijn zondige leven ;-)

Gisteren weer teruggelift naar Auckland; ging tamelijk gemakkelijk. Alleen het laatste stuk trof ik een dronken (!) chauffeur. Hij bood gelukkig nog wel zijn excuses aan voor zijn kennelijke staat, en gelukkig stond het stadsverkeer geen al te woest rijgedrag toe, maar ik was blij heelhuids aan te komen! Gisteren niet meer zoveel bijzonders gedaan, wat doelloos rondgelopen, gelezen, ge-emaild etc.

The world is changed. I feel it in the water. I feel it in the earth. I smell it in the air. Much that once was is lost, for none now live who remember it.

::20021215::

xxx. Al weer twee dagen ben ik 30. Wauw. Ik kan gelukkig nog zonder ondersteuning lopen enzo...

Na Rotorua ben ik verder gelift naar Taupo. Liften gaat doorgaans vrij gemakkelijk in N-Zeeland, heb ik gemerkt; binnen 10 minuten was ik vertrokken. In Taupo een redelijk hostel gevonden; het was nogal druk daar, de enige plekken waren direct boven een bar... Hetgeen betekent dat voor 0200 uur 's nachts slapen vrijwel onmogelijk is. Nou ja, de enige oplossing is dus te zorgen wat te doen te hebben voor die tijd. Wel, ik ontmoette een Kiwi politieman (!), die kennelijk op undercover-missie was in het nachtleven. Hmmm... hij was niet echt kinderachtig met wodka. Samen met nog wat onbekenden nog wat rondgelopen in het stadje, in de wel zeer cheesy Holy Cow terechtgekomen, en uiteindelijk in bed. Na 0200 uur, wel te verstaan.

De volgende dag niet veel gedaan; vond het boek 'Enders Shadow' in de lokale boekenwinkel, en het speelt inderdaad (o.a.) in Rotterdam, zoals al gesuggereerd door een Israelische in Cambodja. Wauw - weer een mysterie opgelost. En weer de moeite genomen een beetje behoorlijk te koken; deels geslaagd. 's Avonds beetje vermoeid, en tamelijk vroeg naar bed (ondanks herrie); even na twaalven realiseerde ik me dat ik *jarig* was.

Wakker geworden op de 14e december leek het mij een goede dag voor een parachutesprong. Helaas, helaas... teveel wind. Uiteindelijk moest ik tevreden zijn met een tocht in een jetboot over het Taupomeer. Was ook spectaculair, maar toch wat minder... 's Avonds weer wat gedronken met politieman en wat andere voorbijgangers en passanten. En kwam zowaar Nederlanders tegen uit Rotorua, die nog getuige waren van mijn spectaculaire dodensprong tegen een dwarsbalk. Ze waren verbaasd me nog in levenden lijve tegen te komen!

15e december ben ik weer vertrokken richting het noorden, ik wil de noordpunt van Nieuw-Zeeland bezoeken. Maar eerst nog geprobeerd een parachutesprong te maken. Ditmaal was ik al op het vliegveld, op het munt mijn jumpsuit aan te trekken, toen het weer begon te waaien... *zucht*.... Dus het feest ging niet door.... de rest van de dag doorgebracht in een bus. Nog bijna beroofd, mijn rugzak was echter sterker... en dat alles op klaarlichte dag. En nog wat tijd besteed in een internetcafe, dat bleek te grenzen aan een Koreaanse karaokebar; onvoorstelbaar tenenkrommend gezang van mensen die dat niet zouden moeten proberen... Heden.

30 klinkt toch een stuk ouder dan 29, *zucht*. De afgelopen maanden waren een onverwachte kans om me nog een beetje onvolwassen te gedragen. En vooralsnog ben ik niet van plan dat te veranderen ;-) In ieder geval niet in de komende twee (nog maar twee!) weken voordat ik weer terugga naar Nederland, en me weer met wat serieuzere zaken moet bezighouden. Maar laat ik proberen een beetje van mijn wereldreiziger-gevoel te transponeren naar het dagelijkse leven in Nederland. Ik hoop dat het komende jaar net zo avontuurlijk wordt als het afgelopen jaar (dat wordt moeilijk!).

::20021211::

s/Routrua/Rotorua/... Zo, nu moet ik dus verder door het leven als *oom*. Wel, moet nog een beetje aan de gedachte wennen, maar het komt wel goed, denk ik.

Eergisteren nog een biertje gedronken op de toekomst van mijn nichtje in een nogal cheesy backpacker-karaoke-bar (verbazingwekkend lastig om nog een bar oid te vinden op een doordeweekse avond in Sydney). 's Ochtends opgestaan, en per bus vertrokken richting Rotorua. Onderweg nog Matamata aangedaan, een nietszeggend plaatsje, ware het niet dat het Hobbiton (Hobbitstee) herbergt (dwz, de versie die in de LotR film wordt gebruikt).

Rotorua dankt haar faam aan de vele geisers, borrelende modder, Maori-dansers, maar vooral aan de zwavellucht die overal doordringend aanwezig is. Die geur kwam me bekend voor - misschien iets uit een vorig leven ofzo ;-). Verder is het hier tamelijk rustig, om niet te zeggen saai.

Eergisteren nog gedineerd met Miru (reisgenote bij tocht over zuideiland - zie aldaar), ze was aan het verhuizen naar Auckland en derhalve in de buurt. Gisteren besteed aan het bezoeken van de eerdergenoemde toeristische trekpleisters alhier; en gisteravond mijn allereerste spectaculaire adventure sport gedaan! Gezeten in de tv-kamer, converserend met wat andere reizigers uit diverse windstreken (waaronder Nederland), had ik behoefte aan een glas melk. Wel, (karakteristiek Dirk-Jan-sub-30-gedrag), ik maakte een flinke sprong over de bank om in de keuken terecht te komen, maar werd daarbij op hoofdhoogte gehinderd door een ongeziene dwarsbalk... Ik stuiterde op spectaculaire wijze terug op de bank - en had een wond op mijn hoofd ter grootte van een rijksdaalder (wie kent 'm nog). Actie...bloed .. spektakel... Vanochtend was het bloeden grotendeels gestopt, en ik denk dat ik het wel haal. Als ik nog een pakkende naam weet te verzinnen voor deze nieuwe sport dan voorzie ik grote mogelijkheden!

Zometeen ga ik het lokale museum bezoeken, en daarna lift ik verder naar Taupoe, dat ook de moeite waard schijnt te zijn. We zullen zien.

::20021209::

Ome Dirk. Krijg zojuist het bericht dat ik oom ben geworden van JASMIJN MARGAUX KELLERHUIS. Goed werk, Jeannette en Mark!!!

Info

Reisschema

Contact

Mail Dirk-Jan

Info

Contact

Archief

Links