Maandag bezochten we een z.g. Dr. Fish bar. In een deel van zo'n bar (er zijn er vele in Korea) bevinden zich in de vloer bakken met water met daarin vele kleine visjes. En die visjes hebben een voorliefde voor… eelt. De bedoeling is daarom om met de kazige voetjes te gaan pootjebaden tussen die visjes. Die beginnen vervolgens beginnen vervolgens te knabbelen, overal waar ze eelt vinden. Het geeft een licht kietelig gevoel; de visjes zijn niet bepaald piraña's, dus het moet uren kosten voordat je van je eelt af bent (tenminste, met mijn voeten…), maar het is een leuke ervaring.

Interessant genoeg wordt deze 'attractie' heel erg low-profile aangeboden in de bar. Het is een normale bar met een hoekje voor Dr. Fish, en de meeste bezoekers leken er niet erg in geïnteresseerd. Ik had meer toeristen verwachten. Des te beter.

De bar is te vinden op ongeveer 250 meter vanaf station Gangnam, uitgang 5/6, tegenover CGV. Het is op de eerste verdieping.

Dinsdag liepen we door een soort kunstenaarswijk waarvan de naam me even ontschoten is, en bezochten daar een paleis van de Joseon-dynastie, Changgyeonggung. Men probeerde het verleden tot leven te brengen door met een groep acteurs de processies van de koning en zijn hofhouding na te spelen. Aardige toeristenattractie.

Het weer werkt ook mee; het is de hele week meer dan 25℃, met zo nu en dan een verkoelend briesje.

Tenslotte genoten we van een Koreaanse barbecue; je krijgt een soort schuinaflopende kookplaat op je tafel, waarop dan stukjes vlees, ui, knoflook, kimchi worden gelegd. Het vet (toch al niet veel) druipt van de kookplaat af in een bakje. Alles natuurlijk met de Koreaanse kruiden, sausjes, en soep, heel erg lekker. Zo'n gezamenlijke kookplaat past ook goed in de Aziatische eetcultuur, waar je als groep allerlei gerechten bestelt, en die dan samen opeet.

Het smaakt allemaal geweldig; je tafel staat vol met bakjes met groenten, soep, kimchi, noodles, zodat je tijdens de maaltijd een heel palet aan smaken op je tong krijgt. De twee bekendste Koreaanse bieren, Hite en Cass, maken het feest compleet.

En uiteindelijk betaal je zo'n 30000₩, ca. 21 euro bij de huidige koers.

Misschien de enige 'attractie' in Korea die ook in het buitenland bekend is,is de DMZ, de-militarized zone, ofwel de grens tussen Noord-Korea (NK) en Zuid-Korea (ZK). Ons bezoek zou niet compleet zijn zonder een bezoek aan de DMZ (nou ja, vlakbij de DMZ – de DMZ zelf is een niemandsland), en dus boekten we een toer van een halve dag voor donderdag. 's Ochtends werden we opgehaald; een vlotte Koreaanse gaf de nodige achtergrondinformatie.

Tot nu toe zijn vier tunnels ontdekt die de Noord-Koreanen onder de DMZ hebben gemaakt, door zich met dynamiet een weg te banen door het graniet, met de kennelijke bedoeling om heimelijk Zuid-Korea te kunnen betreden. Sommige zijn groot genoeg om in een paar uur honderden soldaten achter de Zuid-Koreaanse linies te krijgen! Men vermoedt nog een aantal onontdekte tunnels. De tunnel die wij bezochten was zo'n 70 meter onder de grond.

Het was fascinerend om door die tunnel te lopen, en de Noord-koreaanse dreiging te voelen. Hard-hats waren wel noodzakelijk om zonder hersenschudding door de tunnel te lopen…

Zie ook: Wikipedia.

Daarna konden we vanuit een observatiepost het noorden bekijken. Er was niet veel bebouwing of iets dergelijks te zien; maar kenmerkend voor het noorden waren de enorme Noord-Koreaanse vlaggenmast die we konden zien, en de kale heuvels aan noordelijke kant, contrasterend met de groene heuvels aan zuidelijke kant.

Vervolgens gingen we naar Gyeongui, het laatste treinstation aan Zuid-Koreaanse zijde. Het wordt nog niet gebruikt, maar kan letterlijk met een druk op de knop in bedrijf gaan. Die 'druk op de knop' is de hereniging van de twee Korea's, iets waarop vele Zuid-Koreanen vurig hopen, al zijn er ook jongeren die minder enthousiast zijn om het straatarme noorden op te bouwen.

Zuid-Korea is natuurlijk een rijk land, maar het zal veel tijd kosten om het noorden om te vormen naar een normaal land. Als we het met de Duitse hereniging vergelijken, wordt duidelijk dat de situatie in Korea veel lastiger is. De Noord-Koreaanse bevolking is liefst half zo groot als Zuid-Koreaanse (vgl Oost-Duitsland: ca. 25%). Daarnaast is het welvaartsverschil tussne Noord-Korea en Zuid-Korea veel groter dan dat tussen de Duitslanden. En tenslotte zijn de nodige aanpassingsproblemen te verwachten voor een bevolking die een al generaties in een van meest repressieve landen woont…

De toer was leuk, al waren er wat meer toeristische elementen dan ik nodig vond (zoals een bezoek aan een juwelenfabriek + winkel aan het eind…), maar over het geheel genomen heb ik toch een helderder beeld gekregen van wat er nu precies speelt. Niemand weet of de Korea's weer samenkomen, of wanneer dat gebeurt. Tot die dag aanbreekt, is een bezoek aan de DMZ belangrijk om iets van het land te begrijpen. Recentelijk zijn de spanningen weer behoorlijk opgelopen…

Dat waren de laatste highlights uit Korea voor dit moment. Er is echter nog veel meer gebeurd.

Zo ontmoette ik Miroo, waarmee ik door het zuidereiland van Nieuw-Zeeland gereisd ben, eind 2002 (zie mij oude Odyssea blog, toen ze nog de transcriptie Miru gebruikte). Leuk om haar weer te zien!

Ann-Christin deed nog een interview, we bezochten Building 63 (een wolkenkrabber die een geweldig uitzicht over de stad biedt), en we genoten nog een aantal maal van de Koreaanse keuken, die me steeds meer bevalt. Vrijdag ontmoetten we nog Matti uit Finland voor onze laatste Koreaanse biertjes…

Conclusie: het was een erg geslaagde reis! Er valt weinig slechts te zeggen over Zuid-Korea of over haar bewoners. We hebben heel veel gezien en genoeg indrukken opgedaan om er nog een tijd over na te denken. Ik zal in ieder geval juichen voor de Rode Duivels, zoals de Koreanen hun voetbalteam liefkozend noemen (sorry, België).